ตัดไฟ

1709 Words

ตอนที่20 ตัดไฟ พรลภัสนึกอยากหยิกตัวเองที่อาการมันเหมือนน้ำตาจะไหลอยู่ตลอด เธอไม่ควรร้องไห้ที่ต้องจากมา แต่ควรร้องไห้เพราะเผลอไปเป็นผู้หญิงคั่นเวลาของคนที่มีเจ้าของแล้วต่างหาก “หนู ถึงแล้วนะ” “ขอบคุณค่ะ” เธอกอดเป้ลงมาจากรถแท็กซี่ และต้องซ่อนนัยน์ตาที่แดงระเรื่องเอาไว้เมื่อน้องชายนั่งดูทีวีที่ชั้นล่างของบ้านอยู่ และณัฐดนัยก็หันมามองอย่างสงสัย “อ้าว พี่ภัส” “ขึ้นห้องก่อนนะ ไว้ค่อยคุยกัน” พลั่ก เป้สะพายสีชมพูถูกปล่อยหล่นพื้นราวกับว่าเธอพยุงมันไว้ไม่ไหวอีกแล้ว แผ่นหลังบางพิงกับประตูไม่อยากเดินอีกแม้แต่ก้าวเดียว เมื่อก้มหน้าหยดน้ำใส ๆ ก็ร่วงเผาะเหมือนรอจังหวะนี้มานาน เรียวคิ้วสวยขมวดแน่นพยายามแล้วที่จะไม่ร้องไห้ออกมา แต่พอได้ร้อง...ก็คงต้องให้พอ ..... ชนะวินทร์วางปากกาลงเมื่อไร้จิตใจจะทำงานที่กองตรงหน้า สองเดือนมานี้แทบไม่เข้าบริษัทแต่ขนงานมาทำที่นี่เพื่ออะไร ถ้าไม่ใช่เพราะพรลภัส และวั

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD