วันนี้ถ้าฉันออกไปจากคอนโดนี้ได้เมื่อไหร่เพลงขวัญจะไปเลิกเหล้าค่ะ จะไปสาบานต่อหน้าพระเจ็ดวัดเก้าวัดกันไปเลย ถ้ากินอีกขอให้เพลงขวัญมีผัวที่ชั่วเลวร่านมากกว่าอีคุณฟรังซ์!
“หิวไหม?”
“ไม่!”
“โอเคค่ะ ทำงานต่อไปเนอะ” พูดจบไอ้คุณฟรังซ์ก็นอนกินป๊อปคอร์นจิบโค้กแล้วก็ดูบอลโลกย้อนหลังเสียงดังจนน่ารำคาญ
ตัดภาพมาที่เพลงขวัญตอนสาย ๆ ตื่นมาก็โวยวายบ้านแทบแตกเพราะกำลังซุกหน้าถูอกของเขาอยู่ แถมฉันยังกอดเขาแน่นอีกต่างหาก ทั้งกอดทั้งก่ายแล้วก็ซุกหน้าลงกับอกเขา
“ไหนบอกว่าจะพากลับไง!” ฉันจำได้ว่าเขาจะพากลับแต่พอขึ้นรถฉันก็หลับภาพตัดไปทั้งคืนรู้ตัวอีกทีก็วันใหม่แล้ว
“ก็พากลับไง กลับมาคอนโดพี่” เขาตอบชนิดที่ว่าไม่ลืมตามามองฉันเลยด้วยซ้ำ ฉันทุบเท่าไหร่เขาก็แค่เอามือผลักตัวฉันออกจนฉันล้าและหยุดทำร้ายร่างกายเขาไปเอง
“คนกลับกลอก!”
“ขี้เมาแล้วจำไม่ได้เอง” เขาลืมตามาเหน็บฉันนิดหน่อยแล้วก็คลุมโปงนอนต่อ ทิ้งให้ฉั
