“กั๊กน้องอีกแล้วไง เกิดก่อนไม่กี่เดือนทำเป็นบังคับมาจัดการเรื่องความรักของน้องนะ จะบอกให้นะอีกหน่อยรักก็มีแฟนแล้ว รัก 24 ปีแล้วนะอยากมีคนรักบ้างอะไรบ้าง ถึงคราวนั้นไทน์ไทม์ต้องไปร่วมงานด้วยนะ” ฉันเนี่ยนะจะมีแฟน ยากจ้ะ ยากมาก ฉันกลัวความเสียใจ กลัวการหลอกลวง กลัวความรู้สึกดี กลัวทุกอย่าง
“หึ หาแฟนให้ได้ก่อนเถอะ เลือกมากแบบนี้จะหาแฟนได้เมื่อไหร่”
“อย่ามาดูถูกกันนะไทน์”
“โอเคไทน์ไม่ดูถูกรักแล้ว เดี๋ยวรักเอาแฟนมาโชว์ขึ้นมาจะแย่เอา ไทน์หวงรักมากรู้ใช่ไหม”
“ชิ มาหวงอะไรรัก รักโตแล้ว”
“ก็รักเป็นน้องเป็นคนในครอบครัว เราโตมาด้วยกันจะไม่ให้พวกเราห่วงหวงได้ไง รู้ไหมว่าอะไรก็ตามที่ทำเพื่อรักได้ไทน์ยินดีทำให้รักทุกอย่าง” ใบหน้าไทน์มีรอยยิ้ม ยิ้มที่อ่านไม่ออกว่ากำลังคิดอะไรอยู่
“โอ๊ย มาดราม่าอะไรตรงนี้ รักมาเหนื่อย ๆ นะ อยากอาบน้ำที่โรยด้วยกุหลาบและอบอวลไปด้วยกลิ่นดอกไม้แล้วเนี่ย คิดถึงสุด ๆ เลย”
