CHAPTER 2 ครั้งแรก

1784 Words

CHAPTER 2 ครั้งแรก LUCUS'S PART ; @THE LOFT LUXURY CONDO ผมขับรถด้วยความเร็วมายังคอนโดของผมโดยลากโยเกิร์ตกลับมาด้วย หลังจากที่เธอตกเป็นของเดิมพัน ไม่รู้ว่าเพราะโชคชะตานำพาให้มาพบกันหรืออะไรก็เถอะ ในเมื่อเธอตกที่นั่งลำบากผมก็แค่อาสาช่วยเหลือเธอก็เพียงเท่านั้น เธอเสร็จผมก็ดีกว่าเสร็จกับไอ้สองคนนั้นผมพูดถูกมั้ย? พลั่ก! ผมผลักโยเกิร์ตเข้าไปในห้องโดยที่เธอไม่ทันตั้งตัว ร่างบอบบางจึงเซล้มลงกับพื้นกระเบื้องในห้องของผมอีกครั้ง จนแผลที่ล้มครั้งที่แล้วเกิดเลือดออกมากกว่าเดิม “อะ...โอ๊ยฮึก!” ร่างบางรีบถอยตัวหนีเมื่อผมสาวเท้าเดินเข้าไปใกล้เธอ หวังจะก้มลงดูแผลของเธอด้วยความเป็นห่วง "ออกไปนะ อย่าเข้ามาใกล้ฉัน!" เหอะ! คนอุตส่าห์เป็นห่วง ยัยนี่ก็ดื้อด้าน หยิ่งผยองซะจริง! “ฮึ! แค่นี้ทำสำออย” “พาฉันมาที่นี่ทำไม!” ฮึ...ผมล่ะเกลียดสรรพนามที่เธอใช้เรียกผมจริง ๆ มันดูห่างเหินจนผมรู้สึกเจ็บปวดอยู่ในใจ เมื่อหลายปีก่อนผมกับโยเกิร์ตเราเคยคบกัน แต่ที่เราเลิกกันก็เพราะผมไปมีคนอื่น ใช่...ผมมันเลวเอง ตอนนั้นเธอรับไม่ได้เลยขอเลิกกับผมไป ซึ่งผมเองก็ยอมรับกับความผิดของตัวเองเพราะรู้ดีว่าผมมันเลวเกินกว่าจะมีใครในชีวิตทั้งนั้น “รู้ตัวรึเปล่าว่าตอนนี้เธอเป็นของเดิมพันของฉันแล้วนะโยเกิร์ต” ผมย่อตัวลงแค่นหัวเราะและบีบที่คางของเธออย่างแรง จนเธอนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ “ปล่อยฉันไปเดี๋ยวนี้นะ! ฉันไม่ใช่สิ่งของ ฉันเป็นคน ฉันมีความรู้สึกเหมือนกัน!” โยเกิร์ตสะบัดหน้าออกอย่างแรง ทั้งที่สายตาหวานก็มองอย่างนึกรังเกียจ “ถ้าฉันไปช่วยเธอไม่ทันรู้มั้ยว่าสภาพเธอมันจะเป็นยังไง!” ผมเหยียดกายขึ้นและตวาดกร้าวออกไปด้วยความเดือดดาล เธอหยิ่งและพยศกับผม แต่ถ้าผมไม่ยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือก็เป็นเธอนี่แหละที่ยับเยินไม่เหลือชิ้นดี! “...” “ตอบ! เป็นใบ้หรือไง!” “ขอบคุณค่ะ แต่ทีหลังไม่ต้อง!” ทว่า...ประโยคนั้นทำให้เปลวเพลิงภายในใจลุกโชนจนไม่อาจกัดกลั้นความรู้สึกได้ ผมตรงเข้าไปกระชากร่างบางเข้ามาประชิดตัวจนเธอเซถลาชนเข้ากับอกแกร่งของผม หมับ! ตุ้บ! ผมจัดการอุ้มร่างบางขึ้นพาดบ่าและสาวเท้าเดินตรงไปยังห้องนอนของผมทันที ไม่รอช้าผมโยนร่างบางลงกับเตียงอย่างแรงจนเธอตัวงอด้วยความเจ็บจากที่ผมโยนเธออย่างแรง "อ๊ะ...จะทำอะไร ปล่อยฉันนะ!" “ก็ตัดการของเดิมพันอย่างเธอไง เก่งนักฉันก็จะกำราบเธอเองโยเกิร์ต อย่ามาท้าทายคนอย่างฉัน!” ผมรีบตามขึ้นคร่อมร่างของเธอปิดทางหนีทุกหนทางก่อนจะฉกริมฝีปากเล็กของเธอประกบเข้าอย่างแรงทำให้ใบหน้าหวานขยับไปไหนไม่ได้ “อื้อ! อื้อออ” มือเล็กกระหน่ำทุบที่อกกว้างของผมอย่างแรง ขณะที่ใบหน้าก็พยายามเบี่ยงออกเพื่อละจากริมฝีปากของผมด้วยความรังเกียจ ดี...เกลียดเข้าไป! “เจ็บใช่ไหม เจ็บก็ร้องออกมา!” ผมตวาดใส่หน้าเธอเสียงดังจนร่างบางนิ่งงันตกใจกับคำพูดของผม น้ำตาไหลอาบแก้มอย่างหนักตามด้วยเสียงสะอื้นของเธอ “ฮึก...เซ็กซ์ใช่ไหม ฮึก....เซ็กซ์ใช่ไหมที่นายต้องการจากฉัน!” "แล้วคิดว่าตัวเองมีปัญญาชดใช้ด้วยอย่างอื่นรึไงล่ะ!" "..." ใบหน้าหวานเลี่ยงออกทั้งที่หยาดน้ำตาไหลหลั่งออกมา ทว่าหัวใจแข็งแกร่งกลับกระตุกวูบสั่นไหว อยากกกกอดคนตัวเล็กเข้าสู่อ้อมกอดจนแทบขาดใจ "ถ้าจะเอาก็เอา! อยากมากฉันก็จะให้นายเอา แล้วฉันจะได้รีบออกไปจากที่นี่สักที!" ฟางเส้นสุดท้ายขาดผึ่ง สายตาหวานแปรเปลี่ยนเป็นความแข็งกร้าวจดจ้องมองผมด้วยความท้าทาย โดยไม่มีความหวั่นกลัวเลยสักนิด "โยเกิร์ต..." "อย่าเรียกฉันแบบนั้น เราไม่ได้สนิทกัน รีบทำสิ่งที่นายต้องการสักทีลูคัส ฉันไม่อยากเห็นหน้านายให้นานกว่านี้!" "เกลียดฉันขนาดนั้นเลยเหรอ..." ผมเอ่ยเสียงแผ่วเมื่อหัวใจแตกสลายไม่เหลือชิ้นดี เธอไม่ใช่โยเกิร์ตคนเดิมที่ผมรู้จัก... "ฉันเกลียดนายตั้งแต่วันที่นายทรยศให้กับความรักของฉันแล้ว!" ผมเงียบไปอยู่ชั่วครู่เมื่อเห็นแววตาหวาน ๆ แข็งกร้าวและท้าทาย "..." "รีบทำเถอะ ฉันอยากกลับแล้ว" "ก็ดี..." ทันทีที่ผมเอ่ยบอกใบหน้าหวานก็หันออกราวกับยอมรับในโชคชะตาของตัวเอง ขณะนั้นดวงตาคู่นั้นก็เอ่อคลอไปด้วยหยาดน้ำตาที่ทำให้ผมหวั่นใจขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก "ขอร้องพี่สิโยเกิร์ต" ผมอยากได้ยินเสียงจากเธอ คำหวาน ๆ คำร้องขอที่ผมจากได้ยินจากปากของเธอที่สุดในตอนนี้ "..." ทว่าเธอกลับนิ่งและไม่คิดจะหันมองหน้าผมเลยแม้แต่น้อย "แน่ใจใช่ไหม" "..." ไม่มีคำใดที่เธอเอ่ยออกมาแต่นั่นก็คือคำตอบของเธอ ก็ดี...ผมจะได้จัดการเธอให้ง่ายขึ้น! หมับ! พรึ่บ! "อ๊ะ...!" ผมจับล็อกคนตัวเล็กผละตัวขึ้นก่อนจะจัดการกับเสื้อผ้าที่ของเธอออกให้พ้นทาง พลันเมื่อหลงเหลือเพียงขั้นในก็ทำให้ใบหน้าหวานออกสีแดงซ่าน พร้อมกับหยาดน้ำตาที่ไหลออกมาแต่เธอก็เบือนหน้าหนีเพื่อกลัดกั้นความเสียใจ หลังจากนั้นก็เคลื่อนมือไปสัมผัสกับจุดกลางกายจนเธอสั่นสะท้าน โยเกิร์ตหันหน้ามองผมด้วยกับร้องขอ แต่ผมกลับไม่คิดสนใจจัดการดึงรั้งแพนตี้สีหวานออกอย่างไม่ไยดี "ยะ...อย่านะ!" สิ่งสวยงามตรงหน้าทำให้ผมชะงักไปชั่วครู่ เพราะตลอดเวลาที่เคยคบหากับโยเกิร์ตผมไม่เคยมีอะไรเกินเลยกับเธอเลยนอกจากจับมือและหอมแก้มบาง ๆ เท่านั้น แต่มันก็เป็นสิ่งย้ำเตือนผมเองเหมือนกันว่าผมไม่ทางปล่อยเธอไปได้ง่าย ๆ อย่างแน่นอน! "พะ...พี่ลูคัส อย่า...อ๊ะ!" ผมกดใบหน้าลงก่อนจะตวัดเรียวลิ้นไปสัมผัสกับกลีบกุหลาบสีหวานที่อยู่ตรงหน้า คนตัวเล็กสั่นระริก กรีดร้องออกมาและพยายามขยับตัวหนีแต่ผมก็จับตรึงล็อกตัวเธอเอาไว้จนไม่สามต้านทานได้ “พี่ลูคัส...อย่า อึก...รีบทำเถอะ อย่าทำแบบนั้น” ร่างบางชั่งใจอยู่นานก่อนจะเอ่ยพูดขึ้นมาด้วยเสียงอ่อน “หนูขอร้อง” เธอคงไม่อยากให้ผมเลียให้สินะ...ฮึ! “แน่ใจเหรอหนูน้อย” ผมผละใบหน้าออกและเชยขึ้นมองคนตัวเล็กที่มองผมด้วยความอ้อนวอน “ค่ะ...แน่ใจ รีบทำเถอะ รีบ...อ๊ะ!” “ได้ ผมฉันเองก็หมดความอดทนแล้วเหมือนกัน!” ผมก้มใบหน้าลงสูดดมความหอมหวานจากกลิ่นกายของเธอ ร่างบางสั่นผวาด้วยความกลัวพร้อมกับเสียงสะอื้นร้องไห้ "พะ...พี่ อื้อ!!!" “อ่า อื้มม” ผมละริมฝีปากออกเพียงเล็กน้อยเพื่อให้เธอได้หายใจและกดมันลงอีกครั้งโดยที่มือร้ายยังคงลูบไล้สิ่งสวยงามนั้นอยู่ทำให้น้ำหวานจำนวนมากไหลหลั่งออกมาจนมือแฉะไปทั่วมือของผม "ฉันให้เวลาเธอตัดสินใจมามากแล้ว แล้วคราวนี้ฉันก็จะไม่ปล่อยเธอไปง่าย ๆ ด้วย!" สวบ! “กรี๊ดดดดดด!!!” ผมเสียบแก่นกายใหญ่โตเข้าไปปากทางรักเพียงแค่ส่วนหัวเท่านั้นเพราะความคับแน่นทำให้ผมไม่สามารถไปต่อได้อีก "อ่า...แน่นสัส!" "พี่ลูคัส! เบาหน่อยหนูเจ็บ!" “Damn!!! Shit!!” เธอยังบริสุทธิ์!! เป็นไปไม่ได้!! ผมเบิกตากว้างด้วยความตกใจเมื่อเห็นหยาดเลือดไหลออกมาเปรอะเปื้อนตามขาเรียว ความจริงผมไม่ได้เทิดทูนผู้หญิงพรหมจรรย์อะไรแบบนั้น แต่ผมแค่แปลกใจว่าเธอเองก็มีแฟนแต่ทำไมถึงไม่เคยมีอะไรกัน ดังเช่นตอนที่คบหากับผม "ฮึก...หนูเจ็บ ฮือ" "โยเกิร์ต...อยู่เฉย ๆ อย่างดิ้น อย่าเกร็ง...อ่า! ใจเย็นก่อน" เมื่อผมกดแช่แก่นกายไว้นิ่งๆ สักพักผมจึงขยับแก่นกายเข้าออกช้าๆ เพื่อให้เธอปรับตัวได้ทันก่อนที่ผมจะเริ่มจัดการเธออย่างเต็มที่ “ฮือเจ็บอ๊ะอย่าขยับ ฮึกเจ็บอื้อ!” ผมกดริมฝีปากประทับอย่างบางเบาเป็นการปลอบประโลมผมไล้ริมฝีปากจูบซับน้ำตาลที่แก้มใสของเธอเบาๆ “อ่า...ทำไม...เธอไม่บอกฉันว่าเป็นครั้งแรก ฮึ่ม!” ปึก! ปึก! ปึก! ผมกระแทกท่อนเอ็นเข้าไปช้าๆ จนสุดโคนตามจังหวะมือหนาก็บีบเคล้นไปที่เนื้อเนียนขาวของเธอไม่ยอมหยุด "อื้อ...พี่ลูคัส เบาหน่อยค่ะ อะ...อื้อ" "เดี๋ยวก็ไม่เจ็บแล้ว" ปึก! ปึก! ปึก! “อื้ออ เจ็บฮือออเบา ๆ หน่อยฮึก” ใบหน้าหวานบิดด้วยความเจ็บส่ายหน้าพัลวัน “อ่าาาฮึ่มม” ผมจับขาเรียวให้อ้ากว้างขึ้นและขยับตัวให้แนบชิดกับเนื้อเนียนก่อนจะส่งแรงกระแทกเข้าออกอย่างหนักหน่วงจนร่างบางสั่นคลอนไปตามแรงที่ผมส่งไป แรงกระเพื่อมที่ผมส่งส่งผลให้เต้าอวบของเธอดีดเด้งสู้มือยิ่งเพิ่มทวีคูณความต้องการของผมไปอีกเท่าตัว "อื้อ อ๊า...!"มือเล็กยิ่งจิกบิดที่แผ่นหลังของผมรอยเล็บแมวน้อยทำรอบที่หลังของผมจนได้ ปกติผมไม่อนุญาตให้ใครทำรอยบนตัวผมเด็ดขาดแต่ยัยนี่กลับกล้าลองดีทำรอยบนตัวผมเต็มไปหมด หมับ! พรึ่บ! ผมยกตัวเล็กของเธอให้คว่ำหน้าลงชันเข่าลงกับเตียงโดยที่แก่นกายของสอดประสานกับช่องทางคับแน่นอยู่ ผมสอบสะโพกเข้าโพรงสวาทอย่างลืมตัวร่างเล็กสั่นคลอนไปตามจังหวะเข้าออกของผม ปึก! ปึก! ปึก! “ฮือพี่ลูคัส หนูจุก อ๊ะ...อื้ออออ!” โยเกิร์ตกำผ้าปูที่นอนแน่นจดมันยับยู่ยี่ เธอตวาดดังลั่นพร้อมกับเสียงสะอื้น "อ่า...สงสัยรอบเดียวมันคงไม่พอแล้วสิ!" "มะ...ไม่นะ หนูเหนื่อยแล้ว พี่ลูคัส...อื้อ!!!" ผมจัดการกดริมฝีปากทาบทับลงไปเพื่อดูดกลืนทุกคำปฏิเสธให้หายลับไป สิ่งเดียวที่ผมอยากได้ยินในค่ำคืนนี้ก็คือเสียงครางหวาน ๆ ของเธอที่พร่ำร้องขอและเรียกชื่อผมซ้ำ ๆ เท่านั้น!

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more