-วันรุ่งขึ้น-
คอนโดนาวา
“อื้อ!! ทำไมปวดเมื่อยไปทั้งตัวแบบนี้นะ”
ฉันค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นมาอย่างเพลียๆ แล้วรู้สึกเมื่อยขบไปทั้งตัวฉันค่อยๆ กระพริบตามองไปรอบๆ ห้อง..ขุ่นพระ!!ที่นี้ที่ไหนนี้มันไม่ใช่ห้องฉัน
“นะ..นาวา”
แล้วฉันก็ต้องตกใจเฮือกใหญ่เมื่อพบว่าฉันไม่ได้นอนที่เตียงนี้คนเดียวแต่มันมีนาวานอนอยู่ด้วยแล้วเขาก็นอนกอดเอาขาพาดขาฉันไว้ถึงว่าทำไมฉันขยับไม่ได้ตัวหนักอย่างกะควาย
แล้วภาพเหตุการณ์ที่ผับเมื่อคืนก็โผล่ในหัวของฉันเป็นฉากๆ นี้ฉันพลาดท่าเสียทีสูญเสียความบริสุทธ์ให้นาวาแล้วจริงๆ เหรอ
แปะๆๆ
โอ้ย!! มินตราทำไมแกถึงได้ใจง่ายแบบนี้ฉันเอามือมาตบหน้าผากอย่างเซ็ง ๆ เมื่อนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืนแต่จะให้ฉันตื่นมานั่งฟูมฟายร้องไห้เสียใจที่ถูกเปิดซิงเหมือนนางเอกละครคงไม่ใช่ฉันเป็นผู้หญิงยุคนี้ต้องสตรองค่ะเสียแล้วเสียไปร้องไห้ให้ตายยังไงก็เอาคืนมาไม่ได้อยู่ดีแต่ที่แน่ๆเมื่อคืนนาวาปล่อยในทุกหยด
