When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
สงครามมองการเคลื่อนไหวของเพื่อน และเผลอสบตากับนิรามในตอนที่มันหันมามองเขา เอามันไม่อยู่แล้วแหละ รู้ว่าเพื่อนกำลังเล่นกับไฟ แต่ถ้ามันคิดว่ามันไหว ใครเตือนไม่ฟังก็เชิญตามสบาย “อะไรของมึง” “มาดูหน้าคนที่จะเป็นหมาในอนาคต” “หมาเดียวที่กูรู้จักคือท่าหมาครับ” คนตอบค่อนข้างมั่นใจ ไอ้ร้องไห้เหมือนหมาที่เพื่อนกำลังจะสื่อ มันไม่มีทางเกิดขึ้นกับคนอย่างเขาอย่างแน่นอน “เหอะ” สงครามหลุดเสียงหัวเราะอย่างเย้นหยัน ว่าแล้วว่ามันต้องเป็นแบบนี้ “ปกติไม่เคยมีอะไรยากสำหรับมึงนี่” “อันนี้ก็ไม่ได้ยากนะ” “พยายามขนาดนั้นเขาเรียกว่ายากเว้ย มึงมันรั้นแล้วราม” คนหวังดีกับเพื่อนสบตาอย่างจริงจัง “น้องลังเลแบบนั้น แปลว่าเขาไม่ได้แค่รักสนุก ไม่ได้เห็นแก่ความสุขชั่วครั้งชั่วคราวเหมือนกับคนที่ผ่านๆ มาของมึง อย่าหลอกตัวเองว่าไม่รู้กูขอร้องเลย มึงไม่ได้โง่หรอก” “อะไรของมึงเนี่ย มึงจะจริงจังเบอร์ไหน” “กูไม่อยากใ