บทที่ 2 หนูอยากมีผัว [2]

1233 Words

บทที่ 2 หนูอยากมีผัว [2] บัวบูชานับเป็นเด็กดี ถึงแม้บางครั้งจะชอบมองโลกในแง่ร้าย ปากร้าย โมโหร้าย ชอบโวยวายเพราะต้องประสบกับความยากลำบากมาตั้งแต่เด็ก ทว่าเนื้อแท้แล้วเป็นคนมีใจเมตตา ชอบช่วยเหลือคนอื่น การเดินทางครั้งนี้หวังว่าเจ้าตัวจะพบกับความสุขเสียที ได้กลับบ้านเสียทีนะโยมบัว เหน็ดเหนื่อยมามากแล้ว... หญิงสาวร่างผอมบางเดินกลับมายังบ้านไม้หลังเล็ก ด้วยสภาพไม่ต่างไปจากลูกนกตกน้ำ ผมสีดำขลับเปียกลู่แนบไปกับใบหน้า เสื้อและกางเกงมีรอยน้ำสาดกระเซ็นเป็นด่างดวง ฝีมือของหลวงตาบุญ! ถ้าท่านจะสาดน้ำมนต์ขนาดนี้ น่าจะยกขันน้ำมนต์เทราดลงมาเลยดีกว่า เธอค่อยๆ หยิบเศษน้ำตาเทียนออกจากผมและเสื้อ “หรือว่าหลวงตาจะเข้าใจผิดคิดว่าวันนี้วันสงกรานต์กันนะ” หญิงสาวคิดอย่างขบขัน “แต่อย่างน้อยน้ำมนต์นี่ก็คงล้างสิ่งไม่ดีออกไปจากชีวิตได้บ้าง สาธุ! บุญกุศลที่ลูกทำบุญ ให้อาหารปลา ถวายสังฆทานในวันนี้ ขอให้ลูกมีผัวเป็นตัวเป็นตนกับเขาด้วยเถอะ อยู่คนเดียวมันเหงาเหลือเกินค่ะ” หญิงสาวยกมือไหว้ท่วมหัว แล้วหันไปหยิบพวงมาลัยดอกมะลิสองพวงขึ้นพนมกลางอก “พ่อจ๋า แม่จ๋า วันนี้วันเกิดบัว ขอให้พ่อแม่ที่อยู่บนสวรรค์คุ้มครองบัวด้วยนะจ๊ะ” เสียงที่เอ่ยออกไปสั่นเครือ ก่อนจะยื่นพวงมาลัยไปวางหน้ารูปถ่ายของท่านทั้งสอง จากนั้นจึงเดินเข้าไปในครัว แกะถุงแกงพะแนงกับข้าวสวยร้อนๆ ใส่จาน แล้วยกมานั่งกินที่โซฟา ชีวิตที่แสนน่าเบื่อไม่ค่อยมีเพื่อนฝูงเพราะต้องทำงานหนักมาตั้งแต่เด็กๆ จึงมีแต่ไอ้พวกเด็กวัดแสนทโมนเป็นเพื่อน แต่อย่าหวังว่าจะได้คำปรึกษาจากพวกมัน มิหนำซ้ำยังโดนพวกมันรีดไถขอเงินค่าเทอม ค่าหนังสือ ค่าสมุดดินสอเสียอีก แต่เธอก็เต็มใจให้ มองเด็กพวกนี้ทีไรไม่ต่างจากมองตัวเองในวัยเยาว์ รู้ดีว่าชีวิตที่ขาดมันเป็นอย่างไร หัวใจที่โดดเดี่ยวอ้างว้างเป็นอย่างไร ความเหงามันฆ่าใครไม่ได้หรอก แต่มันค่อยๆ กัดกินหัวใจจนแทบไม่อยากจะมีชีวิตบนโลกอีกต่อไป เย็นย่ำตะวันรอนหญิงสาวนอนเอกเขนกอยู่ในบ้านหลังเล็กซอมซ่อ มรดกเพียงชิ้นเดียวที่ผู้ให้กำเนิดเหลือเอาไว้ให้ หญิงสาวหยิบแท็บเล็ตเปิดคลิปตัดพิเศษฉากคู่พระนางสวีตหวานดูซ้ำๆ อย่างไม่รู้เบื่อ แม้ซีรีส์จีนโบราณบางเรื่องจะดูจนจบไปแล้ว แต่ด้วยความชอบเธอจึงยังเปิดดูซ้ำไปซ้ำมา เรียกได้ว่าเป็นแฟนพันธุ์แท้ตัวยง บางเรื่องดูข้ามวันข้ามคืนร้องไห้จนตาบวมเป่ง อินไปกับความรักของคู่พระนาง อีกทั้งยังชอบเสื้อผ้าหน้าผมและวัฒนธรรมในยุคโบราณที่ถูกแต่งแต้มเสริมจากจินตนาการจนเป็นเรื่องราวให้เธอได้ติดตาม ทว่าช่วงว่างเว้นจากซีรีส์จีนเธอก็มักจะอ่านนิยาย คิดได้ดังนั้นก็กดเข้าเว็บ *****คส์ชื่อดัง เลือกโหมดนิยาย ‘อิโรติก’ อะ...แฮ่ม! ไม่ต้องตกใจไป! เธอนี่แหละสาวกนิยายอิโรติกที่แท้ทรู แนวอื่นๆ ก็ชอบ แต่ชื่นชอบแนวนี้ที่สุดดดด ไม่ว่าเรื่องไหนวางขายหน้าเว็บเป็นต้องสอยมาอ่านทุกเรื่อง เป็นแฟนพันธุ์แท้ชนิดที่เรียกว่าซึมซับความหื่นเข้าไปในสายเลือด ไหนดูสิว่ามีเรื่องไหนมาใหม่ โอ๊ะ...โอววววว ว่าแล้วหญิงสาวก็กดโหลดอย่างไม่รีรอ เงินเดือนที่หามาได้ไม่รู้จะเอาไปทำอะไรนอกจากเปย์นิยาย จะเปย์ผู้ก็กลัวผู้หลอก จะไปซื้อผู้กินก็กลัวติดโรค เสียเวลา เสียอนาคต ซื้อความสุขให้ตัวเองด้วยนิยายนี่แหละ คุ้มสุดแล้ว! บัวบูชากลิ้งเกลือกบนที่นอน สายตาจับจ้องไปยังตัวหนังสือบนแท็บเลตไม่วางตา “พระเอกงานดีมาก!” เธอเม้มริมฝีปากเข้าหากันเป็นเส้นตรง ดึงหมอนมากอดแล้วจิกเล็บลงไป พระเอกมาดสุขุม กล้ามแน่นเป็นมัดๆ หล่อล่ำขยี้ใจ กำลังโอบกอดนางเอกจากทางด้านหลัง “โอ๊ย! อยากเป็นนางเอกจัง” บัวบูชาบิดตัวด้วยความขวยเขิน เมื่อพระเอกบดจูบนางเอกอย่างเร่าร้อนโหยหา อีกทั้งมือหนายังตะโบมโลมไล้ไปตามเอวคอดกิ่ว ก้นงามงอนสะโพกผายได้รูป ก่อนที่ริมฝีปากหนาจะค่อยเลื่อนลงต่ำแล้วดูดกลืนยอดอกอิ่มสีชมพูไว้เต็มปากเต็มคำ “อือ...เขินแทนนางเอกเลยอะ อยากมีจูบแรกบ้างอะไรบ้าง เกิดมาไม่เคยรู้เลยว่าเวลาโดนจูบรู้สึกยังไง มันจะหวิวๆ เหมือนมีผีเสื้อนับร้อยๆ ตัวบินอยู่ในท้องอย่างที่นักเขียนนิยายบรรยายไว้หรือเปล่านะ” ดวงตาของหญิงสาวเป็นประกายระยับด้วยความอยากรู้ เคลิ้มฝันไปกับบทบรรยายอิโรติกในนิยาย อยากโดนคนที่รัก...จูบ อยากโดนคนที่รัก...กอด อยากโดนคนที่รัก...เล้าโลม อยากโดนคนที่รัก...เมคเลิฟอย่างอ่อนโยน “บ้า! บ้า! บ้า! นี่ฉันกำลังคิดเรื่องลามกอีกแล้ว ผู้หญิงคนอื่นจะหื่นเหมือนเราหรือเปล่านะ” บัวบูชาวางแท็บเล็ตแล้วยกมือขึ้นกุมแก้มที่บัดนี้แดงซ่านด้วยความเขินอาย เมื่อสมองสร้างจินตภาพขึ้นมาในห้วงแห่งความคิด มโนภาพตนเองยามเปลือยเปล่าอยู่ในอ้อมกอดแข็งแกร่งของชายหนุ่ม ถูกตระกองกอดและบอกรักด้วยสัมผัสวาบหวาม คงเป็นความรู้สึกดีที่ถึงตายก็ไม่มีวันลืมอย่างแน่นอน “ผู้หญิงก็ ‘คน’ เหมือนกัน ใช่ว่าจะมีแต่ผู้ชายที่มีความต้องการทางเพศซะที่ไหน และผู้หญิงอย่างเรา...ก็มีมากเสียด้วย โฮะ โฮะ โฮะ” เธอซุกใบหน้าลงบนหมอนนุ่ม เคลิ้มฝันไปกับจินตนาการสุดบรรเจิดของตนเองชนิดที่เรียกว่า ‘มโนขั้นสุด’ “อยากมีใครสักคนที่จะนอนกอดได้ทุกคืน ได้บอกรักกันไปจนแก่เฒ่า ผู้หญิงอาภัพอย่างเราจะมีโอกาสนั้นหรือเปล่านะ” บัวบูชาถอนหายใจด้วยความเหนื่อยอ่อนก่อนจะผล็อยหลับไป พลันแสงสีขาวก็สว่างจ้าขึ้นที่ปลายเตียง ปรากฏเป็นร่างเทพธิดาจีนในชุดขาวงามสง่า ใบหน้าแย้มยิ้มอย่างผู้มีเมตตา ดวงตาอ่อนโยนทอดมองร่างหญิงสาวบนเตียงเนิ่นนาน ก่อนจะเอื้อนเอ่ยสิ่งที่บัวบูชาต้องการที่สุดออกไป “เจ้าจะสมปรารถนาทุกประการ...เหลียนเอ๋อร์ลูกรัก” “อือ...อุ่นจังเลย” บัวบูชาพลิกตัวมาทางขวา พาดแขนกอดหมอนข้างแสนอุ่น ก่อนจะซุกตัวเข้าหาหมอนข้างใบนั้น แต่แปลก...หมอนข้างมันใหญ่กว่าปกติ แถมแข็งกระด้างไม่นุ่มนิ่ม อีกทั้งยังมีกลิ่นหอมอ่อนๆ เหมือนกลิ่นใบชาติดจมูก หญิงสาวดิ้นยุกยิกจึงไม่เห็นว่าหมอนข้างตัวโตทอดสายตาคมราวมังกรมองเธออยู่ก่อนแล้ว ‘พระชายาที่แสนไว้ตัว เย่อหยิ่ง ถือว่าตนเป็นเทพเซียนสูงส่ง หลานสาวคนเล็กที่แสนโปรดปรานขององค์เง็กเซียนฮ่องเต้ เหตุใดวันนี้จึงขยับตัวเข้ามากอด อีกทั้งยังซุกใบหน้าลงมาบนอกของข้า แปลกเสียจริง...’

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more