บทที่ 5 รับข้อเสนอ
1142 Words
บทที่ 5 รับข้อเสนอ
“ คุณคิรินมารอใครเหรอครับ ” คนขับรถที่แม่ให้มาเมื่อวานถามขึ้น
“ รอใคร? ฉันก็แค่นั่งผ่านมาเฉยๆเอง ”
“ แต่คุณคิรินให้หยุดหน้าบ้านหลังนี้มาครึ่งชั่วโมงแล้วนะครับ ” คนขับรถก็พูดไม่หยุดจนเขาต้องละสายตาจากบ้านหลังหนึ่งที่เริ่มทรุดโทรม จากที่เมื่อก่อนมันดูสะอาดตามากกว่านี้
“ เงียบปากไปเลย ”
“ นั่นๆ มีคนโดนฉุดครับคุณคิริน ”
สายตาคมจ้องมองไปที่การกระทำของชายหญิงคู่หนึ่ง จากที่ดูฝ่ายหญิงน่าจะถูกกระทำมากกว่า ทั้งถูกลากถูกจูง
“ ผู้หญิงคนนั้นร้องไห้ด้วยนะครับ ”
“ บ้ะ ไอ้นี่ ฉันไม่ได้ตาบอดนะเว้ย ”
“ แหะๆ แล้วพวกเราจะลงไปช่วยไหมครับ ”
“ ลองนับดูสิว่าพวกมันมีกี่คน ”
“ เอ่อ… นั่นๆ ลงมาจากรถคันนั้น หนึ่ง สอง สาม สี่ เยอะอยู่นะครับ ”
“ งั้นขับรถตามพวกเขาไปก็พอ ”
ไม่มีเหตุผลอะไรที่เขาต้องยื่นมือเข้าไปช่วย เพราะเขากับเธอไม่ได้เป็นอะไรกัน นอกจากอดีตคนรักในวัยเรียนก็แค่นั้น
“ ครับ ”
เขามองรถคันหน้าอย่างไม่คลาดสายตา ปากบอกไม่รู้สึกรู้สา แต่ใจเจ้ากรรมดันเป็นห่วงเป็นใยผู้หญิงคนนั้นเข้าจนได้
ถ้าเขาไม่ให้คนขับรถขับผ่านมาทางนี้ตั้งแต่แรก เขาคงไม่ต้องเป็นแบบนี้ รู้งี้น่าจะกลับไปนอนให้รู้แล้วรู้รอด ไม่ต้องมาเห็นอะไรแบบนี้ เห้อ~
จากที่เห็นเหตุการณ์ดูท่าผู้หญิงจะไม่ยอม ร้องไห้จนหน้าแดงเลย แล้วคนในบ้านไม่คิดจะช่วยเหลือกันบ้างหรือยังไง หรือว่าไอ้พวกนี้จะเป็นโจร แต่ไม่น่าใช่นะ ขับรถหรูจะตาย การแต่งตัวก็ดูดี หรือจะเป็นเจ้าหนี้!
“ แย่แล้ว ไอ้นกแกรีบปาดหน้ารถคันนั้นเลย ”
“ แต่พวกเขามีกันเยอะเลยนะครับคุณคิริน ”
“ ฉันก็เก่งพอตัวนะเว้ย รีบเลย อันตรายแล้ว ”
จากที่ไม่อยากยุ่ง ดันเป็นยุ่งเสียได้ จะทำใจได้เหรอ ที่เห็นคนเดือดร้อนแต่ไม่เข้าช่วยอะ คนอื่นไม่แน่ แต่พอเป็นผู้หญิงคนนี้ มันก็อดใจที่จะช่วยไม่ได้
‘ เอี๊ยดดด ’ เสียงล้อรถเสียดถนนดังสนั่น
ชายหนุ่มรีบลงจากรถในทันที พร้อมเดินเข้าไปใกล้รถของอีกฝ่าย ใช้นิ้วเคาะกระจกจนคนในรถค่อยๆ เลื่อนกระจกลง
“ มึงเป็นใครวะ มาขวางทางรถนายกูทำไม ”
“ กูเป็นใครไม่สำคัญแต่ตอนนี้พวกมึงช่วยปล่อยคนของกูลงมาด้วย ” เขาพูดพร้อมปรายตาหันไปมองหญิงสาวที่ถูกปิดปากด้วยผ้า ใบหน้าเปื้อนน้ำตา
“ นายครับ ”
“ เออ กูได้ยินแล้ว เปิดประตู ” คนข้างในออกคำสั่ง ประตูรถคันหรูเปิดออกพร้อมปรากฏร่างของอีกฝ่ายที่ตามตัวเต็มไปด้วยทองระยิบระยับ
' ขี้อวดสิท่า กลัวคนอื่นไม่รู้ว่าตัวเองรวยเหรอวะ '
“ ไม่ทราบว่าคุณต้องการหาใคร ”
“ ผู้หญิงคนนั้น คือคนของผม ” ในเมื่อพูดดีด้วยมีเหรอที่เขาจะหยาบคายใส่
“ เหอะ ฮ่าๆ แต่ยัยนั่นเป็นของผมแล้วนะ เพราะแม่ของเธอติดหนี้ผม ไม่มีเงินดอกเบี้ยมาชำระ ผมเลยต้องพาเธอไปขัดดอกแทน ”
เหอะ! น่ารังเกียจชะมัด หนี้ที่ตัวเองเป็นคนก่อแต่ดันใช้ลูกไปรับกรรมแทน นี่นะเหรอแม่คน?
หญิงสาวมองผู้ชายข้างนอกทั้งน้ำตา สายตาที่มองเขาเผยให้เห็นว่ากลัวสุดๆ ทั้งที่ไม่รู้ว่าเขาคนนั้นจะช่วยได้หรือเปล่า แต่เขาคือที่พึ่งสุดท้ายในตอนนี้ ต่อให้มันจะเป็นเรื่องที่ไม่คาดคิดและไม่คิดว่าจะเกิดขึ้น
คิดไม่ถึงว่าคนที่เธอต้องการให้ช่วยในตอนนี้คือคนที่เธอไม่อยากเจอตลอดชีวิตที่เหลืออยู่แล้ว ไม่รู้ว่ามันเป็นความบังเอิญหรือโชคชะตาของเราทั้งคู่กันแน่
“ อ่วยอ้วย ~ ” หญิงสาวดิ้นรนพยายามขอความช่วยเหลือโดยการร้องว่าช่วยด้วยแต่คำที่เล็ดลอดออกไปได้ คนฟังคงไม่เข้าใจ
“ ดูท่าจะสนิทกันจริงๆ ถ้าคุณมีเงิน ก็จ่ายแทนมาสิ แล้วผมจะปล่อยคนของคุณไป ”
“ เท่าไหร่ ”
“ ดอกเบี้ยไม่เยอะหรอกแค่สามแสนเอง ”
นี่เหรอที่บอกไม่เยอะ แล้วมันเป็นธุระอะไรของเขาที่ต้องเอาเงินมากมายมหาศาลมาทำเรื่องไร้สาระที่ไม่ใช่เรื่องของตนเองด้วย อีกอย่างเขาก็ดันเสียเงินให้เธอไปก่อนหน้านี้อย่างเยอะแล้วด้วยเพราะความอยากได้ เลยประมูลนำทุกคนไปเลย สุดท้ายเป็นไง เห้อ~
“ รวยไม่จริงนี่หว่า ฮ่าๆ คนที่จะต่อรองกับผมได้ ต้องมีเงินเยอะเท่านั้นถึงจะคุยกันรู้เรื่อง ”
“ หึ ได้สิ เอาเลขมา พอดีไม่มีเงินสด ”
“ ค่อยคุยง่ายหน่อย ”
โอนเงินเสร็จ คนก็ถูกปล่อย ชายหนุ่มมองหน้าหญิงสาวอย่างครุ่นคิด ว่าจะทำยังไงไม่ให้ตัวเองขาดทุนไปมากกว่านี้
“ ขอบคุณนะคะที่ช่วยทะ..ทราย เอ่อ… ช่วยฉันไว้ ”
“ คิดว่าฉันจะช่วยฟรีๆ เหรอ? ”
“ คุณจะให้ฉันทำอะไร ฉันก็ยอมค่ะ ขอบคุณที่ช่วยกัน ถ้าไม่มีคุณ ฉันคงไม่มีหน้าอยู่บนโลกนี้แล้วค่ะ ” คนตรงหน้าพนมมือขึ้นพร้อมปล่อยน้ำตาให้ไหลอาบแก้ม
“ ไม่ต้องเรียกน้ำตาหรอก ฉันไม่มีวันสงสารคนอย่างเธอ ”
“ ขอโทษค่ะ ” มือเล็กปาดน้ำตาในทันที
“ เงินที่ได้ไป ทำไมไม่เอามาใช้หนี้ล่ะ ”
“ … ” คนตรงหน้าไม่ตอบทำเพียงก้มหน้าลง
“ เธอจะเอาเงินที่ไหนมาใช้หนี้ฉันล่ะ อย่าคิดว่าฉันจะช่วยฟรีๆ นะ ”
“ ฉันรับข้อเสนอคุณค่ะ ฉันยอมเป็นเมียน้อยคุณ เงินเดือนที่คุณให้ฉัน คุณหักไปได้เลยค่ะ จนกว่าหนี้จะหมดไป ” ข้อเสนอนั้นเขาก็แค่พูดไปเรื่อยให้สนุกปากเอง ไม่คิดว่าเธอจะคิดจริงจัง
“ หึ น่าสมเพชเนอะ ”
“ ขอโทษค่ะ ”
“ เธอทำอะไรผิดถึงได้แต่ขอโทษ ”
“ ขอโทษในเรื่องที่ผ่านมาค่ะ ” คงจะรู้แล้วสินะว่าตัวเองเคยพูดอะไรออกมาบ้างในตอนนั้น คงรู้แล้วสินะว่าคำพูดนั้นมันทำให้เขาเจ็บ
“ ฉันไม่ให้อภัย ”
“ ไม่เป็นไรค่ะ ตอนนั้นฉันเป็นแฟนที่ไม่ดีเอง ฉันแค่อยากพูดว่าขอโทษ ” หึ ที่แท้มันคนละเรื่องนี่หว่า
“ อย่าพูดเรื่องเก่า อดีตที่ผ่านมา ฉันไม่เคยจำมันใส่ใจ ”
“ ค่ะ ”
“ ขึ้นรถ ”
“ ค่ะ ”
🍒_______🍒
นามปากกาธัญญวรินทร์
_________________
ปากเก่งให้ตลอดนะคะ อีพี่คิริน 😂
- Writer
