คุณหมอธารเมฆา
730 Words
ณ The Impress
พี่เพลินนำเครื่องแบบพนักงานมาให้นาราสวมและสอนงานตั้งแต่ที่เธอไปถึง ด้วยความที่นาราเคยทำงานในร้านอาหารมาแล้ว อีกทั้งมีความกล้า ไม่เคอะเขิน เรียนรู้ได้เร็ว เธอจึงเริ่มทำงานได้อย่างคล่องแคล่วในเลาจน์แห่งนี้
การได้มาทำงานที่นี่นับว่าเปิดประสบการณ์ เปิดโลกให้กับคนอย่างนาราเป็นอย่างมาก ภายในกว้างขวางหรูหรา มีเวทีใหญ่อยู่ตรงกลาง และมีเวทีเล็กซ้ายขวาขนาบข้างที่มีเสาเหล็กตั้งอยู่ด้านละสามสี่อัน พี่เพลินก็อธิบายไปพลาง สอนงานเธอไปพลาง
“ เวทีตรงกลางน่ะจะเป็นในส่วนของนักร้องนักดนตรี ที่นี่มีนักดนตรีวงประจำอยู่แล้วที่เล่นได้ทั้งไทยสากล แต่ก็จะมีการจ้างนักร้องดังให้แวะเวียนมาบ้าง ส่วนเวทีซ้ายขวานั่นเราคงพอจะเดาออกเนาะว่าเสามันมีไว้ทำอะไร มันเป็นในส่วนของโคโยตี้ ” คำอธิบายนั้นทำให้นาราตาลุกวาว
“ โคโยตี้ที่สวย ๆ เต้นรูดเสาน่ะนะพี่ ”
“ ใช่ ”
“ ว้าวมากเลย หนูไม่เคยเห็นของจริง เคยเห็นแต่ในคลิป มีแต่คนสวย ๆ เต้นเก่ง ๆ แข็งแรงมาก ”
“ นั่นแหละ เดี๋ยวจะได้เห็นของจริงวันนี้ ทีนี้พี่จะเล่าให้ส่วนของงานนะ พนักงานก็จะแบ่งเป็นแผนกครัว แผนกเครื่องดื่ม มี พีอาร์ สวย ๆ ระดับพริตตี้ที่คอยรับแขกและพาไป ดริงก์ ดูแลแขกด้วย หรือถ้าหากแขกอยากจะรีเควสเป็นโคโยตี้ก็ได้ ก็จะมีในส่วนของค่าดริงก์ อันนั้นเราไม่ต้องไปสนใจ หน้าที่ของเราคือเด็กเสิร์ฟ เรามีหน้าที่รับออเดอร์จากลูกค้าและยกไปเสิร์ฟที่โต๊ะ หรือในห้องวีไอพีก็แล้วแต่ ลำเลียงอาหารจัดวางลงบนโต๊ะ เก็บโต๊ะหลังจากแขกกลับ ส่วนหน้าที่บริการหลังจากนั้นก็เป็นหน้าที่ของ พีอาร์ หรือโคโยตี้ไป เท่านั้น เข้าใจนะ ”
“ เข้าใจค่ะ ” นาราพยักหน้ารับ
“ เดี๋ยววันนี้หนูนาก็ตามพี่เข้าไปรับลูกค้าดูก่อนว่าต้องทำอะไรยังไงบ้าง พอคล่องแล้ว วันหน้าจะให้จัดการเอง ”
“ ได้ค่ะ ”
และนาราก็ปฏิบัติงานได้อย่างไม่มีขาดตกบกพร่อง ประกอบกับมีความสุขเป็นอย่างมากเพราะคืนนี้เธอได้ทิปจากลูกค้ามาแล้วพันกว่าบาท นับได้ว่าเป็นนิมิตรหมายอันดีในการทำงานวันแรก
จนกระทั่งเวลาราวเที่ยงคืน
พี่เพลินรับออเดอร์แล้วมาแจ้งกับนาราว่า
“ หนูนา เดี๋ยวช่วยพี่ยกของไปเสิร์ฟให้กับเมมเบอร์พิเศษในห้องวีไอพีนะ ”
“ ได้ค่ะ ”
“ ต้องระวังหน่อย เพราะแขกเป็นเพื่อนของคุณรัน เจ้าของที่นี่ ที่สำคัญถ้าบริการดี ๆ ถูกใจ เขาทิปกันหนักมาก ”
“ รับทราบค่ะ ”
นาราถือถาดอาหารเดินตามพี่เพลินไปยังห้องวีไอพีที่ว่าด้วยความระมัดระวังเป็นพิเศษอย่างที่พี่เพลินบอก
“ ขออนุญาตค่ะ ”
พี่เพลินยกมือขึ้นเคาะและกล่าวขออนุญาตเมื่อถึงห้องห้องนั้น ก่อนจะเอื้อมมือไปเลื่อนประตูให้เปิดออก
ความเย็นฉ่ำของเครื่องปรับอาการลอยมากระทบผิวเนื้อ ห้องนี้กว้างกว่าห้องอื่น มีโต๊ะพูลอยู่ซ้ายมือ ฝั่งขวาเป็นโซฟาหนังชุดหรู ด้านหน้าเป็นชุดเซ็ทเครื่องเสียงพร้อมมอนิเตอร์สำหรับร้องคาราโอเกะ มีกระทั่งเคาน์เตอร์บาร์อันเล็ก ๆ อยู่ด้านในและบาร์เทนเดอร์สาวสวยไว้คอยบริการส่วนตัว
คำว่าแขกวีไอพีและห้องวีไอพี ทำให้นารารู้สึกเกร็งมากกว่าปกติ พยายามระมัดระวังอย่างที่สุดเพราะกลัวจะไปทำผิดพลาด
“ ขออนุญาตเสิร์ฟอาหารค่ะคุณผู้ชาย ”
พี่เพลินบอกกล่าวแขกผู้ชายที่นารากวาดตามองคร่าว ๆพบว่ามีทั้งหมดห้าคน และทุกคนต่างมีสาวสวยทั้งโคโยตี้และ พีอาร์ ขนาบข้างทั้งสิ้น
และสิ่งที่นารากลัวว่าจะเกิดมันก็เกิดขึ้นจริง ๆ เมื่อเธอกำลังจะลำเลียงอาหารจากถาดลงบนโต๊ะ แล้วเผลอเงยหน้าไปสบตาแขกคนหนึ่งเข้า
สายตาคม ๆ ภายใต้ใบหน้าหล่อเหลานั้นดูคุ้นตาเธอเหลือเกิน และคำตอบก็ปรากฏขึ้นในหัวทันที
คุณหมอธารเมฆา ทันตแพทย์ที่เธอหลงรักนั่นเอง !
- Writer
