“เดี๋ยวนะ นี่คิดว่าคนอย่างฉันมันอับจนหนทางถึงกับต้องให้นายหาเมียให้เลยเหรอวะ ฮ่าๆ”
ธีทัศพูดพร้อมหลุดหัวเราะขำออกมาดังลั่น ไม่คิดว่าพายุจะมาไม้นี้สักนิด
“นี่ฟังนะพายุ ฉันแต่งงานแบบหลอกๆ ก็จริง ฉันทำเพื่อเอาตัวรอดไม่ให้พ่อแม่บังคับแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น แต่ตอนนี้เรื่องมันไม่ได้เป็นอย่างที่คิดแล้วน่ะสิ”
เจ้าของร่างสูงใหญ่พูดอย่างคนเจ้าเล่ห์ ทั้งหมั่นไส้และอยากจะแสดงตัวให้รู้ว่าตนเองเหนือกว่าพายุทุกอย่าง เพราะฉะนั้นอย่ามายุ่งกับผู้หญิงของเขาอีก
“หมายความว่าไง” พายุถามด้วยความสงสัย
“ก็ระหว่างฉันกับวุ้นแก้ว มันมีอะไรมากกว่าที่นายคิด ไม่สิ นายอาจจะเดาออกว่าคนที่เป็นสามีภรรยาน่ะ เขาทำอะไรกันบ้าง” พูดพร้อมกับยกยิ้มมุมปาก
“มึง!” ความโกรธแล่นขึ้นหน้า พายุปรี่เข้าไปหมายจะชกหน้าธีทัศให้หงาย แต่ถูกวรินทร์รัมภาฉุดแขนไว้เสียก่อน
“อย่า! พอได้แล้ว!” วรินทร์รัมภาแทบจะร้องไห้กับสถานการณ์ตรงหน้า ธีทั
