ในห้องทำงานของพรนับพัน เธอดูนาฬิกาข้อมือสลับกับทำงานตรงหน้าไปด้วยอย่างไม่ค่อยมีสมาธินัก ไม่รู้ว่าทำไมต้องลุ้นว่าภัสกรจะมารับตนตามที่ได้พูดเอาไว้ตอนหน้าสิรินาถและซอนญ่า
“เขาคงคิดว่าเราพูดเล่นคงไม่มาจริงๆ หรอกมั้ง” เธอพึมพำ แล้วพยายามจะตั้งใจทำงานต่อไป แต่ก็ยังอดคิดว่าเขาอาจจะมาตามที่บอกแล้วดูนาฬิกาข้อมือเรื่อยๆ
หญิงสาวตัดสินใจที่จะหาเหตุผลทำงานไปเรื่อยๆ รอคอยเขาโดยมีความหวังลึกๆ อยู่ในใจ จนกระทั่งถึงเวลาเกือบหกโมงเย็นที่คนงานก็ทยอยกลับบ้านจนเกือบจะหมด พรศักดิ์มาเคาะห้องเรียกชวนให้เธอกลับออกไปด้วยกัน หญิงสาวจึงตัดสินใจออกจากโรงงานไปพร้อมกับบิดาพลางนึกว่าตัวเองโง่เหลือเกินที่คิดว่าเขาจะมารับเธอ
เมื่อพรนับพันกลับไปถึงบ้านก็พบว่าอาหารเย็นได้ถูกจัดเตรียมเอาไว้แล้ว แต่ว่าเจ้าของบ้านยังไม่มานั่งทานแต่กลับนั่งดื่มอยู่ตรงบาร์เครื่องดื่ม ดูจากท่าทางที่เมานิดๆ ของเขาก็พอจะรู้ว่าดื่มมาพอสมควร
“เก
