“หึ” ปรินทร์มองคะแนนจากการทดสอบของพะพายอย่างพึงพอใจ เขาคิดไว้อยู่แล้วว่าเธอต้องมีอะไรที่ไม่ธรรมดา
“เด็กคนนี้ไม่ใช่แค่ฉลาดแต่เธออัจฉริยะ” ภาคภูมิพูดขึ้น แบบทดสอบที่เขาให้เด็กสาวทำนั้นมันคือแบบทดสอบไอคิว “ส่วนนี้ประวัติของพะพายครับนาย ผมเพิ่งรวบรวมข้อมูลครบ”
“ปกติมึงทำงานเร็วกว่านี้นะ” ปรินทร์พูดพร้อมรับเอกสารข้อมูลของพะพายมาเปิดดู กว่าลูกน้องคนสนิทจะนำประวัติส่วนตัวของเด็กสาวมาให้เขา ใช้เวลานานเกือบสองสัปดาห์
“เธอไม่ได้มีที่อยู่เป็นหลักเป็นแหล่งจึงหาข้อมูลค่อนข้างยาก พ่อแม่ของเด็กคนนี้แยกทางกัน ปัจจุบันก็ต่างมีครอบครัวใหม่”
“แล้วพะพายอยู่กับใคร”
“เธออยู่กับยายแค่สองคน ตอนนี้ยายของเธออยู่ที่บ้านพักคนชรา”
ปรินทร์ฟังข้อมูลคร่าวๆ ของเด็กสาวจากลูกน้องคนสนิทขณะที่สายตามองเอกสารประกอบ
“เธอเคยบอกว่าอยากเรียนต่อด้วย เด็กคนนี้หัวดีอยู่เเล้วถ้าได้รับการต่อยอด เธออาจจะไปได้ไกล”
ปรินทร์ไม่ได้แสด
