“อ๋าามือข้างไหนนะที่ฉันยกแก้วกาแฟสาดใส่หน้าไอบ้านั่น” อารีเอ่ยกับตัวเองพลางมองมือขวาที่ยังคงมีร่องรอยของกาแฟที่สาดกระเซ็นมาโดนเธอติดอยู่บริเวณแขนเสื้อมุมปากบางพลางยิ้มให้กับสิ่งที่ตัวเองกระทำลงไป
สะใจ
คำๆ นี้อยู่ในหัวของเธอตลอดทั้งวันหลังจากที่ทำการอย่างบ้าบิ่นแล้วก็ไม่รอให้อีกฝ่ายได้เอ่ยอะไรเธอเดินกลับมาเก็บของของตัวเองและเดินจากไปอย่างไม่แคร์สายตาของใครหน้าไหน เธอทนให้เขาโคกสับมาพอแล้ว
Rrrrrr
เสียงมือถือยังคงดังกึกก้องอันที่จริงก็ดังมาตลอดแต่เพราะตอนนั้นยังไม่มีสติเลยไม่ได้รับสายใครทั้งนั้นนี่ก็ผ่านมาหลายชั่วโมงแล้วเธอเลือกที่จะนั่งแท็กซี่กลับมาห้องของตัวเองนั่งมองดูตัวเองอยู่หน้ากระจกด้วยความสะใจปากบางหาวออกมาด้วยความเพลียอารีตัดสินใจไม่รับโทรศัพท์และเดินเข้าห้องน้ำไปชำระร่างกายก่อนจะเปิดแอร์ให้เย็นฉ่ำซุกตัวเข้าผ้าห่มหนาอันแสนอบอุ่นและะผลอยหลับไปอย่างมีความสุข
“คะคุณโรมไม่เป็นอะไรแ
