ไออุ่นเดินเข้ามายังห้องตรงข้ามที่มีภาคินนั่งรออยู่ เธอไม่พูดพร่ำทำเพลงก้าวเท้าฉับ ๆ เข้าไปกอดสามีที่นั่งอยู่บนโซฟาแล้วปล่อยโฮออกมาเพราะความอัดอั้นตันใจกับสิ่งที่ต้องเผชิญมาหลายปี ความอดทน ความอดกลั้นพังพินาศลงในพริบตาเมื่อเห็นภาคินยิ้มให้ด้วยความอ่อนโยน
“ร้องไห้ทำไม พวกเขาทำอะไรหรือเปล่า”
น้ำเสียงเอื้ออาทรถูกเปล่งออกมาจากลำคอแกร่งในขณะที่กำลังกอดปลอบเมียสาว เขารู้สึกสงสารเธอจับใจ ไม่รู้จะพูดปลอบแบบไหนไออุ่นถึงจะรู้สึกดีขึ้นกว่านี้
“...” เธอไม่พูด แต่ให้คำตอบด้วยการส่ายหน้าอยู่บนอกแกร่งของเขา
“ถ้าอยากร้องก็ร้องออกมาให้หมด ไม่ต้องเก็บมันไว้อีกแล้ว ผมอยู่ตรงนี้ ไม่ต้องกลัว ไม่ต้องกังวล ผมช่วยคุณเอง จุ๊บ”
ภาคินพูดจบก็จูบไปที่หน้าผากของไออุ่นเบา ๆ เพื่อให้เธอรู้ว่าไม่ได้อยู่คนเดียวบนโลกใบนี้ เธอยังมีเขา มีครอบครัวของเขาที่รักไออุ่นเหมือนลูกอยู่ข้าง ๆ
หญิงสาวได้ยินแบบนั้นก็ร้องไห้ออกมาอย
