CHAPTER 18
หิว
ภายในห้องนอนสุดหรูที่ถูกตกแต่งด้วยสีเทาเกือบทั้งหมดโดยเป็นความต้องการส่วนตัวของเจ้าของห้องซึ่งคล้ายกับลักษณะนิสัยที่เป็นคนกลางๆ ไม่ดำไม่ขาวแต่ภายในหม่น ๆ มืด ๆ
“พี่ลูคัสคะตื่นค่ะ ได้เวลาไปทำงานแล้ว” เสียงใสเอ่ยขึ้นในตอนเช้าหลังจากที่เจ้าตัวตื่นก่อนแล้วได้ลุกขึ้นไปอาบน้ำเตรียมอาหารเช้าให้คนตัวโตที่นอนอยู่บนเตียงไม่ยอมตื่น
“อือ” เสียงงัวเงียตอบกลับเบา ๆ แต่เจ้าตัวนอนหันหลังให้และคลุมผ้าห่มนอนต่อไม่สนใจ
“พี่ลูคัสคะตื่นได้แล้ว”
“อือออ ยังง่วงอยู่เลย”
“นี่มันจะเก้าโมงแล้วนะคะตื่นเถอะค่ะ หนูเตรียมอาหารเช้าไว้รอแล้วนะ” ร่างเล็กนั่งลงบนเตียงข้างกายลูคัส
“ก็ฉันเหนื่อย เมื่อคืนแทบไม่ได้นอนเลยรู้มั้ย” ภายใต้เสียงงัวเงียแต่คนตัวโตกลับยิ้มที่มุมปากนึกอยากจะแกล้งคนตัวเล็ก
เพราะเมื่อคืนเขาจัดหนักคนตัวเล็กซะแทบไม่ได้นอนด้วยความมันเขี้ยวแกล้งเธอจนเกือบเช้า
“เพราะใครกันล่ะคะ! เอาล่ะ
