เขาขโมยหัวใจเธอไปอีกแล้ว

1170 Words

กรอกเสียงโกหกไปตามสาย แล้วปลายสายก็ตอบกลับมากลั้วเสียงหัวเราะ “ ไม่มีอะไรหรอกครับ ผมแค่คิดถึงชลมากเท่านั้นเอง ” แต่คำพูดนั้นมันเสียดเข้าไปในหัวใจเหลือเกิน สงครามสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อสะกดกลั้นอารมณ์และน้ำเสียงให้เป็นปกติ ก่อนตอบกลับไปเสียงราบเรียบ “ อดทนไว้ก่อนนะครับ เอาไว้ทำงานเสร็จก็คงได้เจอกัน ” “ โอเคครับ แล้วงานเป็นอย่างไรบ้างครับ ” “ ดีครับ กำลังเดินดูรายละเอียดและดิวกันให้ลงตัว ถ้าหากไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวทำงานต่อก่อนนะครับ ” “ ตามสบายครับ ” แล้วปลายสายก็กดตัดไป สงครามสอดโทรศัพท์มือถือใส่กระเป๋ากางเกงก่อนจะกำหมัดแน่น กรามถูกขบจนเป็นสันนูน เขาไม่โอเคกับการที่ได้รู้ว่าคนอื่นมาทำเจ้าชู้ใส่สายชล ไม่โอเคที่มีคนอื่นคิดถึงสายชล ไม่โอเคกับห่าเหวอะไรทั้ง ไม่อยากให้ใครมายุ่งกับสายชล เธอต้องเป็นของเขาคนเดียว คนเดียวเท่านั้น ! ในเมื่อเขาเข้าหาเธอดี ๆ แล้วเธอไม่ยินยอม ก็ต้องใช้วิถีคนหน้าด้านอย่างสงคราม เขาสาวเท้าไปยังหน้าโครงการที่เธอเข้าไปนั่งสตาร์ทรถสงบสติอารมณ์อยู่ในนั้น ก่อนเขาจะยกมือขึ้นสองข้างอย่างยอมยกธงขาวพร้อมทั้งเคาะที่กระจกรถ เธอนั่งนิ่ง ๆ อยู่อย่างนั้นพักหนึ่ง ก่อนจะยอมลดกระจกลง “ ขอโทษนะชล ที่เราวู่วามใจร้อนไปหน่อย เราสัญญาว่าจะไม่ทำแบบนั้นอีก ลงมาทำงานต่อเถอะนะ ” เธอยังนั่งขมวดคิ้วมุ่นอยู่อย่างนั้น “ ไหนชลว่าเป็นมืออาชีพไง แล้วนี่อะไร ถือสาเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ จนกระทบกับงานงั้นเหรอ ” คราวนี้เธอหันมาสบตาเขาตรง ๆ ก่อนจะกดเลื่อนกระจกขึ้น ดับเครื่องแล้วเปิดประตูรถลงมา ใบหน้าคมสันกระตุกยิ้มที่มุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ ใครจะรู้จักสายชลมากกว่าสงครามคนนี้เป็นไม่มี สายชลผู้ไม่ชอบให้ใครมาดูแคลน สายชลผู้มีความรับผิดชอบในทุก ๆ เรื่อง คนคนเดิม ก็ยังคงเป็นคนเดิม มันจะเปลี่ยนไปจนไม่เหลือเค้าเดิมมันเป็นไปไม่ได้ เขาเชื่ออย่างนั้น เธอสาวเท้ากลับไปที่หน้างาน เขาเดินตาม ครั้งนี้การทำงานราบรื่นไปได้ด้วยดี ไม่มีการรบกวนจากคนบางคนอย่างคราแรก ประกอบกับความสามารถและความเป็นมืออาชีพของทั้งคู่ทำให้เข้าใจกันและกันได้อย่างรวดเร็ว ประสานงานและจบได้ไวกว่าเวลาที่ตระเตรียมมา “ โอเค ทุกอย่างก็ตามนี้ ถ้าฉันร่างแบบเสร็จก็จะส่งอีเมลไปให้นะ น่าจะไม่เกินสองวัน ” “ เราขอเบอร์มือถือชลหน่อยสิ ” เธอเงยหน้ามองพร้อมขมวดคิ้ว ส่งสัญญาณรบมาก่อน สงครามรีบโบกไม้โบกมือแล้วหัวเราะ “ เราไม่ได้มีจุดประสงค์อื่นใด แค่จะเอาไว้ดิวงาน คุยกันทางอีเมลมันช้า เผื่อมีปัญหาอะไร โทรคุยจะได้เข้าใจมากกว่า ” สายชลยืนนิ่งชั่งใจอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือของตนขึ้นมา “ บอกเบอร์มาสิ เดี๋ยวฉันจะยิงเข้าเครื่องคุณ ” พลันร่างสูงใหญ่ก็โอบแขนข้ามไหล่บอบบาง ก่อนจะเอื้อมมือไปเกาะกุมมือเล็กข้างที่ถือโทรศัพท์มือถือเอาไว้ เธอแหวใส่พร้อมดิ้นหนีพัลวันทันที “ นี่ จะทำอะไรของคุณเนี่ย ” “ อย่าดิ้นสิ กำลังจะกดเบอร์มือถือให้นี่ไง ” เสียงทุ้มเอ่ยอยู่ข้างหู พร้อมยกแขนอีกข้างขึ้นมาโอบเธอเอาไว้ ทำให้ตอนนี้ร่างเล็กโดนร่างใหญ่โอบกอดจากด้านหลังไปโดยปริยาย “ อยู่นิ่ง ๆ อย่ายุกยิก ดิ้นแบบนี้แล้วจะกดได้ยังไงนะ ” “ มันไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้ บอกฉันมา ฉันกดเองก็ได้ ” “ มันช้า แบบนี้เร็วกว่า ” ตอบมาหน้ามึน ๆ แล้วก็ค่อย ๆ จรดนิ้วลงไปกดหมายเลขโทรศัพท์ของตนช้า ๆ “ เร็วกว่านั้นหน่อยได้ไหม ” “ เร็วสุดแล้วเนี่ย อย่าเร่ง อย่าดิ้น เนี่ยเห็นไหม ชลดิ้น เราเลยพลอยช้าไปอีก ” “ นี่ฉันไม่ได้ทำอะไรเลย ยืนหายใจอย่างเดียวเนี่ย ดิ้นบ้าดิ้นบออะไรที่ไหน ” “ อาจจะเพราะหัวใจของชลเต้นแรง แรงพอ ๆ กับหัวใจของเรา มันเลยทำให้เราไม่สามารถกดเบอร์ได้ไว ๆ ยังไงล่ะ ” ไม่รู้ว่าบังเอิญหรือตั้งใจ ลมหายใจอุ่น ๆ ของชายหนุ่มปะทะที่ต้นคอเพียงบางเบาผสานสัมผัสจากอกอุ่น เท่านั้นก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้ใบหน้าใสแดงซ่าน ร้อนผ่าวไปทั่วหัวหู ปฏิเสธไม่ได้เลยว่า เขายังมีอิทธิพลรุนแรงต่อหัวใจเธอเหลือเกิน... “ เสร็จแล้ว นี่เรากดโทรออกละนะ เอาละ ดังแล้ว ๆ ” เสียงทุ้มเอ่ยบอก แต่ก็ยังไม่วางมือกับอ้อมแขนจากการกอดรัด “ ดังแล้วก็หยิบมือถือขึ้นมาเมมเบอร์ไว้สิ ” “ ไม่อะ อยากอยู่แบบนี้นาน ๆ ” เอ่ยออดอ้อนพร้อมกับวางคางลงบนศีรษะ แขนแข็งแรงรัดรึงร่างบางเข้าไปแนบแน่นกับอกแกร่ง ก่อนกดจมูกลงสูดดมกลุ่มผมสลวยเบา ๆ “ เราคิดถึงชลใจจะขาด ชลรู้บ้างไหม ” ไม่รู้หรอก รู้แต่ว่า เธอเองก็คิดถึงเขามากมายจนไม่รู้จะบรรยายอย่างไร ไม่มีวันไหนที่เธอไม่คิดถึงเขา... ไม่มี ทว่าความคิดถึงกลับผสมปนเปคละเคล้าไปด้วยความเจ็บปวด คำพูดในวันนั้นยังคงทำร้ายเธอเสมอ ...เพื่อนกันเอากัน ความสัมพันธ์เหมือนเดิมนะชล... ไม่ เธอจะไม่มีทางตกไปเป็นเครื่องมือทางเพศให้กับผู้ชายไร้หัวใจคนนี้อีก ไม่มีทางแม้แต่จะกลับไปเป็นเพื่อนดังเดิม สุดเขตเพื่อนนับแต่วันนั้นแล้ว “ ปล่อยฉัน ” “ หึ ” “ ฉันบอกให้ปล่อย ” “ อย่าใจร้ายกับเรานักเลยนะชล ” คนตัวโตยังคงดื้อรั้นและออดอ้อน ไอ้ลูกอ้อนนี่แหละที่เธอแพ้ทางเขามาตลอด วันนี้เธอจะไม่ยอมใจอ่อนให้คนร้ายกาจอย่างเขาอีกแล้ว จึงยื่นไม้ตายสุดท้าย “ ถ้าอย่างนั้นฉันจะยกเลิกการทำโครงการนี้กับธิเบต จะกลับเมืองนอก จะไม่มาให้เห็นหน้าอีก ” ได้ผล ร่างสูงใหญ่ชะงักทันที ก่อนจะค่อย ๆ คลายอ้อมกอดนั้น แต่มือใหญ่ยกขึ้นมาใช้นิ้วชี้จิ้มแก้มนุ่ม พร้อมกดจมูกลงขโมยหอมดังฟอดไว ๆ หนึ่งที “ หอมจัง นุ่มด้วย ทุกอย่างยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลยชล ” พร้อมทั้งทำหน้าทะเล้นแล้วเดินจากไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้ร่างบอบบางยืนอึ้งอยู่ตรงนั้นเพียงลำพัง กำแพงสูงที่ตั้งใจก่อมาอย่างแข็งแรงและมั่นคง พังทลายไปหมดสิ้น... เขาขโมยหัวใจเธอไปอีกแล้ว !

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more