วิวาห์เหวี่ยงรัก

11

“ใช่ ฉันเอง ฉันกับวุ้นแก้วเป็นสามีภรรยากัน” ธีทัศพูดพร้อมกับเข้ามาโอบไหล่วรินทร์รัมภาเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ แค่เขามองนิดเดียวก็รู้แล้วว่าพายุแอบหลงรักเธอ แต่ไม่มีวันเสียหรอก เขาจะไม่ยอมปล่อยให้วรินทร์รัมภาไปเป็นของคนอื่นง่ายๆ แล้วรู้ด้วยว่าจะช้าไม่ได้ ถึงต้องใช้วิธีนี้ทันทีที่มีโอกาส

“ผมไม่เชื่ออะ พี่ขู่อะไรวุ้นแก้วไว้ วุ้นแก้วไม่มีทางแต่งงานกับพี่ง่ายๆ แน่” พายุพูดอย่างมั่นใจ หากวรินทร์รัมภาจะแต่งงานจริงๆ มีหรือจะไม่เชิญเขา

“นายจะเชื่อหรือไม่ก็ไม่สำคัญ เพราะฉันไม่จำเป็นต้องพิสูจน์อะไรกับนาย ทุกอย่างมันเป็นเรื่องของฉันกับวุ้นแก้ว” ธีทัศพูดออกมาอย่างคนที่เหนือกว่า เพราะตอนนี้วรินทร์รัมภาขึ้นชื่อว่าเป็นภรรยาของเขาแล้ว

วรินทร์รัมภาเห็นแววตาเหมือนมีกองไฟนับร้อยปรากฏอยู่ในแววตาเพื่อน กลัวเหลือเกินว่าจะเกิดเรื่อง “กลับไปก่อนนะพายุ เดี๋ยวฉันอธิบายให้ฟัง” หญิงสาวหันไปพูดกับพายุ เธอไม่อยากให้เรื่องราวเลวร้ายไปมากกว่านี้ อีกอย่างเธอต้องการจบเรื่องบ้าๆ นี่กับธีทัศให้เร็วที่สุด

“แต่วุ้นแก้ว ฉันเป็นห่วงเธอนะ มันไม่ปกติ ฉันรู้ว่าเธอเป็นคนยังไง จู่ๆ เธอแต่งงานโดยไม่บอกฉัน มันต้องมีอะไรในนั้น มันบังคับเธอใช่ไหม” ปกติพายุจะไม่กล้าล่วงเกินธีทัศ อีกฝ่ายก็เป็นรุ่นพี่ของเขา ดีกรีไม่ธรรมดา แต่ครั้งนี้เขายอมไม่ได้ เพราะวรินทร์รัมภาเป็นสิ่งที่เขาเฝ้าถนอมดูแลมาเนิ่นนาน รอวันครอบครองเป็นเจ้าของ แต่จู่ๆ ก็มีคนมาฉกไปต่อหน้าต่อตา พายุไม่ยอมไปง่ายๆ เขาเชื่อว่าเรื่องนี้ต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากลแน่ๆ

“นายกลับไปเถอะ ผู้หญิงของฉัน ฉันดูแลเองได้” ธีทัศพูดเน้นคำว่า ‘ผู้หญิงของฉัน’ ให้พายุเข้าใจในความสัมพันธ์ของเขากับวรินทร์รัมภา พายุมองธีทัศอย่างอึ้งๆ สลับกับมองหน้าเพื่อนสาวเพื่อหาคำตอบ

“นะพายุ ฉันขอร้อง กลับไปก่อน” เมื่อเห็นว่าวรินทร์รัมภาเอ่ยปากขอร้องขนาดนี้ พายุจึงได้แต่กำหมัดแน่นก่อนจะยอมออกจากร้านไปแต่โดยดี เพราะเห็นแก่เธอ แต่เขาจะต้องรู้ให้ได้ว่ามันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้น!

พอคล้อยหลังพายุออกไปแล้ว ดวงหน้าสวยก็หันกลับมามองคนเจ้าเล่ห์ พร้อมเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจัง “เรามีเรื่องต้องคุยกันค่ะพี่ธัน”

ธีทัศทำท่าไหวไหล่ เขารู้อยู่แล้วว่าวันนี้ต้องซวยและถูกด่าแน่ที่หลอกเธอมาแต่งงานด้วย เมื่อคืนเขาเก็บอารมณ์ไม่อยู่จนเผลอตัวทำให้ไก่ตื่นจนได้ แต่เขาก็ไม่ได้รู้สึกผิดกับสิ่งที่ทำนัก เพราะสุดท้ายแล้วเขาก็อยากได้ครอบครองเธอตามที่ใจปรารถนา…แต่งเมื่อวานแล้วจะมาบอกว่าขอเลิกกันวันนี้ ไม่มีทาง เขามีข้ออ้างร้อยแปด อยากเลิกก็ได้ แต่ต้องมีลูกให้เขาสักโหลก่อน ดูซิว่าแม่ตัวแสบจะทำหน้าอย่างไร

……………………………………………….

อารมณ์โมโหของวรินทร์รัมภาพุ่งถึงขีดสุด! มันใช่เรื่องไหมที่เธอต้องเตรียมหาคำตอบมาคุยกับวายุ เรื่องทั้งหมดมันเพราะเขาคนเดียว แถมเจ้าตัวยังทำหน้าทำตาเหมือนไม่รู้สึกอะไร ช่างน่าหมั่นไส้เหลือเกิน ทั้งที่เขาเป็นคนหลอกให้เธอแต่งงาน แต่พอถึงเวลาจริงๆ กลับมาหลอกให้เธอขึ้นเตียงด้วยอีก นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน

“พี่ธัน วุ้นแก้วมีเรื่องต้องคุยกับพี่” วรินทร์รัมภามองหน้าธีทัศด้วยอารมณ์ขุ่นเคือง ในขณะที่ชายหนุ่มได้แต่ยักคิ้วหนึ่งข้างด้วยความสบายใจ ยิ่งคิดก็ยิ่งน่าโมโหที่คนก่อเรื่องอย่างเขากลับไม่รู้สึกอะไรเลย

“ค่อยคุยที่บ้านละกัน เดี๋ยวลูกค้าวุ้นแก้วก็มาแล้ว” ธีทัศทำท่าจะเดินออกจากร้าน แต่มีหรือที่วรินทร์รัมภาจะยอม

“ไม่ค่ะ เพราะเหตุผลเดียวที่วุ้นแก้วจะกลับไปที่บ้านพี่ธันก็คือไปเพื่อเก็บกระเป๋า” คำพูดของหญิงสาวถึงกับทำให้ธีทัศหยุดชะงักทันที

“วุ้นแก้วอยากคุยเรื่องของเราให้รู้เรื่องวันนี้ เดี๋ยวนี้” วรินทร์รัมภาดึงแขนชายหนุ่มให้หันกลับมาเผชิญหน้ากับตนเอง ในขณะที่เขาเริ่มมีสีหน้าเคร่งเครียดขึ้นมาเช่นกัน

“อืม ว่ามาเลย พี่พร้อมแล้ว” ธีทัศเอามือล้วงกระเป๋ากางเกงพร้อมมองหน้าหญิงสาวอย่างตั้งตกตั้งใจฟัง

“พี่ธันทำแบบนี้กับวุ้นแก้วได้ไงคะ ที่เราตกลงกันมันไม่ใช่แบบนี้ พี่บอกว่าขอให้วุ้นแก้วช่วยแต่งงานหลอกๆ เพราะแฟนหนีไป แต่พอเอาเข้าจริงทำไมทำกับวุ้นแก้วแบบนี้” วรินทร์รัมภาพรั่งพรูคำพูดออกมา ทั้งโมโหและผิดหวังในตัวชายหนุ่ม ที่ผ่านมาเธอหลงคิดว่าเขาเป็นผู้ชายที่ดี ไว้ใจได้ และเป็นที่พึ่งพาให้เธอเสมอ เธออุตส่าห์อยากช่วยเพราะเห็นแก่สิ่งดีๆ ที่เขาเคยทำให้เธอ แล้วเธอเองก็มีความรู้สึกดีๆ ให้เขามานาน แต่นี่เขากลับทำลายทุกความรู้สึกที่เธอมีให้ทั้งหมด!

“พี่ทำอะไร อย่าลืมว่าพี่ไม่ได้หลอกอะไรวุ้นแก้วเลย พี่ขอให้วุ้นแก้วแต่งงานกับพี่เพื่อตบตาพ่อแม่พี่ แล้วพี่ทำอะไรผิดตรงไหน พี่ก็ไม่ได้เปิดเผยเรื่องของเราให้ญาติหรือเพื่อนฝ่ายวุ้นแก้วรู้ วุ้นแก้วก็ไม่ได้เสื่อมเสียอะไร” ธีทัศพูดอย่างเจ้าเล่ห์ มันก็ถูกที่เขาบอกว่าไม่ได้โกหกเธอ แต่สิ่งที่เขาทำมันเรียกว่าปิดบังเงื่อนไขในการแต่งงานครั้งนี้ต่างหาก

“พี่ควรจะบอกวุ้นแก้วแต่แรกว่าการแต่งงานครั้งนี้เงื่อนไขคือจะต้องมีลูกให้พี่ด้วย เพราะถ้าพี่บอกแต่แรกวุ้นแก้วไม่มีวันยอมแต่งงานกับพี่แน่ๆ” วรินทร์รัมภาโมโหจนน้ำตาไหล แต่เธอจะไม่แสดงความอ่อนแอออกมาให้ชายหนุ่มเห็นเป็นอันขาด เธอรีบปาดน้ำตาทันที

“เรื่องเงื่อนไข โอเคพี่อาจจะผิดที่ไม่ได้บอกวุ้นแก้วทั้งหมดว่าเงื่อนไขคืออะไรบ้าง แต่แล้วยังไง ในเมื่อเรื่องมันมาถึงขนาดนี้แล้ว วุ้นแก้วแต่งงานกับพี่ เป็นเมียพี่…”

“หยุดพูดคำนั้นนะคะ วุ้นแก้วยังไม่ได้เป็นเมียใคร” เมื่อคืนแค่เกือบเป็น ยังไม่ทันเป็น วรินทร์รัมภารีบทักท้วงด้วยความไม่พอใจ เธอทั้งโกรธและอาย เพราะเธอรู้ดีว่าเรื่องเมื่อคืนที่เกิดขึ้น แม้ชายหนุ่มจะเป็นคนเริ่มทำเรื่องอย่างว่ากับเธอ แต่เธอเองก็ผิดที่ห้ามเขาไม่เต็มปาก แม้สมองจะสั่งให้ปฏิเสธการกระทำของเขา แต่ร่างกายและหัวใจเธอกลับยอมปล่อยให้ผู้ชายเจ้าเล่ห์คนนี้เล่นเกมด้วยง่ายๆ จนเกือบจะตกเป็นของเขาถ้าเขาไม่เปลี่ยนใจเสียก่อน เธอเกลียดตัวเองนัก!

“หึ พูดมาได้ อย่ามาไร้สาระ วุ้นแก้วก็รู้ดีว่าคนนอนเตียงเดียวกันทุกคืนสักวันก็ต้องเกิด ยังไงเราสองคนก็ต้องเป็น” ธีทัศเดินเข้าหาหญิงสาว ทำให้เธอต้องเดินถอยหลังด้วยความหวาดระแวง

“ไม่” วรินทร์รัมภาหน้าซีด คนอะไรใจร้ายจะมาหลอกกินฟรี ขนาดเธอเป็นรุ่นน้องที่สนิทกับเขายังไม่เว้น

“เป็นอะไร กลัวพี่จะปล้ำกลางร้านหรือยังไง” ธีทัศมองท่าทีของหญิงสาวด้วยความขำขัน เมื่อคืนเขากอดเธอไว้ทั้งคืน ไม่ใช่แต่วรินทร์รัมภาที่นอนไม่หลับ ถึงเขาจะข่มตาให้หลับ แต่มันไม่หลับเลย ยิ่งแก่นกลางลำตัวตื่นมารับทรมานตลอดทั้งคืน