“รักเป็นยังไงบ้าง ท่าทางดูไม่ดีเลย”
“รักต้องเป็นยังไง ต้องรู้สึกยังไง ต้องดีใจงั้นเหรอ”
“ไทม์ขอโทษ”
“ไทม์บอกว่ารักสำคัญใช่ไหม”
“ใช่”
“ถ้ารักสำคัญทำไมรักถึงรู้เรื่องนี้เป็นคนสุดท้าย สำคัญของไทม์มันเป็นแบบไหนกัน”
“เพราะรักสำคัญกับไทม์มากไทม์ถึงไม่รู้ควรจะเริ่มบอกรักยังไงดี ไทม์ขอโทษ”
“มันคงพูดยากพอ ๆ กับเรื่องที่เราคบกันแต่ไทม์ไม่กล้าบอกครอบครัวของเราใช่ไหม น่าขำตรงที่สุดท้ายแล้วไทม์กล้าบอกแม่ทิชาว่าทำผู้หญิงท้อง รู้ไหมว่ารักรู้สึกเหมือนโดนไทม์ตบหน้าแรง ๆ โดยที่ไทม์ไม่ได้ลงมือด้วยซ้ำ ไทม์พูดเรื่องนี้ต่อหน้ารัก ไทม์ไม่ได้รู้สึกกับรักแบบที่รักรู้สึกกับไทม์ ไทม์ไม่ได้รักกันเลยใช่ไหม”
“รัก ถ้าไทม์ไม่รู้สึกไทม์จะมาหารักทำไม จะโทรหารักขนาดนั้นเลยเหรอ ไทม์รักรัก รักมาก ๆ ขอโทษที่ไทม์ไม่กล้าบอกเรื่องของเราให้แม่กับพ่อรู้ ไทม์กลัวเรื่องของเราทำให้พ่อแม่เสียใจ กลัวพวกเขารับไม่ได้ ก็พวกเขาเลี้ย
