Chapter 12 ข้าไม่ควรลวนลามเจ้า

1164 Words

Chapter 12 ข้าไม่ควรลวนลามเจ้า ‘นะ...น่ารัก’ รัชทายาทเซี่ยลอบกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก หากอดีตนางเคยได้รับฉายาว่า ‘พระฉายาใบ้’ ปัจจุบันคงต้องเปลี่ยนใหม่เป็น ‘พระชายาหน้าทะเล้น’ เสียแล้วกระมัง “ใช่แล้ว ยิ้มแบบนี้เหมาะกับเจ้ายิ่งนัก” “คุณก็ยิ้มด้วยสิ มา! มายิ้มด้วยกัน ยิ้มมมมมม” หญิงสาวไม่พูดเปล่ายังฉีกยิ้มอย่างสนุกสนาน ความทุกข์เมื่อครู่มลายหายสิ้น เช่นนี้แหละหนาจะไปถือสาอะไรกับคนเมา ประเดี๋ยวหัวเราะ ประเดี๋ยวร้องไห้ ไม่ต่างจากคนบ้าเลยสักนิดเดียว “อะ...อืม” องค์ชายปีศาจแยกริมฝีปากยิ้ม ทว่าช่างเป็นรอยยิ้มที่ดูฝืดและแห้งแล้งเสียเหลือเกิน “ม่ายช้าย ม่ายช้าย ต้องยิ้มกว้างๆ แบบนี้” บัวบูชายื่นมือทั้งสองข้างออกไป แล้วคว้าหมับดึงแก้มของชายหนุ่มจนริมฝีปากฉีกกว้างออก “ฮา ฮา ฮา หน้าคุณตลกจังเลย” หญิงสาวหัวเราะเอิ๊กอ๊ากจนปลายจมูกแดงระเรื่อ แรกทีเดียวคนตัวโตถูกดึงแก้มถึงกับทำอะไรไม่ถูก แต

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD