มณีธาราพยายามเดินไปยังร้านขายไส้อั่วที่ตนเล็งไว้ท่ามกลางผู้คนเดินขวักไขว่ไปมา แต่เพราะไม่ทันระวังหญิงสาวจึงได้เดินชนเข้ากับแผ่นหลังของใครคนหนึ่งโดยไม่ได้ตั้งใจ
“อุ้ย! ขอโทษค่ะ”
“ไม่เป็นไรครับ!” ร่างนั้นไม่ได้สนใจมองเธอ กลับรีบเดินผละไปด้วยความเร่งรีบ
แสงอะไรบางอย่างที่พื้นส่องประกายสะท้อนเข้าตาของมณีธาราจนต้องก้มลงไปมอง ของสิ่งนั้น คือ นาฬิกาเงินประดับเพชร ตัวเรือนเป็นสีเงินขึ้นรูปพญานาคราช สายของนาฬิกานั้นเป็นส่วนของหางที่เกี่ยวกระหวัดรัดกันงามจนน่าพิศวง ดูแล้วน่าจะเป็นงานสั่งทำโดยเฉพาะไม่มีขายตามร้านนาฬิกาทั่วไปแน่นอน
มณีธาราต้องการนำนาฬิกาเรือนนี้ไปคืนให้เจ้าของแต่พอเธอเงยหน้าขึ้นมาอีกทีชายผู้นั้นก็เดินห่างออกไปเห็นเพียงแผ่นหลังไกล ๆ ท่ามกลางฝูงคนพลุกพล่าน
“อ้าว! ไปไหนแล้ว”
หญิงสาวพยายามสาวเท้าเดินตามร่างสูงนั้นให้ทันด้วยความเร็วเท่าที่ทำได้ แต่ความพลุกพล่านของผู้คนเป็นอุปสรร
