ค่ำๆปรายฟ้าก็ขับรถมารับเธอกลับคอนโด ก่อนกลับก็แวะกินข้าวกันแถวๆคอนโดตามประสาสาวๆ
"พรุ่งนี้จะไปกี่โมงหรอฝัน?"ปรายฟ้าเอ่ยถามเพียงฝันเสียงใส
"ไม่รู้เหมือนกัน...ป้าฝนให้ใต้ฝุ่นมารับ"เพียงฝันตอบเพื่อนสาวขณะที่นั่งพับเสื้อผ้าลงไปในกระเป๋าเดินทางใบเล็ก
"ว้า...ไป3วันเลย...แบบนี้จะคิดถึงใครไหมน้า..."ปรายฟ้าเอ่ยขึ้นเปรยๆ
"หมายถึงใคร?...ถ้าหมายถึงพี่ปราณไม่เลยจ่ะ...จริงสิ...เดี๋ยวนี้แกดูเหมือนจะเปลี่ยนฝักเปลี่ยนฝ่ายนะปราย...แกคงไม่ได้กลับลำไปช่วยพี่แกหรอกใช่ไหม?"เพียงฝันถามอย่างจับผิดเพื่อนรัก
"อุ๊บส์!...เปล่านะแก...เปล่าเลย...ใครจะไปทำแบบนั้นกันล่ะ"ปรายฟ้าตอบเสียงแข็ง ดวงตากลมกลิ้งกลับกลอกไปมาอย่างมีพิรุธ
"โดนจ้างมาเท่าไหร่?"เพียงฝันเดินไปจ้องตาเพื่อน ทำเอาปรายฟ้าตั้งรับไม่ทัน เพราะเธอดูเลิ่กลั่กอย่างปิดไม่มิด
"จ้างอะไรล่ะแก...ฉันไม่เอาอะไรมาแลกกับมิตรภาพของเราหรอกนะฝัน"น้ำเสียงของปรายฟ้าเหิน
