ผู้หญิงกลางคืน

​ ผู้หญิงกลางคืน Ep.1(เปิดตัวสมศรี) "ตำรวจมา!" สิ้นเสียงตะโกน เราที่กำลังนั่งอ่อยผู้ชายอยู่กับเพื่อนสาวร่วมอาชีพอีกสามสี่คนก็ออกวิ่งเลยจ้า ไม่ต้องรอให้พูดซ้ำ ระหว่างที่วิ่งหนีตำรวจ เราขอแนะนำตัวก่อนนะคะ ชื่อศรีค่ะ ชื่อจริงชื่อสมศรี อายุสิบเจ็ดปี รูปร่างอวบอัด 36-24-35 สูงร้อยกว่าๆ ชอบมะ ชอบม้าาา เราเป็นคนบ้านนอกที่มาหากินในเมืองพัทยาตามคำชักชวนของเพื่อนรุ่นพี่คนหนึ่ง อาชีพของเราก็อย่างที่รู้ๆกัน คงไม่ต้องพูดเยิ่นเย้อให้มากความ ก็ผู้หญิงขายบริการนั่นแหล่ะ เรียกให้สุภาพหน่อยก็ผู้หญิงกลางคืนค่ะ "หยุด! บอกให้หยุด!" เสียงพี่ตำรวจดังไล่หลังเรามาติดๆ เราหันกลับไปมองแต่เท้าทั้งสองข้างนี่โกยต่อไม่รอแล้วนะ จังหวะที่เราหันกลับไปมอง มีตำรวจคนหนึ่งวิ่งตามเรามาแบบกระชั้นชิด! อีเชี่ย! จะตามไปถึงไหน กูเริ่มเหนื่อยแล้ว! "ไม่หยุดโว้ย!" ใครจะหยุดให้โง่ เราหันไปตะโกนตอบโต้พี่ตำรวจไทยใจงามที่วันๆไม่ทำอะไร ว่างเป็นไม่ได้ จะต้องออกมาวิ่งเล่นไล่จับผู้หญิงที่ค้าประเวณีเถื่อนอย่างเดียว หลังจากนั้นเราก็ออกวิ่งต่อไป วิ่ง..วิ่ง..วิ่ง..วิ่ง..วิ่งแบบพี่ตูน..วิ่งแบบพี่ตูน "หยุด! บอกให้หยุดไงโว้ย! อย่าให้จับได้นะมึง!" พี่ตำรวจจะโกนไล่หลังมาอีก เหมือนน้ำเสียงของพี่เขาจะโกรธแค้นเรามากอ่ะ แต่นาทีนี้ต่อให้เอาช้างทั้งโขลงมาฉุด อีศรีก็ไม่หยุดวิ่งโว้ย! ว่าแล้วก็วิ่งต่อไปสิ จะรออะไร! เราก็วิ่งต่อไปเรื่อยๆจนมาเจอซอยๆหนึ่ง อีนี่ก็วิ่งเลี้ยวเข้าไปในซอยเลยจ้า ไม่ได้ดูตาม้าตาเรือเลยว่ามันเป็นซอยตัน! "ซวยแล้วอีศรี!" ทำยังไงล่ะทีนี้ พอจะหันกลับหลังวิ่งออกจากซอยก็ไม่ทันอีก พี่ตำรวจโผล่มายืนหอบแฮ่กๆอยู่ปากซอยแล้วนั่น! "กูบอกแล้วไงว่าอย่าให้กูจับได้!" แล้วพี่ตำรวจก็ปรี่เข้ามาจับแขนเราล็อคไว้ทางด้านหลัง และเตรียมจะใส่กุญแจมือเรา! "พี่ตำรวจสุดหล่ออย่าจับหนูเลยนะ" เราพูดด้วยเสียงออดอ้อน "ไม่ต้องพูดมาก ไปโรงพักขังสักคืนดีมั้ง วิ่งจนกูเหนื่อย" "ไม่ได้นะพี่! พี่จะจับหนูขังไม่ได้นะ หนูมีแม่แก่ๆที่นอนเป็นอัมพาตอ้าปากพะงาบๆช่วยเหลือตัวเองไม่ได้อยู่ที่บ้าน ถ้าพี่ขังหนูแล้วใครจะดูแลแม่หนู อย่าจับหนูเลยยยย" ตอแหล...ตอแหลอีกอีศรีเพื่อความอยู่รอดของตัวมึงเอง "ครั้งที่แล้วมึงก็พูดแบบนี้..." แป่วววว....กูเคยเล่นไปแล้วเหรอ? ทำไมถึงได้จำแม่นนัก!? "ตอแหลไม่เนียนไปเรียนมาใหม่นะน้อง แต่วันนี้ไปโรงพักกับพี่ก่อน" "ม่ายยยยย! พี่สุดหล่ออย่าจับหนูไปเลย นะ..นะ...น๊าา..." เมื่อตอแลไม่ได้ผลก็อ้อนแม่งเลยแล้วกัน มันต้องได้ผลสักทางแหล่ะ "อย่าจับหนูเลยยย ฮึกก...กระซิกๆ" บีบอีก บีบเข้าไป น้ำตาจงมา น้ำตาจงมา และในที่ที่สุดพี่ตำรวจก็ใจอ่อน "ถ้าไม่ไปโรงพักก็เสียค่าปรับมาแล้วกัน" "ค่าปรับเท่าไหร่อ่ะพี่?" "ห้าร้อย" "โห...ตั้งห้าร้อย!" วันนี้อีศรียังขายหอยไม่ได้เลยจะเอาตังค์มาจากไหน? "มีไหมล่ะ" "วันนี้หนูยังขายของไม่ได้เลยพี่..." "แล้วจะเอายังไง โรงพักก็ไม่ไป ค่าปรับก็ไม่มีจ่ายอีก" พี่ตำรวจถามอย่างหงุดหงิด "หนูจ่ายเป็นอย่างอื่นได้ไหมล่ะ ถ้าพี่ยอม..." เราพูดพร้อมกับเลื่อนมือไปลูบไล้เป้ากางเกงพี่ตำรวจสุดหล่อทันที เท่านั้นแหล่ะแข็งเป็นลำสู้มือเลยจ้าาา หึ..หึ... วันนี้อีศรีมีบุญได้กินผู้ชายในเครื่องแบบเลยโว้ยย! โปรดติดตามตอนต่อไป...