“หวานครับ อยากไปเที่ยวไหนต่อไหมครับหรือกลับเชียงใหม่เลยครับ” เขาถามในขณะที่หน้าก็ยังซบอยู่กับซอกคอของเธอ มือเธอข้างหนึ่งสางผมเขาอย่างเอาใจ ทำไมนะการที่เธอลูบผมเขาแบบนี้ทำไมรู้สึกดีจริง ๆ อ้อมกอดของเธออบอุ่น ไม่ใช่แค่พริณตาเท่านั้นที่รู้สึกถึงความอบอุ่นในอ้อมกอดของเขา เขาเองก็รู้สึกอบอุ่นและมีพลังทุกครั้ง
“นครสวรรค์ไหมคะ เราไม่เคยไปเลย” พฤกษ์ยิ้ม ยิ้มที่ทำให้พริณตารู้สึกว่ายิ้มนี้ทำไมไม่ไปถึงดวงตา รู้สึกไม่ดีเลย ทำไมนะ
พฤกษ์นั่งกอดเธอไม่ได้พูดอะไรกันอีก จนสักพักเขาก็พาเธอไปอาบน้ำ จากนั้นก็เช็กเอาต์ออกจากโรงแรม เพื่อมุ่งหน้าไปจังหวัดนครสวรรค์
ทั้งสองกำหนดว่าจะค้างคืนที่จังหวัดนครสวรรค์สักคืนก่อนจะเดินทางในวันถัดไปกลับเชียงใหม่ แค่ชื่อจังหวัดก็ทำให้พริณตายิ้มขึ้นมาแล้ว เมืองนี้เป็นเมืองที่มีแต่สิ่งดี ๆ และมีความสุข โชคดีที่เธอได้มาเมืองนี้จริง ๆ
“นี่เป็นครั้งแรกที่หวานมาจังหวัดนครสวร
