The Billionaire's Karma

Palagi kong tinatanong ang aking sarili kung naging mabuti ba akong asawa sa kanya. Nagawa ko ba siyang mapasaya? Kung napasaya ko man siya, bakit ako lumuluha? Bakit ako paulit-ulit na nasasaktan? Bakit hanggang ngayon ay hindi ko siya kayang iligtas mula sa madilim na landas na tinatahak niya? Sa harapan ng kanyang mga magulang, Alfred usually treats me like his queen. Ngunit pagkatapos ng pagpapanggap naming dalawa, I'm just a complete stranger to him. Sinlamig ng yelo ang mga titig nito sa'kin at sintigas naman ng bato ang kanyang puso. Hindi ko alam kung ilang beses ko nang tinitigan ang sarili ko sa salamin. Kung sana ako nalang ang babaeng minsan nitong binanggit sa kanyang pagtulog, siguro ay maririnig ko din mula sa mga labi nito ang mga katagang, "Mahal kita." Ngunit alam kong ito ay imposible... Imposible... I'm just his lawfully wedded wife but the truth is, I don't have a place in his heart. I draw a deep breath as I entered his room. I carefully served his broad coffee and didn't say a word. Sinubukan kong mag-ayos ng aking sarili upang mapansin niya ako bilang isang babae ngunit hindi man lang ako pinaunlakan ng titig ni Alfred. Seryoso lang itong nakatingin sa planner niya habang umiigting ang mga panga dala ng matinding emosyon. "It's time." Iyon lamang ang narinig kong sinabi niya bago ko tuluyang sinarado ang pintuan. Malamig ang gabi ngunit mas malamig ang naging pagtrato sa'kin ng sarili kong asawa. Napayakap na lamang ako sa aking mga tuhod habang nakaupo sa isang malawak at kulay puting kama. I know I married the wrong man. We made pretentious vows in the altar, linger with each other and did what married couples normally do. Ngunit, ang lahat ng ito ay bunga lamang ng isang kasinungalingan. Kasinungalingang nagtulak sa'kin para mahalin siya ng sobra. Inaamin kong naging tanga ako. Isa akong tanga dahil minahal ko ang isang tulad niya. Isa akong tanga dahil ibinigay ko ang buhay ko sa maling tao. Sinasaktan man ako ni Alfred at dinudurog ng dahan-dahan pero hindi ako lumayo sa kanya. Hindi ko binitawan ang kamay niya sa mga oras na kailangan niya ako. I stayed by his side. I supported my husband all the way. Nagpaka-gaga ako at nagpakatanga sa paghihintay. Umasang balang araw ay masusuklian din nito ang lahat ng aking sakripisyo. I thought, sa pangatlong sabi nito sa'kin ng salitang 'mahal kita' sa harapan ng kanyang mga magulang ay pawang katotohanan na ngunit nagkamali na naman ako. “Do you really love me?” I sighed. Hindi ko napigilan ang sarili kong tanungin ito ng makauwi kami ng mansyon. Kung alam lang sana ni Alfred kung anong galak ang naramdaman ko nang sinabi nito sa kanyang ama na gusto na nitong magkaroon kami ng anak. Salita palang ang naririnig ko ngunit nakita ko na ang sarili kong nagpapalaki ng aming sanggol at masayang binabantayan ito kasama siya. Napapikit na lamang ako ng naramdaman ang mainit niyang mukhang pumaginta sa aking mga palad. He cupped his face using my hands as he released small pecks on it. “Let's not talk about it Bless.” Ramdam ko ang sakit na masampal ng katotohanan dahil iniwasan niya ang tanong ko. He tried to reached out, tugged me back down, and positioned me so that my head was pillowed on his chest. Nagpumiglas ako pero nawalan ito saysay, nakita ko nalang ang sariling yakap yakap nito. Hindi ko napigilang huwag tumulo ang luha ko sa mamahalin niyang damit “Did you fall in love with me?” tanong ni Alfred. I'm about to answer him but he claimed me using his soft lips. “I don't know,” pagsisinungaling ko bago ako napahawak sa aking dibdib. “Mali bang mahulog ako sa'yo? Asawa kita at kasal tayong dalawa.” napakagat-labi na lamang ako. Napangiti ito ng makahulugan. "Tutulungan mo ba akong gumawa ng magiging tagapagmana ng lahat ng kayamanan ng aming pamilya?" Sabog na sabog ang pakiramdam ko ng mga oras na 'yon. Pakiramdam ko hinahati ang puso ko sa isang daang piraso. Alam kong hindi ako ang mahal ni Alfred, kung hindi ang kayamanan at kapangyarihang gusto niyang makuha mula sa kanyang pamilya. "I bought this for you guys! Magmeryenda muna kayo para lalong sipagin sa trabaho. Chelle and Dee, thanks for filling up Infinity's absence." I gave them a bucket of fried chicken which they accepted whole-heartedly. Itinuro ko pa ang fries and drinks na mabilis namang kinuha ni Dee. I’m about to go when I heard them express their gratitude. Naglakad naman ako papunta sa kabilang room para kumustahin ang mga staff ko from Raven's. Tulad ng dalawa ay labis na pasasalamat din ang sinabi ng mga ito sa'kin. “Maraming salamat po ma’am dahil napakabait niyo samin. I-u-uwi ko nalang ang share ko para sa mga anak ko," sabi ni Rodolfo- ang pinakamatanda sa mga staff ko. Kung tutuusin ay mas matanda pa ito sa'kin. Hindi man siya ganon kabilis sa pag-gamit ng computer ay lamang na lamang naman ang experience nito sa pagbubudget at paggawa ng cash flow report. Napangiti na lamang ako sa kanya. "Baka umiyak ang mga anak mo niyan. Gawin mo ng pasalubong ang isang 'to!" sabi ko sabay turo sa isang bucket. Malugod niya naman itong tinanggap at nagpasalamat sa'kin ng paulit-ulit. Habang naglalakad, nakasalubong ko ang ibang mga empleyado. I smiled at them and told them about the food. Mabuti nalang at nagpa-deliver ako ng additional dahil kinutuban akong kukulangin ang treat ko sa kanilang lahat. Sa tuwing nakikita ko ang galak sa mga mata ng mga subordinates ko ay napupunan ang kakulangang nararamdaman ko sa piling ng aking asawa. Sabihin man nating kailangan kong gumastos, sulit naman ito dahil alam kong may napapasaya ako. Bilang isang leader, kailangan kong gawin ang lahat to inspire them dahil alam kong mas magiging maganda ang result ng isang project kung passionate at inspired ang mga gumagawa nito. "She's a wonderful woman. I admire Ma'am Bless dahil sa taglay nitong kagandahan at kabutihan, mabuti nalang talaga at siya ang naging CFO natin." I feel angelic upon hearing another compliment in the rest room. Napayuko na lamang ako bago napabuntong hininga. If only, he can see my worth. Pagkarating na pagkarating ko sa sarili kong opisina ay ipinahinga ko ang aking katawan sa swivel chair. I somehow noticed the window soggy because of the water soaking in the glass. I shook my head as I felt a single tear falling from my left eye. I draw a deep breath. Bakit palagi nalang umuulan? Bakit ba nakakasenti ang ulan? They admire me, masaya ako sa tuwing naiisip ko 'yun. Dito ko lang naman naramdaman na may tumitingin sa'kin bilang isang mahalagang tao. Isang tao lang naman ang nakaka-alam ng madilim kong nakaraan, anak ako ng isang kriminal at isang teacher. I'm only twelve years old when my father was arrested for attempted murder against my PE teacher who tried to rape me. He stabbed that person multiple times without second thoughts just to save his precious daughter. Namatay ang aking ina pagkatapos na inaresto ang ama ko dahil sa sakit sa puso. My father followed her death a year after, he committed suicide in his own cell. Dahil sa pagkawala ng aking mga magulang, ako ang tumayong magulang sa nakakabata kong kapatid. “I married a devil just to save you, Sebastian.” I whispered to myself. Napatulala na lamang ako sa'king sarili as I let my tears fall. Inalala ko ang mga panahong kinamumuhian ko pa si Alfred. I hate him for being such an assh*le ngunit isang araw ay nagawa nitong iligtas ang kapatid ko mula sa kapahamakan. Natigil lamang ang pag-iisip ko ng makarinig ako ng dalawang katok mula sa pintuan. Mabilis ko namang pinunasan ang luha sa'king mga mata gamit ang tissue sa tabi ko. "You may come in." Pormal na sambit ko sa kung sinumang kumakatok sa aking opisina. Nakangiti namang tumayo si Maela sa harapan ko habang hawak ang isang itim na record book. "Ma'am, gusto daw po kayong kausapin ng isang VIP natin. Urgent daw po." She smiled at me. Nagdadalawang isip man ako kung sino ang VIP na gustong kuma-usap sa'kin ay sumunod pa rin ako. Baka mamaya mga magulang ni Alfred ang dumating. Tahimik lang si Maela as she assisted me to where the visitor is waiting. Nabigla na lamang ako nang mapansing naglalakad kami patungo sa opisina ni Rave. "Nandito na po tayo, Ma'am. " She stated. I tap her shoulders pero hindi ngiti ang isinukli niya sa'kin. Her hands where trembling. Kinabahan ako sa mga titig nito, I hope it's not a warning. I breathe in as I carefully gripped the door knob. I slowly opened it and entered Rave's huge office. I exhaled and let my eyes roam around the room. I saw someone sitting on Rave's swivel chair facing east. Paikot palang ang upuan nito but I can see that person's wicked smile. “How are you, Bless?” sambit nito. I can't help myself not to shiver, I suddenly stop breathing upon hearing him call my name. Napatingin ako sa kanya. We are having an eye to eye contact when he broke the silence. "I'll be the new CEO of Raven's Construction Corporation starting today." My heart was terrified when I saw Alfred with his coat and tie on. Hindi ko maiwasang huwag mapalunok dahil sa mala-demonyong ngiti nito.