ตอนที่ 19 คนป่วย

1455 Words

สงครามมองการเคลื่อนไหวของเพื่อน และเผลอสบตากับนิรามในตอนที่มันหันมามองเขา เอามันไม่อยู่แล้วแหละ รู้ว่าเพื่อนกำลังเล่นกับไฟ แต่ถ้ามันคิดว่ามันไหว ใครเตือนไม่ฟังก็เชิญตามสบาย “อะไรของมึง” “มาดูหน้าคนที่จะเป็นหมาในอนาคต” “หมาเดียวที่กูรู้จักคือท่าหมาครับ” คนตอบค่อนข้างมั่นใจ ไอ้ร้องไห้เหมือนหมาที่เพื่อนกำลังจะสื่อ มันไม่มีทางเกิดขึ้นกับคนอย่างเขาอย่างแน่นอน “เหอะ” สงครามหลุดเสียงหัวเราะอย่างเย้นหยัน ว่าแล้วว่ามันต้องเป็นแบบนี้ “ปกติไม่เคยมีอะไรยากสำหรับมึงนี่” “อันนี้ก็ไม่ได้ยากนะ” “พยายามขนาดนั้นเขาเรียกว่ายากเว้ย มึงมันรั้นแล้วราม” คนหวังดีกับเพื่อนสบตาอย่างจริงจัง “น้องลังเลแบบนั้น แปลว่าเขาไม่ได้แค่รักสนุก ไม่ได้เห็นแก่ความสุขชั่วครั้งชั่วคราวเหมือนกับคนที่ผ่านๆ มาของมึง อย่าหลอกตัวเองว่าไม่รู้กูขอร้องเลย มึงไม่ได้โง่หรอก” “อะไรของมึงเนี่ย มึงจะจริงจังเบอร์ไหน” “กูไม่อยากใ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD