ลินจันทร์ร้อนวาบไปทั้งร่าง ทองภูมิเองก็สัมผัสได้ถึงความรู้สึกนั้น ทุกอย่างก้าวผ่านไปอย่างเนิบช้า อบอวลด้วยความหอมหวานรัญจวนใจ จนพวกเขาอยากหยุดเวลานั้นไว้นานตราบเท่านาน แต่มันก็เป็นไปไม่ได้ เมื่อเสียงหนึ่งดังขึ้น !
“ว้าย!”เด็กหล้าตาโตมองภาพนั้นตาแทบเป็นกุ้งยิง เธอขวยอายอยู่มากก็จริง หากก็ไวพอที่จะเบี่ยงตัวบังเด็กชายซึ่งก้าวตามหลังมาไวๆ เด็กสาวใจคาดไม่ถึงว่าพ่อเสือจะเล่นเกมไล่ปล้ำแม่หนูนากลางวันแสก ๆ ผิดวิสัยเจ้านายจริงๆ
ชั่ววินาทีทั้งคู่รีบผละออกห่างกันทันที ลินจันทร์ก้มหน้างุด มือไม้พันกันไปหมด และหากทำได้หล่อนก็อยากจะแทรกพื้นห้องแล้วหายไปจากตรงนั้นเสีย ส่วนร่างสูงใหญ่ก็แสร้งเสยผมหยักสลวยของตน จากนั้นก็ส่งเสียงคำรามเสียงดังข่มขวัญเด็กหล้า จนสะดุ้งแทบจะลงไปนั่งแปะบนพื้น
“ทำไมเข้ามาไม่รู้จักเคาะประตู”เขาฮึ่มใส่ทั้งเด็กหล้าและมองขนุนที่ยังทำตาแป๋ว
“ขนุนจะมาชวนพี่ลูกจันทร์ไปเล่นเป็นพ่อ
