คนตัวเล็กได้ยินดังนั้นก็คิดว่าเขาจะเอื้อมมือมาหยิกแก้มเธอเล่นอีก รีบส่ายหน้าระรัว พร้อมถอยออก
“ไม่เอาแล้วค่ะพี่ธัน วุ้นแก้วไม่ให้หยิกแก้มเล่นแล้ว เจ็บจะแย่”
เรื่องอะไรจะให้หยิกแก้มอีก เธอเตรียมจะถอยหนี แต่ก็ถูกคนมือไวดึงรั้งเอวคอดกิ่ว พาร่างบางเข้ามาแนบชิด
“อุ๊ย ปล่อยค่ะ! อย่าหยิกค่ะ พอแล้ว” วรินทร์รัมภาอุทานเสียงไม่เบาไม่หนัก
สองมือของธีทัศประคองใบหน้าเรียวรูปไข่ของเธอเอาไว้ ยิ้มอ่อนโยนสบตาเมียรักแล้วเอ่ย “ใครว่าพี่จะหยิกแก้มวุ้นแก้วอีกครับ”
“ก็พี่ธันบอกว่าจะทำให้วุ้นแก้วหน้าแดงหนักกว่าเดิม”
“พี่หมายถึงแบบนี้ต่างหาก”
ธีทัศบอกพลางก้มหน้าหล่อเหลาลงไปจูบแก้มเนียนๆ โดยวรินทร์รัมภาไม่ได้ตั้งตัว เขาจูบแก้มซ้ายแล้วย้ายไปที่แก้มขวา ก่อนจะกลับมาจูบอ้อยอิ่งที่ริมฝีปากนุ่มจนหญิงสาวตัวเกร็งไปหมด แต่ก็ยอมให้ลิ้นร้อนเข้าไปกวาดต้อนความหอมหวาน หัวใจดวงน้อยเต้นแรงแต่ก็อุ่นซ่านขึ้นมาอย่างประหลาด
