ตอนที่ 2 (2/2)
1274 Words
“ช่วยก็ได้ แต่อย่าลืมนะ คืนละหนึ่งหมื่น”
“โอเค ดีล”
ผมตอบตกลงยอมรับข้อเสนอของเธอไป เธอที่ผมก็ไม่รู้จักแม้แต่ชื่อ ดูท่าทางมั่นใจของเธอที่ดึงดันอยากจะให้ผมยอมรับข้อเสนอแล้วแกล้งเป็นแฟนกัน แต่ภายในดวงตาคู่หวานมันก็ยังเก็บซ่อนความกังวลเอาไว้อยู่ เธอคงกลัวว่าผู้ชายคนนั้นจะเข้ามาหาเธออีก ถึงที่นี่จะเป็นคลับของเฮีย แต่มันก็เหมือนคลับของผมเหมือนกัน ไหน ๆ ก็มาช่วยดูแลอยู่แล้ว ก็ถือโอกาสช่วยเธอไปเลยก็แล้วกัน แต่เรื่องเงินนั้นเธอเสนอออกมาเองนะ อยากจ่ายมากผมก็จะรับเอาไว้
“เอามือถือมาหน่อยสิ” คนตัวเล็กที่อยู่ในชุดมินิเดรสลายเสือที่ขับผิวขาวผ่องอย่างโดดเด่น ยื่นมือมาขอโทรศัพท์จากผม
“เอาไปทำไม”
“แอดไลน์กันไว้ไง เผื่อต้องการความช่วยเหลือ อ้อ เบอร์โทรด้วยนะ เผื่อทักไลน์แล้วไม่ตอบ” ตีเนียนขอทั้งเบอร์ทั้งไลน์
ปกติเบอร์โทรกับไลน์ของผมจะมีเฉพาะคนในครอบครัวและเพื่อนสนิทเท่านั้นที่รู้ แต่เธอคงต้องให้เป็นกรณีพิเศษ
ผมยื่นมือถือออกไปให้ เธอก็รีบมาคว้าไปทันที
“ปลดล็อกด้วยสิ”
คนตัวเล็กจับมือของผมไปวางกับตัวสแกนลายนิ้วมือทันทีที่เอ่ยขึ้นมา โดยที่ผมยังไม่ทันได้ตอบอะไรสักคำ
จากนั้นก็ทำการแอดไลน์ของกันและกันไว้ และใช้โทรศัพท์ของผมกดบันทึกเบอร์ของเธอ แล้วก็กดโทรเข้าเครื่องของเธอด้วยเช่นกัน
“แอดไลน์เสร็จแล้ว เบอร์โทรฉันก็เมมให้แล้ว” ริมฝีปากที่ถูกทาด้วยลิปสติกสีแดงอมชมพูระเรื่อยกยิ้มพึงพอใจที่ได้ในสิ่งที่ตนต้องการ พร้อมกันนั้นก็ได้ยื่นโทรศัพท์คืนให้กับผม
ผมหยิบมันขึ้นมาเปิดดู “ชื่อเฟย์?”
“อื้ม ชื่อ เฟย์ จำไว้ด้วยนะเดี๋ยวเรียกชื่อผิด” ไม่ได้โง่สักหน่อย ใครจะจำผิดกัน
“แล้วมีอะไรอีกมั้ย”
“ส่งเลขบัญชีทิ้งไว้ด้วยนะ อ้อแล้วอีกอย่าง เราอายุเท่ากันไม่ต้องแทนตัวเองว่าผมกับคุณก็ได้มั้ง มันฟังดูเป็นทางการยังไงก็ไม่รู้ ถ้าไม่รู้จะเรียกอะไรก็เรียกชื่อฉันก็ได้นะ เฟย์” ขณะที่พูดเธอก็ยังมีใบหน้าที่ร่าเริง ดูเป็นผู้หญิงที่มีความมั่นใจในตัวเองดี โดยเฉพาะตอนที่เธอบอกให้ผมเรียกว่า เฟย์ ดูเหมือนจะชอบใจเป็นอย่างมาก
“อืม”
หลังจากที่ตกลงกันเสร็จเธอก็ออกจากห้องไปอย่างอารมณ์ดี แต่หวังว่าเราคงไม่ต้องมาทำเรื่องไร้สาระอย่างการแกล้งเป็นแฟนกัน
ออกจากห้องมาฉันก็รู้สึกโล่งอกเป็นอย่างมากที่พีทยอมช่วย ว่าแล้วก็ลงไปอวดยัยสองคนนั้นสักหน่อย ไม่รู้ว่าผู้ชายที่ควงเข้ามานั่งดื่มด้วยจะกลับไปหรือยัง
พอเดินเข้าไปพวกนั้นยังอยู่กันครบ ฉันก็หายออกไปตั้งนานแล้วนะยังอยู่กันอีกเหรอ แต่งช่างเถอะคืนนี้ฉันอารมณ์ดี อยากอยู่ก็อยู่ไป แค่นี้ฉันจ่ายไหว
“ว่าไงจ๊ะ ยิ้มมาแต่ไกลเชียว”
“เป็นไงบ้างแก เขาว่าไง ยอมตกลงมั้ย”
ซินดี้กับบีลีฟต่างก็อยากรู้เรื่องที่ฉันขึ้นไปหาพีท จะบอกดีไหมนะ
“เร็วๆ สิ แกอ้ำอึ้งอยู่ได้”
“นางชะนี รีบบอกมาเร็ว ต่อมเผือกฉันทำงานแล้ว”
“อื้ม”
“ตกลงเหรอ”
“อื้ม”
“อร๊าย ตกลงแล้วทำไมแกไม่ควงลงมาละยะ ฉันล่ะอยากเห็นใกล้ๆ ว่าจะหล่อสักแค่ไหนกันถึงทำให้แกยอมลงทุนซะขนาดนั้น”
“เอาน่า ของดีต้องเก็บเอาไว้ก่อน เดี๋ยวก็ได้เห็น มาๆ ดื่มกันเถอะ”
หนุ่มทั้งสองนั่งมองกันอย่างเงียบๆ คงจะสงสัยล่ะสิว่าพวกเราคุยกันเรื่องอะไร แต่ตอนนี้สองหนุ่มคงไม่ว่างให้ฉันคุยเล่นแล้วล่ะ เพราะนางเพื่อนทั้งสองได้จองตัวเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ดื่มไปเต๊าะผู้ไป สไตล์พวกนางเลยล่ะ
แต่ดูเหมือนว่านาย…อ้อ ชื่อ โอม กว่าจะนึกได้ ก็อย่างนี้แหละนะ คนที่ไม่อยู่ในสายตาก็เลยไม่อยากจำ โอมน่าจะถูกใจนางซินดี้เป็นอย่างมาก คืนนี้นางคงได้อมสมใจแล้วล่ะ
จากที่ความสนุกของค่ำคืนนี้กำลังเป็นไปด้วยดี แต่ตอนนี้บรรยากาศชักเริ่มจะเสียแล้วล่ะ
เพราะพี่ปริญกำลังเดินเข้ามาใกล้โต๊ะที่ฉันนั่งอยู่เต็มที คนในคลับก็ตั้งมากมาย สาวๆ สวยๆ ที่พร้อมจะเสนอตัวเข้าหาก็คงจะไม่ขาด แต่ก็ยังเลือกที่จะมาสร้างความรำคาญใจให้กันอยู่ได้ น่าเบื่อ
“ขอนั่งด้วยสิครับน้องเฟย์ เพื่อนๆ มีคู่กันหมดแล้วคงจะเหงาแย่เลย” คำขออนุญาตที่ไม่ต้องการคำตอบของเขา มันก็แค่ถ้อยคำที่พูดให้พ้นปาก
แม้ว่าจะไม่ได้เอ่ยตกลงยินยอม แต่พี่ปริญก็ถือวิสาสะนั่งลงข้างกันอยู่ดี เขาส่งท่อนแขนมาโอบกอดให้เข้าไปนั่งแนบชิด โดยไม่ถามเจ้าตัวอย่างฉันเลยสักคำ ว่าอยากจะอยู่ใกล้เขาหรือเปล่า
“ปล่อยค่ะพี่ปริญ” ดิ้นตัวเพื่อให้เขาคลายอ้อมแขน แต่พี่ปริญกลับกอดฉันเอาไว้แน่นกว่าเดิมเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ
“คู่หมั้นกอดกัน ใครหน้าไหนมันจะกล้าว่าเราครับ” พี่ปริญหันมายิ้มเจ้าเล่ห์และสอดสายตาไปทางผู้ชายสองคนนั้นที่นั่งคู่กับซินดี้และบีลีฟ
“พี่ปริญ เฟย์มากับเพื่อนค่ะ ให้เกียรติกันหน่อยสิคะ”
“พี่ก็ให้เกียรติอยู่นี่ไงครับ เฟย์เป็นผู้หญิงของพี่ พี่ต้องให้เกียรติอยู่แล้ว”
“เฟย์ไม่ใช่ผู้หญิงของใครค่ะ” หันไปมองด้วยสีหน้าจริงจัง
พี่ปริญเหมือนจะชะงักไปครู่หนึ่ง แต่ริมฝีปากหนากลับกระตุกยิ้มแสร้งแสดงสีหน้าว่าสิ่งที่ฉันพูดไปไม่ได้กระทบกระทั่งอะไรเขาได้เลย พร้อมกันนั้นเขาก็ได้ขยับตัวลุกขึ้นและรั้งข้อมือของฉันให้เดินตามออกไป
“พี่ปริญจะพาเฟย์ไปไหน” บีลีฟรีบตะโกนตามหลัง แต่ก็ไร้เสียงตอบกลับจากผู้ชายเอาแต่ใจ
“แก ยัยเฟย์จะเป็นอะไรรึเปล่า” ซินดี้หันไปถามบีลีฟด้วยความเป็นห่วง
เขาลากฉันให้เดินตามออกมาหน้าคลับ ในระหว่างที่เดินฉันก็พยายามดึงแขนของตัวเองเพื่อให้เขาหยุดบังคับ หรือทำอะไรที่ฉันไม่ได้ยินยอมแบบนี้ได้แล้ว
“พี่จะพาเฟย์ไปไหน ปล่อยนะ”
“พากลับไง”
“ไม่ เฟย์ไม่กลับ พี่ไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้นะ” สิ้นสุดเสียงร่างของฉันก็ถูกดันเข้ากับผนังทางเดินก่อนจะถึงประตูคลับ
“มีหรือไม่มี ถ้าเป็นของพี่แล้วเฟย์ก็จะรู้” ในเวลาเดียวกันนั้นเขาก็ส่งใบหน้าเข้ามาใกล้ และพยายามจะจูบฉันอีกครั้ง
แรงของเขาเยอะมาก เมื่อพยายามจูบฉันไม่สำเร็จเขาก็กำลังซุกไซ้ไปที่ซอกคอของฉันแทน
“ปล่อยนะ” มือสองข้างถูกบีบให้ติดกับผนัง มีแค่หน้าของฉันเท่านั้นที่พอจะขยับเขยื้อนได้แต่ก็ทุลักทุเลเป็นอย่างมาก
- Writer
