"ทานปลามั้ยลูก"
"ทานค่ะ>.<"
"เอาผักด้วยมั้ยคะผักอันนี้อร่อยแม่ชอบ"
"จริงหรอคะอารีก็ชอบกินผักอันนี้"
"กรี๊ดดด/กรี๊ดดด"
"สรุปผมใช่ลูกแม่มั้ยครับ" โรมันเอ่ยถามขึ้นเสียงเรียบหลังจากนั่งทานอาหารกันทั้งคู่ก็เหมือนคู่รักข้าวใหม่ปลามันพลัดกันตักพลัดกันป้อนจนตัวเขาเองเริ่มรู้สึกว่าตัวเองนั้นเหมือนส่วนเกินเข้าไปทุกที
"โธ่เอ้ยงอนเป็นเด็ก3ขวบไปได้" แม่ของโรมันเอ่ยขึ้นก่อนจะตักอาหารให้ลูกชายบ้างก็นะพอเจอคนที่คุยกันถูกคอมันก็ถูกใจไปเสียหมดแล้วยิ่งอยากมีลูกสาวอยู่แล้วมาเจอลูกสาวตรงสเปคแบบนี้ใครกันจะอดใจไหว
"คิกคิก"
"มีอะไรน่าขำหรอครับ" โรมันสบตามองอีกฝ่ายที่ดูจะมีความสุขในวันนี้เสียเหลือเกินทั้งๆที่งานที่ทำก็ยังไม่เสร็จดีสงสัยกลับไปที่บริษัทคงต้องโยนงานเพิ่มให้อีกสักสองสามงานเสียแล้วสิ
"จิ๊ลูกคนนี้นี่คนเขามีความสุขอยู่จะพูดขัดทำไมล่ะลูกอิ่มรึยังหนูอารี" หลังจากดุลูกชายเสร็จแล้วก็หันมาอ่อน
