เป็นเพราะเมื่อคืนหลับดึกแล้วยังครึ่งหลับครึ่งตื่น เพราะยัยเด็กน้อยที่บอกว่าห้ามผมข้ามเขตของเธอไปเด็ดขาด แต่ก็ดันเป็นฝ่ายข้ามมาเสียเอง แถมยังกอดผมเอาไว้แน่น ด้วยสถานการณ์แบบนี้คิดว่าผมจะหลับตาลงได้อย่างไร กว่าดวงตาที่ฝืนไม่ไหวจะปิดลงได้ก็คาดว่าคงเกือบจะเช้า
ตุบ!!!!
และตอนนี้ก็ได้ตื่นขึ้นมาอีกทีแบบไม่ทันตั้งตัว เพราะผมถูกใครบางคนถีบลงจากเตียง ใช่เธอถีบผม
“โอ๊ย ทำบ้าอะไรของเธอเนี่ย”
“ชู่ววววว” เธอย่อตัวลงนั่งยอง ๆ พร้อมกับยกนิ้วชี้ของตนตั้งวางตรงกลางริมฝีปากแล้วพ่นลมออกมาลากเสียงยาวๆ ส่วนมืออีกข้างยื่นมาปิดปากผมเอาไว้เหมือนกลัวใครได้ยิน
“ไปซ่อนก่อน” เธอดูลุกลี้ลุกลนหันมองผมสลับกับประตูตลอดเวลา “เร็วสิ” พร้อมกันนั้นก็ออกคำสั่งอีกครั้ง
“ทำไมต้องซ่อน” มันยังงง บวกกับสับสนเพราะยังไม่เข้าใจกับสถานการณ์ที่กำลังเกิดขึ้น ทำไมผมต้องซ่อน เธอต้องการให้ผมหลบหน้าใคร
“หนูเฟย์”
“ค่า อยู่ข้างนอกรอก่อ
