“แต่ฉันไม่ได้เต็มใจมีอะไรกับนายนะ คีรินทร์!...นายข่มขืนฉัน ฉันจะแจ้งความให้ตำรวจมาจับนายเข้าคุก”
“คำก็แจ้งความสองคำก็แจ้งความ ออกไปแจ้งความตอนนี้เลยไป!”
“อ๊าย!”
ยิหวากรีดร้องเมื่อชายหนุ่มสะบัดข้อมือของเธออย่างแรงจนร่างเล็กหงายหลังลงบนเตียง เขาลุกขึ้นและคว้าเสื้อผ้าของตัวเองมาสวมใส่ ขณะที่ดึงกางเกงเดนิมขึ้นบนขาแกร่งก็หันมาพูดด้วยเสียงเกรี้ยวกราด
“อยากออกไปหาตำรวจตอนนี้ก็เชิญ” เขาชี้หน้าหญิงสาว “แต่ไปในสภาพนี้นะยิหวา...ผมไม่ให้คุณใส่เสื้อผ้าออกไปจากบ้านหลังนี้ ถ้าอยากออกไปก็ไปแบบนี้ล่ะ แก้ผ้าออกไปหาตำรวจเลยเขาจะได้เชื่อว่าคุณถูกข่มขืนจริง ๆ!”
“ไอ้บ้า!...นะ...นายจะให้ฉันแก้ผ้าออกไปได้ยังไง เสื้อผ้าของฉันล่ะ เอาเสื้อผ้าของฉันมาเดี๋ยวนี้นะ”
“อยากใส่ผ้างั้นเหรอ...ก็ได้”
คีรินทร์หันกลับไปที่ตู้เสื้อผ้า เขาเปิดมันออกก่อนจะหยิบผ้าซิ่นออกมาผืนหนึ่งแล้วโยนใส่หน้าหญิงสาวที่กำลังขยับลุกขึ้นนั่ง
