Chapter 6 องค์รัชทายาทปีศาจ
1086 Words
Chapter 6 องค์รัชทายาทปีศาจ
แปลก...แจกันควรจะทุ่มใส่หัวอีตาบ้านั่น หรือต่อให้พลาดก็ต้องตกลงพื้นแตกกระจาย แต่ทำไมถึงได้เงียบไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย บัวบูชาค่อยๆ ลืมตาขึ้นแล้วภาพที่เธอเห็นก็ทำให้ถึงกับอ้าปากค้าง
“อุแม่เจ้า! จะ...แจกันลอยได้”
แจกันลอยคว้างอยู่กลางอากาศ โดยที่ชีเปลือยบ้ากามยังคงยืนนิ่ง มีเพียงมือขวาที่ยกขึ้นสูง ราวกับว่าเขาควบคุมแจกันใบนั้นเอาไว้
ตะ...แต่มันจะเป็นไปได้ยังไง หรือว่าอีตาบ้านี่จะเป็นนักมายากล
ความคิดมากมาย และแน่นอนแปดสิบเปอร์เซ็นต์ของความคิดช่าง ‘เลอะเทอะ’ และ ‘เป็นไปไม่ได้’ กำลังวิ่งวุ่นอยู่ในหัวสมองของหญิงสาว สร้างความสับสนมึนงงให้เธอเป็นอย่างมาก
ทันใดนั้นเองชายหนุ่มก็สะบัดมือขวา เพียงชั่วพริบตาเดียวแจกันใบนั้นก็ลอยกลับไปวางอยู่ตำแหน่งเดิม
“เจ้าไม่ควรทุ่มแจกันหยกขาวแห่งเทือกเขาคุนเหม่ยใบนี้ เพราะมันคือของขวัญที่ท่านแม่ของเจ้าประทานให้ในวันแต่งงานของเจ้ากับข้า”
“จะ...แจกันหยกขาว”
บัวบูชาทวนคำพูดของเขา พร้อมตัวเลข $$$ และจำนวนเงินที่ถูกรันขึ้นในหัวอย่างรวดเร็ว
‘อูย...แพงระยับ โชคดีที่ไม่แตกไม่อย่างนั้นฉันชดใช้ไม่ไหวแน่’
“ดะเดี๋ยวเมื่อสักครู่นายพูดว่าอะไรนะ ของขวัญจากท่านแม่ แม่ใคร แม่ฉันตายไปตั้งนานแล้ว” หญิงสาวส่ายหน้าก่อนจะเหลือกตามองบน
“แล้วแต่งงานอะไรฉันไม่เข้าใจ”
“ข้าจะให้คนไปตามหมอหลวง”
เซี่ยฉิงหยางส่ายหน้าอย่างหนักใจ ดูท่าแล้วไป๋เหลียนจะอาการไม่ดี จำต้องให้หมอมาตรวจดูอาการอย่างเร่งด่วน ปีศาจหนุ่มเดินไปหยิบเสื้อผ้าบนพื้นมาสวมใส่อย่างรวดเร็ว ก่อนจะเดินออกไปจากตำหนัก ไม่สนใจเสียงตะโกนโหวกเหวกโวยวายของพระชายาแม้แต่น้อย
“นี่คุณจะไปไหน แล้วที่นี่ที่ไหน คุณเป็นใคร แล้วใครแต่งงานกับใคร”
มีหรือที่คนอย่างบัวบูชาจะยอมอยู่เฉย ทิ้งความสงสัยให้ตกตะกอนลงไปสะสมกับกองขี้เลื่อยในสมอง แค่นี้ในสมองของเธอก็มีขี้เลื่อยมากกว่าครึ่งแล้ว ไม่ควรสะสมให้มากไปกว่านี้
“นี่นายหยุดก่อน กลับมาคุยกันให้รู้เรื่อง” เธอวิ่งตามเขาออกไป วิ่งเต็มฝีเท้าอย่างไม่คิดชีวิต
“ว้าย! พระชายา”
หญิงสาวสี่ห้าคนด้านนอกพากันกรีดร้องอย่างเสียขวัญ เมื่อเห็นผู้เป็นนายสาววิ่งออกมาโดยมีเพียงผ้าห่มคลุมกาย บัวบูชามองผู้หญิงเหล่านั้นไม่ต่างจากเห็นผี
“ตาเถรผีจีน ระ...หรือว่าที่นี่เป็นกองถ่ายละครจีนเหรอ แล้วฉันมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง ไม่ได้การฉันต้องหาทางกลับบ้าน อีตาบ้านั่นหายไปไหนแล้ว อย่าให้เจอนะ จะกระโดดถีบให้หงายท้องเลย”
หญิงสาวหมายมาดก่อนจะวิ่งพรวดฝ่าวงล้อมผู้หญิงกลุ่มนั้นออกไป วิ่งผ่านสวนหินที่ตกแต่งงดงาม มีน้ำตกและเหล่าดอกไม้นานาพรรณชูช่อผลิดอกสะพรั่ง งดงามราวกับอยู่บนสรวงสวรรค์ก็ไม่ปาน เธอไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าเมืองไทยมีสถานที่งดงามแบบนี้ด้วย นี่ถ้าเธอเอาโทรศัพท์มาด้วยนะ จะถ่ายรูปแล้วเช็คอินลงโซเชียล รับรองเลยว่าคนต้องฮือฮามากแน่ๆ
“พะ...พระชายา!”
เหล่าทหารเวรยามพากันตกใจก้มหน้าทันที เมื่อเห็นพระชายาขององค์ชายเซี่ยฉิงหยางในสภาพที่ไม่น่าดู
“ขวางพระชายาไว้ อย่าให้พระนางวิ่งออกไป พระนางกำลังป่วย”
นางกำนัลนางหนึ่งตะโกนลั่น ทว่าทหารเวรยามกลับไม่กล้าเข้าไปขวาง เพราะเกรงว่าจะไปถูกเนื้อต้องตัวทำให้พระชายาเสื่อมเสียพระเกียรติ ด้วยรู้ดีว่านางถือตัวและไม่ค่อยสุงสิงกับใคร อีกทั้งยังมีชาติกำเนิดสูงส่งเป็นถึงหลานขององค์เง็กเซียนฮ่องเต้ ขณะที่พวกตนเป็นเพียงแค่ปีศาจเล็กๆ เท่านั้น
เหมือนถูกก้อนหินทุบลงบนหัวอย่างแรงเมื่อเธอวิ่งออกไปจากกองถ่ายละครจีนแต่กลับพบว่าด้านนอกเป็นป่าทึบกว้างสุดสายตา อีกทั้งยังรายล้อมไปด้วยก้อนเมฆขาวที่ลอยต่ำจนแทบกระโดดเอื้อมมือคว้า
หัวสมองจึงประมวลว่า ณ จุดที่เธอยืนอยู่คงสูงกว่าระดับน้ำทะเลมากถึงมากที่สุด จึงได้เห็นก้อนเมฆลอยต่ำเช่นนี้
“คิดสิอีบัว จะหนีไปทางไหนดี”
หญิงสาวขมวดคิ้ว พยายามเค้นหัวสมองทึบๆ ให้คิดหาวิธีหนี ถ้าวิ่งเข้าไปในป่าแล้วถูกสัตว์ร้ายจับกินคงแย่แน่ ถ้าแถวนี้มีป้ายรถเมล์หรือแท๊กซี่ใกล้ๆ ก็คงดีสิ
เธอไม่อาจตัดสินใจได้นานเมื่อผู้หญิงกลุ่มใหญ่ใส่ชุดจีนกรุยกรายและเหล่าชายฉกรรจ์ที่สวมชุดทหารกำลังวิ่งไล่หลังเธอมาอย่างรวดเร็ว
เอาวะตายเป็นตาย ฉันต้องหนีไปจากที่นี่ให้ได้!
บัวบูชาเร่งฝีเท้าวิ่งเข้าไปในป่า ดีนะที่เธอวิ่งไล่เตะไอ้จ้อยบ่อย เลยกลายเป็นนักวิ่งลมกรด ยากที่ใครจะจับตัวเธอได้
“เชี่ย! หน้าผา!”
หญิงสาวเบรกฝีเท้าสุดตัว เมื่อพบว่าเบื้องหน้าเป็นหน้าผาสูงชัน มะ...ไม่ใช่สิ ไม่ใช่หน้าผา แต่เป็นการสิ้นสุดผืนแผ่นดินที่เธอยืนอยู่ เมื่อทอดสายตามองออกไปก็ยิ่งสร้างความตกใจจนแทบสิ้นสติสมประดี
ภะ...ภูเขาลอยอยู่บนท้องฟ้า!
เบื้องล่างคือท้องทุ่งหญ้าเขียวขจี มีช้าง ม้า วัว ควาย แพะ แกะ และลากำลังเล็มกินหญ้านับแสนนับล้านตัว ทว่าเบื้องบนท้องฟ้ากลับมีภูเขาลอยอยู่ ลักษณะคล้ายภูเขาสามเหลี่ยม ปลายแหลมราวกับถูกกระชากยกให้ลอยขึ้นจากผืนดิน
บนภูเขามีอาคารบ้านเรือนแทรกอยู่ไม่มากนัก ลดหลั่นไปตามเนินเขา บางจุดก็เป็นพื้นที่โล่งกว้างคล้ายทุ่งหญ้าสีทองอร่าม ภูเขาบางลูกมีน้ำตกซ่านกระเซ็นไหลลงสู่พื้นดินเบื้องล่างจนเกิดเป็นทะเลสาบ เสียงซัดซ่าของหยาดน้ำไหลแรงดังชุ่มช่ำ
บางลูกแปลกไปเพราะมีน้ำตกจากภูเขาที่อยู่สูงกว่า ไหลลงภูเขาอีกลูกซึ่งลอยต่ำกว่า ก่อนจะตกลงสู่พื้นดินเบื้องล่างก่อเกิดเป็นน้ำตกขนาดใหญ่
- Writer
