When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
ตอนที่20 ตัดไฟ พรลภัสนึกอยากหยิกตัวเองที่อาการมันเหมือนน้ำตาจะไหลอยู่ตลอด เธอไม่ควรร้องไห้ที่ต้องจากมา แต่ควรร้องไห้เพราะเผลอไปเป็นผู้หญิงคั่นเวลาของคนที่มีเจ้าของแล้วต่างหาก “หนู ถึงแล้วนะ” “ขอบคุณค่ะ” เธอกอดเป้ลงมาจากรถแท็กซี่ และต้องซ่อนนัยน์ตาที่แดงระเรื่องเอาไว้เมื่อน้องชายนั่งดูทีวีที่ชั้นล่างของบ้านอยู่ และณัฐดนัยก็หันมามองอย่างสงสัย “อ้าว พี่ภัส” “ขึ้นห้องก่อนนะ ไว้ค่อยคุยกัน” พลั่ก เป้สะพายสีชมพูถูกปล่อยหล่นพื้นราวกับว่าเธอพยุงมันไว้ไม่ไหวอีกแล้ว แผ่นหลังบางพิงกับประตูไม่อยากเดินอีกแม้แต่ก้าวเดียว เมื่อก้มหน้าหยดน้ำใส ๆ ก็ร่วงเผาะเหมือนรอจังหวะนี้มานาน เรียวคิ้วสวยขมวดแน่นพยายามแล้วที่จะไม่ร้องไห้ออกมา แต่พอได้ร้อง...ก็คงต้องให้พอ ..... ชนะวินทร์วางปากกาลงเมื่อไร้จิตใจจะทำงานที่กองตรงหน้า สองเดือนมานี้แทบไม่เข้าบริษัทแต่ขนงานมาทำที่นี่เพื่ออะไร ถ้าไม่ใช่เพราะพรลภัส และวั