Chapter 22 ข้าจะแยกห้องนอนกับท่าน
“ข้าจะเชื่อเจ้าได้อย่างไร ในเมื่อสายตาของเจ้าฉายชัดว่ากำลังลุ่มหลงข้า” พูดพลางหยักยิ้มที่มุมปากอย่างผู้ถือหมากในกระดานเหนือกว่า
“คนหลงตัวเอง”
หญิงสาวแสร้งสะบัดหน้าไปทางอื่น กระนั้นองค์รัชทายาทก็สังเกตเห็นใบหูแดงระเรื่อของนางอยู่ดี
‘ยามเจ้าเขินอาย ช่างน่ารักเหลือเกินชายาของข้า....’
“จะไปกันได้หรือยัง”
นางหันกลับมาอ้อมแอ้มถามไม่เต็มเสียงนั้น ก่อนจะเดินกลับไปยังทางที่เพิ่งเข้ามา ด้วยกลัวว่าเขาจะเปลี่ยนใจไม่ยอมพาเธอไปเที่ยวตามที่ตกลงกันเอาไว้
“ไปสิ แต่ออกทางนี้เร็วกว่า”
ฉิงหยางชี้ขึ้นไปยังเพดานถ้ำเบื้องบนที่สูงจนต้องแหงนคอตั้งฉากมอง ด้านบนที่เปิดโล่งนับเป็นทางออกอีกทางของถ้ำแห่งนี้ แต่จะดีกว่ามั้ยถ้าเขาจะพาเธอเดินออกไปทางธรรมดา
“ปกติเจ้าชอบผาดโผนไม่ใช่หรือ แค่เหาะขึ้นไปบนนั้น ไม่เหลือบ่ากว่าแรงของเจ้าอยู่แล้ว”
พูดจบก็ทำท่าจะทะยานตัวขึ้นไป ทว่าหญิงสา
