บทที่ 28
“เห็นจะไม่ได้ เพราะผมไม่อนุญาตให้ผู้หญิงของผมไปไหนกับใครทั้งนั้น ไปกันเถอะ” เจ้าของไร่เดินตรงเข้ามาโอวเอวแสดงความเป็นเจ้าของ ก่อนจะรั้งให้เธอเดินออกไปพร้อมกันด้วยใบหน้าบูดบึ้ง
“นี่! พูดให้มันดีๆ นะ ฉันไปเป็นผู้หญิงของคุณตอนไหน” เธอกระซิบถามเสียงเขียว
“ก็ตั้งแต่ที่เราจูบกันไง” เขาหันมาตอบในขณะที่ยังคงทำหน้าบอกบุญไม่รับเช่นเดิม
“คุณ!”
“ทำไม กลัวไอ้หมอนั่นมันเข้าใจผิดคิดว่าเราเป็นอะไรกันรึไง เฮอะ! ผมหายไปแค่ไม่กี่นาที ก็มีผู้ชายมาติดพัน ไปบริหารเสน่ห์อีท่าไหนล่ะ มันถึงได้มาเดินตามต้อยๆ ขนาดนั้นน่ะ ผู้หญิงก็ไว้ใจไม่ได้เหมือนกันทุกคน คุณเองก็…” พูดยังไม่ทันขาดคำ เขาก็ถูกเธอผลักแรงๆ
“คุณไม่มีสิทธิ์เอาประสบการณ์ร้ายๆ ของตัวเองมาตัดสินคนอื่นว่าเป็นแบบนั้นแบบนี้ โดยเฉพาะกับฉัน” การถูกเปรียบเทียบกับผู้หญิงในอดีตของเขา มันทำให้เธอโกรธจนทนไม่ไหว และรีบเดินหนีออกไปอีกทาง
“พริมรตาหยุด ผ
