แต่...พอเปิดประตูห้อง และเปิดดวงไฟให้ภายในห้องสว่างไสว มาคิลก็ต้องขมวดคิ้วเข้าหากันยุ่ง เมื่อไม่เห็นอักษราภัคอยู่บนเตียงนอน
มาคิลก้มหน้าลงมองนาฬิกาข้อมือเรือนแพง พอเห็นเข็มนาฬิกาบอกเวลาตีหนึ่งเกือบตีสองแล้ว ก็ยิ่งเต็มไปด้วยความสงสัย ว่าอักษราภัคหายไปไหนในยามนี้
“เธอไปไหนอักษรา หรือว่าจะอยู่ในห้องของลีน่า”
เอ่ยถามตัวเองแล้ว เท้าใหญ่ก็เร็วเท่ากับความคิด รีบก้าวยาวๆ ตรงไปยังห้องนอนของหลานสาวในทันที แต่พอเปิดประตูห้องนอนของอัซลีน่า มาคิลก็เห็นแค่เพียงอัซลีน่านอนอยู่บนเตียงใหญ่ มีโซยานอนอยู่บนที่นอนเล็กข้างๆ เตียงเท่านั้น
มาคิลเดินเข้าไปหอมหน้าผากของหลานสาว ดึงผ้าห่มคลุมให้กับร่างเล็ก ก่อนจะปิดไฟบนหัวเตียงนอน แล้วออกมาจากห้องของอัซลีน่า พร้อมกับความกังวลใจ เมื่อหัวสมองดันไพล่คิดไปว่าอักษราภัคอาจจะหนีกลับประเทศไทยไปแล้ว
“กลับประเทศไทย เธอหนีฉันไปอีกแล้วหรืออักษรา”
น้ำเสียงที่เค้นถามเ
