บทที่20
รักด้วยใจ
"ทิชาครับ ทิชาไม่ได้หวั่นไหวกับแฟนเก่าแล้วใช่ไหมครับ"
เป็นคำถามที่ทำให้ทิชาต้องเงยหน้าขึ้นไปมองหน้าเขา เธอเอียงคอมองใบหน้าขาวๆด้วยความสงสัยเพราะอะไรทำไมเขาถึงได้ถามแบบนี้กับเธอ เธอกับดนัยจบกันไปตั้งนานแล้วถึงดนัยจะพยายามเข้าหาเธอยังไงแต่เธอก็ไม่มีวันกลับไปหาดนัยอีกแน่
"ทำไมทิชาต้องหวั่นไหวคะ" เธอถามเขาอย่างจริงจังเพราะเรื่องนี้มันมีผลกับใจเธอมากเขาไม่ไว้ใจเธอหรืออย่างไร
"ผู้ชายคนนั้นดูหวงทิชามากเลยนะครับ"
กัปตันนึกถึงวันที่เขาบังเอิญเจอกับดนัยหลังจากที่กลับมาจากบ้านของทิชาเขาเดินลงมาพบลูกค้าด้านล่างและคุยงานกันที่ร้านกาแฟ ดนัยก็บังเอิญมาพบลูกค้าที่นี่เหมือนกันเขานั่งมองกัปตันอยู่นานจนลูกค้าของทั้งสองเดินออกจากร้านกาแฟ กัปตันจึงนั่งรอให้ดนัยเป็นฝ่ายเดินมาหาตัวเขาเอง
"สวัสดีครับ"
"ครับ"
"คุณคงเป็นแฟนของทิชาใช่ไหมครับ" ดนัยถามตรงๆกัปตันจึงผายมือเชิญเขานั่งฝั่งตรง
