"เดี๋ยวมานะ"
ฉันหันไปบอกดรีมที่กำลังเดินมาเกือบถึงโต๊ะในมือถือถ้วยของหวานพร้อมกับถ้วยน้ำแข็งอีกข้างหนึ่ง มันตะโกนถามอะไรสักอย่างแต่เพราะรีบเดินออกมาจึงฟังไม่ได้ศัพท์
ฉันเดินมาตรงซอกตึกเก่าๆที่เห็นเขาวิ่งเข้ามา แต่พอมองเข้าไกลับพบกับความมืดสลัว ถึงแม้จะเป็นเวลายามค่ำคืนแต่แสงไฟจากท้องถนนก็สาดส่องเข้ามาบ้างพอให้เห็นว่าตรงนี้ มีพุ่มไม้ที่มองเห็นเป็นเงาดำดูน่ากลัวจนไม่กล้าจะเดินเข้าไปดูใกล้ๆ มีอาคารไม้ด้านหนึ่งส่วนอีกด้านเป็นกำแพงที่ติดกับตึกปูนสามชั้นของร้านค้าที่ตอนนี้ไม่ได้เปิดทำการ
เดินเข้าไปข้างในจะเป็นหลังตึกซึ่งไม่แน่ใจว่ามันมีทางทะลุผ่านตรงนั้นหรือเปล่า
'เขาคงไม่เป็นอะไรหรอก...'
'ถึงอย่างไรมันก็ไม่เกี่ยวกับฉันไม่ใช่เหรอ'
'แต่...พรุ่งนี้เกิดมีข่าวเขาถูกฆ่าตายฉันจะรู้สึกยังไงดีนะ ดีใจหรือรู้สึกผิดที่ไม่ได้ช่วย... แต่ก็ช่วยเท่าที่พอจะช่วยได้แล้วนี่'
'แล้วถ้าพวกนั้นเจอเขาก่อนจะทำไง
