“มีสองเรื่องที่ฉันอยากชื่นชมเธอ...เรื่องแรกฉันชอบนะที่เธอแทนตัวเองกับฉันว่า ‘ตะวัน’...” ตะวันเบิกตากว้างขึ้น ใบหน้าแดงก่ำ จริงสิ! เรื่องนี้เธอแทบไม่รู้ตัวเลยว่า ตัวเองเปลี่ยนสรรพนามกับคีนไปตั้งแต่เมื่อไหร่ มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่เธอจะแทนตัวเองแบบนี้ นอกจากคนสนิทกับคนที่เธอวางใจจริงๆ และฟิลิปที่เธอต้องถือว่าเขาคือผู้มีพระคุณที่หวังผลให้เธอตอบแทนบุญคุณ “ตะวันจะจำไว้ค่ะ...” ตะวันพูดพร้อมกับดึงคีนแนบกาย “ยังมีอีกเรื่อง ฉันจะเยียวยา...” คีนพูดพร้อมกับเลื่อนมือสอดเข้าไปในกางเกงตัวจิ๋วระหว่างขาของตะวัน ทำให้ลมหายใจของตะวันขาดช่วง เรียวขาขยับเปิดทางกว้างขึ้น สร้างความสะดวกให้กับคีนมากขึ้น แสดงให้เขารู้ว่าเธอต้องการเขาเช่นกัน ถึงเธอจะยังรู้สึกถึงความบอบช้ำบริเวณนั้นอยู่ก็ตามที “คุณคีน ออมมือให้กับตะวันบ้างนะคะ วันมะรืนนี้ก็ถึงงานของนายท่านแล้ว ตะวันคงหาชุดใหม่สำหรับที่จะสวมในคืนนั้นได้ไม่ทันแ