วันต่อมา...
“รู้แล้วใช่ไหมว่าเป็นพวกไหน” ปรินทร์พูดขึ้นเมื่อเห็นภาคภูมิเดินเข้ามาพร้อมกับเเฟ้มเอกสารบางอย่างในมือ ขณะที่เขากำลังติดกระดุมเสื้อเชิ้ตอยู่ข้างๆ เตียงคนไข้
“ครับนาย” ภาคภูมิพูดพร้อมยื่นเอกสารในมือให้กับเจ้านายหนุ่ม “พวกไอ้ปาสคาลมันคงแค้นที่นายตัดช่องทางทำมาหากินของมัน”
“เพิ่งรู้ตัวเหรอ..ไอ้ขี้ขลาด!” มาเฟียหนุ่มสบถคำเสียงเกรี้ยว หากว่าการกระทำของศัตรูมันดูไม่ต่างจากหมาลอบกัดที่ต่อหน้าทำเป็นพูดจาดีแต่ลับหลังส่งคนมายิงกราด “แล้วนี่เอกสารอะไร”
“เอกสารที่พวกมันทำผิดกฎหมาย คุณคามินรวบรวมเอาไว้เล่นงานพวกมัน”
ภาคภูมิตอบเจ้านายหนุ่มพลางกวาดสายตามองหาเด็กสาวที่เขาพามาด้วยเมื่อคืน ก่อนจะเห็นว่าเธอนอนหลับอยู่บนเตียงของคนไข้ ซึ่งอยู่ข้างหลังของปรินทร์เจ้านายของเขา ภาคภูมิส่ายหน้าน้อยๆ อย่างชั่งใจ ทั้งที่เขาให้เธอมาดูแลเจ้านายเเท้ๆ แต่เธอกลับทำตัวราวกับเป็นคนป่วยเสียเอง
“คุณคามินยังมีห
