Chapter 5

2356 Words
CHAIRA Lunes. Nagising ako sa tunog cellphone. Inaantok na kinapa ko ito sa mesa, at binuksan ang isa kong mata upang silipin ang tumawag sa dis-oras ng gabi. 3:45 in the morning, and my sister in the US is the one that disturbing ng beauty sleep. "Hello!" inaaantok ko na sagot. "ATEEEEE!!!" Bigla akong napadilat sabay layo ng cellphone ko sa aking tainga. Langya! Pati kaluluwa ko yata nagising sa sigaw ng babaing iyon. "Ate? Nandiyan ka pa?" Natrauma yata ang tainga ko sa boses n'ya. Pinandilatan ko ang cellphone at hininaan ang volume nito saka nilipat sa kabila kong tainga. "Alam mo ba kung anong oras na dito sa Pinas, Cheska?" "Oopps!" she giggled that me rolled my eyes. "Pero, ate, you need to hear this. waaahhhh!" Tumili na naman ito. Mabilis kong inilayo ulit sa tainga ko ang cellphone. Tuluyan nang nawala ang antok ko sa kalokohan ng kapatid ko. Okay, s'ya na ang masaya. Okay lang naman sana kung hindi istorbo ng tulog ko eh. Kung saan napapaginipan ko si papa Can saka pa siya tumawag. "Breath, Cheska. Sabihin mo muna bago ka magtitili-tili dyan," saway ko dito. She giggled. "Ateeee! Brandon propose to me. I'm engage!" tumitiling pagpababalita nito. This time, I'm fully awake at napabangon, sabay tili kasama s'ya. I'm so happy for her. "Waaaah! I'm so happy sa inyong dalawa ni Brandon, sis. Congratulations! Finally magiging..." Okay, napahinto ako. Nakalimutan ko ang apelyedo ni Brandon. "Ano nga ulit ang surname ni Brandon, sis." "Ate naman, napakamalimutin mo talaga," padaskol na tugon nito. "Ferranco. I'm soon to be Mrs. Ferranco, ate." Eh? Ferranco? Kaano-ano n'ya kaya si Engr. Ferranco? Hindi ko naman pwedeng itanong sa kapatid ko baka mabadtrip lang s'ya dahil nakakalimutan ko ang mga kwento n'ya tungkol sa buhay ng kanyang katipan. Hindi kasi ako gaanong updated sa buhay n'ya. Kung makakwento man ito 'di ko rin natatandaan dahil sa kadaldalan n'ya. "Right. Well, soon to be Mrs. Ferranco, congrats again. When are you going to tell our parents the news?" Ihanda ko na rin ang sarili ko sa tawag ni mama kapag malaman n'ya na ikakasal na bunso namin, at kulitin ako kung kailan sa'kin. Naunahan pa kasi ako ng mga nakakabata kong kapatid mag-asawa eh. I have two siblings. Si Chad Rosales; na kasunod sa'kin at mas bata ng limang taon ay ikinasal last two years ago sa childhood sweetheart n'ya, at mahigit isang taon na ang panganay nila. Buntis na naman ang asawa nito sa kanilang pangalawang anak. Si Cheska, ang bunso at tatlong taon ng may relasyon kay Brandon; na apat na taon ang agwat ng edad sa kanya. As I remember, they met in chicago sa isang business convention kung saan kasama si Brandon sa mga dumalo. Nagtaon na sa venue nagtatrabaho si cheska bilang pastry chef ng isa sa mga restaurants. I already forgot kung paano sila nagkaroon ng relasyon. "We'll be there in two weeks time, ate. I will file two months vacation and once it will approve uuwi kami dyan. I will inform you, ate kapag mangyari." "Sure, sis. Better call the old folks. Hindi na naman matutuwa ang mga iyon kapag malaman nila na nauna mo pa akong tawagan kaysa sa kanila," paalala ko sa kanya. She giggled. "I will call them in few hours, it's still early. Bye, sis. I love you." I stared on the phone in disbelief. Ayus din ang babaeng iyon ah. Ginising n'ya ako ng maaga tapos kina mama mamaya n'ya pa tatawagan. Pwede din naman na mamaya din ako di ba? Lukaret talaga. Napabuntong hininga lang ako nang malalim, at tuluyan ng bumangon upang maghanda sa unang araw ng pasukan sa paaralan ngayong taon. Agad akong naghilamos sa banyo at lumabas ng kwarto. Sa kusina ako dumeretso upang magpainit ng tubig para sa aking kape, at maghanda ng rekado para sa pangsinangag ko. I've already used this kind of early routine in my life these past 9 years or so. My house is good for single person; two bedrooms with two and a half bathrooms, living room, dining room, kitchen, and laundry room; but this is home for me. I did not regret my decision to leave our town. I found my solace here. My family would visit from time to time but they never stayed here. They respect my privacy. Pagkatapos ng aking agahan, bumalik ako sa aking silid at ihanda ang aking mga gamit. Hinila ko ang aking uniporme na pang-lunes sa aking aparador at damit na panloob. Nang makita ko ang dalawang pares ng panloob sa aking mga kamay, napagtanto ko nang hindi ko namamalayan, naaalala ko ang babala ni Leah na magbaon ng ekstrang panty. Napailing na ipinasok ko sa school bag ng extra clothes ko ang panty. Saktong 6:30 nang umaga narating ko ang St. Nicholas Academy. Sampong minutong byahe lang ito mula sa bahay ko, at dahil may sarili akong sasakyan nagiging madali sa akin ang transportasyon. Maingat kong ipinarada ang aking sasakyan sa sarili kong parking space. Nabili ko ang aking kotse gamit ang aking naipong sweldo. Pati ang ibinabayad ko sa bahay ay mula sa sweldo ko. Downpayment lang ang itinulong ng aking pamilya noon para makapagsimula ako sa aking buhay mag-isa. Kahit ang sarili kong trust fund na dapat ko makukuha ko after magtapos sa kolihiyo 'di ko ginalaw. Nanatili itong buo sa banko bilang reserba sa pangangailangan ko. Tsaka meron din kaming share sa mga negosyo na kung saan nag-i-invest ang mga magulang ko, pero maging ito ay nanatili sa banko. Nang marating ko ang aking classroom, I made sure na handa ito para sa bagong pupils ko ngayong taon. Nag-order din ako ng snacks namin mamaya at i-delivery sa oras nang break time ng mga bata. It's my way to bond with my pupils, teach them to share their foods, and interact with each other while eating. "Knock! Knock! Ate Chaira, good morning!" bati sa akin ni Leah habang papasok sa loob ng classsroom ko. Ilang rooms lang ang pagitan ng classroom naming dalawa kaya malaya itong maglabas pasok dito. "Good morning, bhe! Ready for new pupils?" I replied. She sighed dramatically. "New kulilts-bulilits to teach, ate. My cup of tea," she answered sarcastically. "I love kids pero maaga din akong tatanda dahil sa kakulitan nila." Pasalampak itong umupo sa upuan na sa harap ng mesa ko, at nilapag dito ang dala n'yang kape mula sa sikat na kapehan, na may kasamang mainit pa na tinapay. I grab my cup and sip it. "Thank you for this, bhe." "Tsaka I doubt na tatanda ka dahil sa mga bata, Leah. They keep you young. At dahil sayo, hindi rin ako nahihirapan kapag dumating sila sa Grade -2 kasi well-behave na ang mga ito," dagdag ko pa; pampalakas loob ko sa kanya. Alam kong nagrereklamo lang ito kunwari pero gustong-gusto nito ang magturo sa unang baitang. Ilang saglit pa kaming nag-usap bago ito tuluyang nagpaalam bumalik sa kanyang classroom. "Iyong bilin ko, ate ha. Ihanda na ang extra panty mo mamaya," nakangising pahabol na salita nito bago tuluyang lumabas sa classroom ko. Lukang babae na iyon! Pinaalala pa talaga. Half an hour later, the bell rang. Children are starting to fill inside, and sit in the chair that I have their names on it. "Good morning, children. Welcome to Grade-2, Section 1. I'm Ms. Chaira Rosales, you call me, Ms. Chaira or teacher Chaira. I'll be your teacher for the whole year," masaya kong wika. Napangiti akong nilibot ang aking tingin sa mga mag-aaral ko. Merong nakangiti, nahihiya at naiilang pa sa kanila. "Good morning Ms. Chaira!" they greeted me in unison. Me and my pupils spend the rest of the day with fun activities I created every first week of school to form a bond with them, as they bond with their classmates as well. Quarter to five na ng hapon nang magsi-datingan ang mga magulang ng aking mga pupils. I welcome them, then I continue my light study with the children since the meeting start at 5. Nang dumating si Benedict at nakita ang tinutukoy ng dalawa kong kaibigan, I remember Leah's word na magkakawet spot ako talaga kapag makita s'ya. Kaso dahil sa katangahan ko, sa halip na welcome ang banggitin ko wet ang unang lumabas sa bunganga ko. Halos ipinalangin ko na lalumunin ako ng lupa sa kahihiyan. Buti dalawa lang kami ang nakarinig, at basi sa reaaksyon n'ya, naaliw ito sa pagkamali ko. Ngunit hindi ko rin masisisi ang mga kaibigan ko na maghumaling kay Engr. Ferranco. Unang tingin pa lang, aaminin ko halos malaglag ang panga ko at maglaway sa angkin nitong kagwapohan. Rugged, dark, mysterious and handsome. Tama din nga sila na halos kahawig nito ang idol ko na si papa Can. Mukhang matatalo din ako sa pustahan namin dahil sa unang pagkakataon sa loob ng maraming taong wala akong karelasyon, may isang lalaking gumising sa pagnanasa ko sa katawan. Too bad though, he is younger than me. Hindi rin mapagkaila na kapatid n'ya si Brandon dahil unang kita ko pa lang kanina kay Bernard, halos kahawig nito ang tito n'ya. Ang bibong bata ay palakaibigan. Pinamulahan ako ng mukha sa tanong ni Bernard. I had a feeling that he asked those question for his father. Ramdam na ramdam ko ang matiim na mga titig ni Benedict sa akin. At halos gusto ko magtago kapag magtama ang aming mga mata, dahil hindi man lang nito tinatago ang paghanga na nararamdaman n'ya para sa'kin. At hindi rin ako makapaniwala sa epekto nito sa katawan ko. Mukhang magagamit ko ang extra panty ko sa mga titig n'ya. I could feel the wetness coming from my core, causing my panty to get damp. Damn it! I never thought I would feel these again. It's been so long I experienced something like these. I take Benedict calling card when he hands it to me. gosh! I want to squirm on his intense gaze. The man is so blunt to show his desire. Even his son can feel it too, the way smirk towards his father. "See you tomorrow, Ms. Chaira," paalam ni Bernard habang papalapit sa'kin. Sila ng daddy n'ya na lang ang kasama ko sa classroom. He talked a lot and asked many questions but I'm glad to know a pupil like him. Napakabibo nito. Top 3 ito noong Grade-1 sya. "See you tomorrow, little bear!" sagot ko gamit ang kanyang palayaw. I called my pupils with their nicknames para mapalapit pa ako sa kanila. Bernard's nickname's kind of unique. When I asked him the meaning, I almost want to cuddle him. I decline Benedict's offer na sumabay sa kanila, telling him that I'm waiting for my friends, which is true. "It's nice to meet you again, Ms. Chaira. Mukhang mapapadalas ang pagsundo ka kay Bernard nito," mahulugang tugon naman ni Benedict habang matiim akong tinitigaan. Pinamulahan ako ng mukha sa likod ng kanyang salita. Umaasa ako na lalayo na s'ya kapag malaman nya ang edad ko ngunit mukhang naexcite pa yata ito sa kanya. He look impassive but the mischief in his eyes when he see my reaction was clear. He like it and enjoying these. Hindi na nila hinintay ang sagot ko at tuluyan nang lumabas sa sa kwarto. Nanatili akong nakatanga sa pintuan. "Seeing your reaction, ate, mukhang pananlo na kami sa pustahan ah?" Napakurap ako at napatingin sa dereksyon ng aking kaibigan, na nakangisi at nanunukso ang mga mata. Iniripan ko ito pero 'di na ako sumagot. Para ano pa eh nahuli na nga ako na naktulala. Lalo itong napangisi at tuluyang pumasok sa kwarto ko. Kampanting umupo sa unahan na upuan malapit sa mesa ko. "Tama kami ano, ate? Baka gusto mo munang magpalit ng panty dyan, hintayin ka namin." Pinandilatan ko si Rosalia ng aking mga mata dahil sa sinabi n'ya. Natumbok n'ya kasi. Napahalakhak ito. Padabog akong pumasok sa banyo at agad na tinanggal ang suot kong panty. It was really damp kaya tiniklop ko ito at ipinasak sa zip bag. I take my small towel, binasa ko ito ng tubig saka pinunas sa kabibe kong naglaway. This is embarrassing! Lumabas ako sa banyo matapos ko magpalit ng panty ko, kasabay naman sa pagpasok ni Leah sa kwarto na malapad ang ngiti. "Nakasalubong ko sina Engr. Benedict at Bernard. s**t lang! Mabuti talaga at matibay ang garter ng panty ko dahil nakakalaglag panty talaga ang kagwapohan n'ya," walang prenong sabi ni Leah sabay upo sa tabi ni Rosalia. "Ikaw lang ba? Mukhang pati si ate, sis natablan na ri n ng karisma ni engineer. At mukhang enteresado si Benedict sa kanya." Pinandilatan ko ulit ng mata si Rosalia ngunit ngumisi lang ito. Excited na tumingin si Leah sa kanya. nagniningning sa narinig. "Talaga, sis? Tea! Tea! Tell me more, sis." Walang alinlangan na sinabi ni Rosalia kay Leah ang narinig at ang reaksyon ko. I simple rolled my eyes and blush furiously. I feel like a teenager with all my blushing but this is me everytime i'm embarrassed or affected with compliment. "Hulaan ko, ate, nabasa talaga ang panty mo kanina nang titigan mo s'ya, ano?" nakangising tanong ni Leah. Inirapan ko siya. "Hindi ah." "Kagagaling lang nga nyan mula banyo kasi nagpalit ng panty nya, sis," sabat ni Rosalia kaya pinandilatan ko na naman ito ng mata. "Dahil sa kababanggit n'yo n'yan halos gusto kong magtago sa sinabi ko kay Engr. Ferranco." "Anong sinabi mo, ate?" Leah asked excitedly. "Spill na yan?" The eagerness in their faces, and how they lean forward to hear my embarrassing story was astonishing. Ang tsismosa ng mga lukaret. Napuno ng halakhak ang buong kwarto nang matapos ko ikwento ang nangyari kanina sa meeting. Nanunukso ang mga tingin nila sa'kin. "Ate, mukhang maganda ang pasok mo ngayong taon. Magkakalove life ka na," nanunuksong wika ni Leah. "Tsk! hindi kaya, bhe. He is younger than me," rason ko. "Oh please! Uso na ngayon yan, ate. Hindi naman basehan ang edad para mahalin mo ang isang tao, ate eh. So grab it when he start showing his intention." Nagkibit-balikat ako sa sinabi ni Rosalia. "We'll see, ladies... we will see."
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD