กุหลาบทราย..ใต้แสงจันทร์

EP.10 เหยื่อสาวแสนสวย

EP.10

ร่างสูงเดินเข้ามาภายในอาณาบริเวณของคฤหาสน์คาฟิยอสที่ตั้งอยู่ภายในโอเอซิสที่เต็มไปด้วยทรัพยากรธรรมชาติอย่างครบครัน ไม่ว่าจะเป็นต้นไม้ น้ำและเสียงเพลงจากธรรมชาติอย่างเจ้านกน้อยที่คอยขับขานกล่อมอยู่เป็นระยะ

เขาแหงนเงยขึ้นมองตัวอาคารที่เป็นรูปโดมศิลปะแบบมุสตาร์ดั่งเดิม ทั้งรูปปั้น ทั้งโครงสร้างตัวอาคารและเสา ก็ยังคงความขลังเอาไว้อย่างลงตัว

ชายหนุ่มเผลอยิ้มที่มุมปาก นึกถึงภาพในอดีตที่สุดแสนจะมีความสุขของครอบครัวของเขา ที่มีทั้งพ่อ และแม่ ครอบครัวที่ครบพร้อมไม่มีที่ไหนอีกแล้ว ต่อเมื่อระยะเวลาให้หลังที่เขาออกจากบ้าน ผู้เป็นแม่ก็จากไปอย่างไม่มีวันกลับ และบัดนี้พ่อของเขาก็จากไปอีกคน

ชายหนุ่มไม่ได้โทษโชคชะตา เพราะพ่อของเขามิได้ตายด้วยโรคชราอย่างที่ควรจะเป็น ท่านยังแข็งแรง และอยู่บนโลกใบนี้ไปอีกหลายปี

หากพ่อไม่ตาย เพราะถูกวางยาเสียก่อน

พ่อตายด้วยการกระทำของไอ้เศษซากมนุษย์ชั่ว ไม่ใช่ตายตามธรรมชาติ เมอัยเชื่อเช่นนั้น และมันก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะทำให้เขาไม่เชื่อ เนื่องเพราะธุรกิจที่บริหาร ใช่ พ่อของเขามีปัญหาเหล่านี้ มีคนต้องการอำนาจจากพ่อ จึงจัดการฆ่าตัดตอนเสีย

ชายหนุ่มเข่นเขี้ยว หากเป็นคนอื่นเขาก็คงจะไม่รู้สึกเป็นมากขนาดนี้ แต่นี่เป็นคนที่รู้จักกัน ใช่ คนๆ นั้นเป็นคนที่ทั้งพ่อและเขารู้จัก แถมยังรู้จักกันดีเสียด้วยสิ

นับแต่ก้าวแรกที่ลงมาเหยียบบนแผ่นดินบ้านเกิด เมอัยก็ได้รับฟังเรื่องราวของงานเลี้ยงในคืนนั้นอย่างละเอียด ตลอดคำสั่งก่อนตายของมาซอฟพ่อของเขา ทำให้ชายหนุ่มก่อเกิดความรู้สึกชนิดหนึ่งที่มันต่อต้านดูบุฟผู้เป็นลุง

เบาะแสและสาเหตุการตายของพ่อเขามาจากดูบุฟ แต่เพียงผู้เดียว

“นายท่านครับ”

ราชีฟก้าวเข้ามาภายในบริเวณนั้น เขาค้อมหัวให้กับเจ้านายหนุ่มและรอคำอนุญาตจากเขา เมอัยเบี่ยงกายหันกลับมาทางลูกน้องหนุ่มที่ยืนอยู่ก่อนจะเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย

“มีอะไร ราชีฟ”

“แอร์โฮสเตสสาวคนนั้น ตอนนี้รออยู่ในห้องแล้วล่ะครับ”

“แอร์โฮสเตสหรือ” เจ้าหนุ่มหรี่ตามองเลขาฯ ก่อนจะจุดยิ้มพรายที่มุมปาก “เรียบร้อยแล้ว อืม”

“นี่ก็เย็นมากแล้ว เดี๋ยวนายท่านไปกินข้าวก่อนดีไหมครับ” ราชีฟคลี่ยิ้มอย่างรู้ทัน มองเจ้านายหนุ่มที่ฉายใบหน้าสดใสขึ้นมาในทันที

“ไม่หรอก ฉันยังไม่หิว”

“ผมว่าที่นายท่านไม่หิวก็คงจะไปกินอย่างอื่นมากกว่ามั้งครับ ใช่สิเดี๋ยวนี้อาหารมุสตาร์มันไม่อร่อยแล้วนี่” เจ้าเลขาฯ หนุ่มเอ่ยอย่างรู้ทัน ขณะเมอัยได้แต่ถลึงตาให้ แล้วรีบเดินจากไปพร้อมกับคำเอ่ยกวน “ระวังจะหิวจนตาลาย ทำอะไรไม่ถูกนะครับนายท่าน”

“มันผ่อนคลายเว้ย” เมอัยตะโกนสวนกลับมาก่อนที่ร่างนั้นจะลับหายเข้าไปภายในตัวอาคารหลังใหญ่

ดวงอาทิตย์กลมโตที่สาดทอแสงสีส้มลาลับเหลี่ยมภูเขาทรายไปนานแล้ว พร้อมกันนั้นมวลอากาศเย็นก็เข้ามาแทนที่ความร้อนระอุจากเปลวแดด สายลมเย็นที่พัดแรงอยู่ตลอดเวลาพาเอาความหนาวเหน็บมาเยือนผืนทะเลทรายแห่งนั้นอีกครั้ง

เหนือผืนทรายที่กว้างไกลสุดลูกหูลูกตา ปรากฏดวงจันทร์กลมโตที่ค่อยๆ ถูกชักขึ้นสู่ปลายฟ้าอีกครั้ง พร้อมกับสาดทอแสงสีนวลแจ่มจรัส โดยมีหมู่ดาราน้อยใหญ่กระพริบพร่างพราวอวดแสงกันอย่างสวยงาม

พื้นที่สีส้มของแผ่นดินทรายถูกปกคลุมด้วยรัตติกาลอันแสนจะยาวนานและเย็นยะเยือก มองไปทางไหนก็มีแต่ความว่างเปล่ากับผืนทรายที่สุดลูกหูลูกตา และความเย็นที่แสนจะโหดร้ายทารุณไม่แพ้กับความร้อนระอุในยามกลางวัน

ภายในห้องใหญ่ส่วนตัวที่ถูกจัดขึ้นเป็นพิเศษ บริเวณโดยรอบถูกจัดแต่งด้วยดอกไม้นานาชนิดอย่างลงตัวกับเฟอร์นิเจอร์ที่สวยหรูราคาแพง ตรงมุมเสามีอัจกลับดวงเล็กๆ จุดให้แสงสว่างของอาณาบริเวณโดยรอบเท่านั้น

กลิ่นหอมเย้ายวนจมูกจากชุดเครื่องหอมพิเศษลอยอวลไปทั่วบริเวณแห่งนั้น ทำให้ผู้ที่มาสูดกลิ่นก่อเกิดอารมณ์ที่อยู่ในห้วงเหมือนความฝัน

บนเตียงกว้าง มีร่างบางของหญิงสาวคนหนึ่ง นอนตะแคงเหยียดยาว มีเพียงผ้าแพรผืนบางคลุมเอาไว้ตั้งแต่หน้าอกจรดปลายเท้าเท่านั้น และนอกจากนั้นก็ไม่มีผ้าผืนอื่นที่ปกปิดเรือนร่างที่สมสัดส่วนนั้นอีกเลย

เมอัยที่เปิดประตูเข้ามาในห้องแห่งนั้นอย่างเชื่องช้า ต้องตะลึงต่อภาพเบื้องหน้าที่คล้ายดั่งรูปปั้นสลักที่งามพร้อมทุกสัดส่วนและน่าหลงใหล

ชายหนุ่มยืนมองภาพนั้นอยู่เนิ่นนาน หัวสมองที่รับฟังแต่เรื่องเครียดๆ มาทั้งวันกลับเบาโล่ง ดวงตาสีฟ้าที่ทอดมองเรือนร่างนั้นหรี่ปรือไปกับกลิ่นหอมของน้ำมันเครื่องหอมพิเศษ เลือดในกายก็พลันจะเดือดพล่านเหมือนอย่างกับน้ำร้อนมากกว่าร้อยองศา ทุกเนื้อตัว ทุกสัดส่วน ร้อนรุ่มดั่งเพลิงรน

ยิ่งบัดนี้ร่างบนเตียงเริ่มขยับเรียวขา เผยให้เห็นปลีน่องที่ขาวผ่องน่าหลงใหล มันก็ยิ่งทำให้ชายหนุ่มอยากจะโผเข้าไปสัมผัสเสียเต็มแก่

ร่างสูงเคลื่อนตรงไปที่เตียงแห่งนั้นอย่างเชื่องช้า ท่ามกลางกลิ่นหอมทั้งจากเครื่องหอมและจากเรือนกายสาวที่ช่างหอมยั่วยวนเหลือเกิน

สายลมที่พัดพามาทางหน้าต่างมันไม่ได้ช่วยให้เพลิงอารมณ์ที่ร้อนรุ่มในกายของเจ้าหนุ่มดับมอดลงไปได้สักนิด เมอัย ทรุดกายลงนั่งที่ปลายเตียง ใช้สายตาที่คมกล้ามองโลมไล้กายสาวดั่งรูปสลักนั้นจนทั่วร่างน้อย ก่อเกิดอาการเสียวซ่านร้อนวูบวาบ ก่อนที่ชายหนุ่มจะทนต่อแรงปรารถนาในกายไม่ไหวค่อยๆ ลากมือไปไล้ผิวกายนวลเนียนนั้นอย่างเชื่องช้า

“งามเหลือเกิน เธองานเหลือเกิน”

เขาเพิ่งจะรู้ สาวเอเชียนี่นอกจากจะมีผิวสีขาวสะอาดตาดั่งกับปุยนุ่นแล้ว ผิวกายของหญิงสาวคนนี้ยังละเอียดลออน่าหลงใหลอีกด้วย

ทุกสัดส่วนในกายเต้นรัวเร็ว ยิ่งใกล้ชิดกับเธอ ทุกสิ่งทุกอย่างมันก็ยิ่งเต้นแรง มันเป็นครั้งแรกเลยนะที่เมอัยรู้สึกเช่นนี้ ทั้งๆ ที่ผ่านมาเรื่องการนอนกับผู้หญิงสำหรับเขาแล้วมันเป็นแค่เรื่องธรรมดาเท่านั้น

แต่สำหรับแม่แอร์โฮสเตสคนนี้กลับทำให้หัวใจของเขาเต้นแรงดั่งกลับกลองศึกอย่างไรอย่างนั้นเลยแหละ

มือสากเลื่อนไล้จากปลายเท้าสู่ปลีน่องอันขาวผ่องละเอียดลออ ผ้าคลุมผืนบางค่อยๆ ถูกเลื่อนลงจากกายสาวอย่างเชื่องช้า และในเวลานั้นก็ยิ่งทำให้ชายหนุ่มเหมือนตกอยู่ภายใต้มนต์สะกดของห้วงเสน่หา พัดพาให้อารมณ์หวามไหวยิ่งขึ้นเมื่อกายหนุ่มสัมผัสชิดใกล้กับกายสาวมากขึ้น

แสงที่สลัวช่วยสร้างบรรยากาศได้เป็นอย่างดี ไหนจะเป็นเหล่าดอกไม้นานาชนิด กับกลิ่นหอมของชุดเครื่องหอมจากอัจกลับโบราณศิลปะมุสตาร์ มันช่วยให้อาณาบริเวณนั้นเหมือนสวรรค์ก็ไม่ปาน

ร่างสูงใหญ่ค่อยๆ เคลื่อนลงทาบทับร่างบาง เรียวปากหนาก้มลงจุมพิตที่เรียวปากบางอย่างเชื่องช้า หากแต่ในเวลานั้นการตอบสนองจึงเริ่มต้นขึ้น เมอัยจุดยิ้มที่มุมปาก ชอบต่อความเร่าร้อนที่เกิดขึ้น มือสากเริ่มโลมไล้กอบกุมบัวงามอย่างถือสิทธิ์ ขณะที่สาวเจ้าก็เริ่มจะปีนป่ายตอบสนองอย่างรู้หน้าที่