บทที่13.ถึงเวลาเคลียร์หัวใจ
“ลูกกำลังทำให้แม่แปลกใจนะดีแลน?”
ปรารถนากระเซ้าบุตรชาย พักนี้เขาโผล่หน้ามาให้เห็นถี่เกินไป ทั้งที่งานในมือของดีแลนมีมากเหมือนเดิม
“คุณนี่ก็...ชอบจังเลยที่จะทำให้ไอ้ตี๋มันอาย” เดวิดแย้ง ท่านบ่นพึมเมื่อภรรยาพยายามเหลือเกินที่จะล้วงความลับจากปากบุตรชายให้เขายอมเปิดปาก ความลับที่ดีแลนเก็บไว้
“ผมไม่มีอะไรที่ต้องอายนะครับพ่อ!” ดีแลนแย้ง เขาไม่มีเรื่องอะไรที่จะต้องอายหากมารดาล่วงรู้ความในใจ
“แน่ใจ๋!”
ปรารถนาเดินเข้ามาพูดใกล้ๆ นางมองถุงขนมที่ดีแลนหอบหิ้วมาฝาก ด้วยแววตาเป็นประกาย
“ครับ” วัวสันหลังหวะผวาๆ หน่อยๆ แต่คิดว่าตนเองปิดบังพิรุธที่มารดาจะจับได้ไว้หมดแล้ว
“ขนมพวกนั้นหน่ะ แม่กินทุกวัน นึกยังไงถึงซื้อมาฝาก?” ของฝากที่บุตรชายหอบหิ้วมาคือขนมหวานจากร้านเทียน
ตามธรรมดาแล้วนางอุดหนุนร้านขนมนั้นเป็นประจำ เกือบจะทุกวันด้วยซ้ำ
“ผมผ่านร้านป้าเทียนพอดีครับ แม่ชอบทาน
