พอได้กินขนมของโปรดแล้วก็ทำให้อารมณ์ดีขึ้นเยอะ ดูเหมือนเพื่อนสองคนจะติดใจทั้งขนมฝีมือป้าและบรรยากาศที่บ้านนี้เหลือเกินเพราะตอนนี้เวลาเกือบสองทุ่มแล้วพวกมันก็ยังไม่กลับบ้านกัน ฉันจึงบอกให้พวกมันรอพี่เฟรมซ้อมดนตรีเสร็จแล้วจะให้พี่ชายไปส่งเพราะมันดึกแล้วกลัวอันตรายถ้าต้องกลับกันสองคง แถมบ้านก็อยู่กันคนละทางอีก
"เสร็จแล้วเหรอพี่เฟรม"
"เออ มีไร"
"ไปส่งเพื่อนพราวกลับบ้านหน่อยดิ มันดึกแล้ว" ฉันกะพริบตาถี่ๆ เพื่อเป็นการอ้อนพี่ชายขอตัวเอง ส่วนเพื่อนสองคนก็นั่งสงบเสงี่ยมเจียมตัวน่าเอ็นดูอยู่ด้านหลัง พี่เฟรมไม่ได้ตอบอะไร นั่นคงแปลว่าเขาตอบตกลงแล้วเดินไปเก็บกีตาร์ไฟฟ้าและอุปกรณ์เสร็จก็เงยหน้าจากมันขึ้นมามองยัยสองคนนั้นเงียบๆ ก่อนจะเก็บนั้นเก็บนี่ต่อโดยที่ไม่พูดอะไร
"ไม่รบกวนก็ได้ยัยพราว เดี๋ยวพวกเรากลับกันเอง" ธัญญ่าสะกิดแขนฉันแล้วพูดขึ้นด้วยความเกรงใจ มันคงคิดว่าท่าทางของพี่เฟรมแบบนั้นคงไม่อยากไปล
