รักมัดใจนายวายร้าย

ไว้ใจพี่ได้

"อย่าคิดจะทำอะไรบ้าๆนะ!!...อื้อ!!!!"สองมือหน้าคว้าหมับเข้าไปที่ใบหน้าสวยหวานก่อนจะก้มลงบดจูบที่น่ารังเกียจนั้นไปที่ริมฝีปากบาง

ร่างบางพยายามผลักไสร่างสูง ทั้งดิ้น ทั้งทุบแต่ก็ไร้ผล เพราะเเรงของคนตรงหน้ามีมากกว่าเธอที่ตัวนิดเดียว

"ฝันรู้ไหม...ว่าฝันหอมไปทั้งตัวเลย..."เสียงกระเส่าเอ่ยขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มร้ายๆ "เปิดประตู!!"

"ไม่!!...ช่วยด้วยค่ะ...ช่วยด้วย"

พลั่ก หมับ!!

เพียงฝันรวบรวมกำลังที่มีอยู่ดันร่างสูงให้ออกห่างจากตัว ก่อนจะรีบวิ่งไปที่บรรได แต่ร่างสูงนั้นไวกว่าที่เธอคิดคว้าตัวเธอเอาไว้ได้ทัน

"ปล่อยนะ!!...อย่ามาทำตัวน่ารังเกียจแบบนี้กับฝันนะพี่เทม...ยิ่งพี่ทำตัวแบบนี้ฝันยิ่งเกลียดพี่!!"

อีกด้าน...

หลังจากที่ร่างบางเดินขึ้นไปที่หอ ปราณก็นั่งรอเวลาที่เธอจะเข้าไปในห้อง ดวงตาแพรวพราวจ้องมองไปที่หน้าต่างอย่างใจจดใจจ่อ รอให้ไฟภายในห้องนั้นเปิด แต่แล้วไฟในห้องนั่นก็ไม่เปิด ซึ่งมันเริ่มผิดปกติ เพราะเวลาในการเดินขึ้นไปชั้น2มันไม่น่าจะใช้เวลาขนาดนั้น และมันทำให้เขารู้สึกเอะใจว่าจะต้องมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นจึงเดินตามขึ้นไปดู

เนื่องจากหอพักของเพียงฝัน ไม่ได้มีระบบรักษาความปลอดภัย ทำให้ใครๆก็เข้านอก ออกในได้ง่ายดาย

"ช่วยด้วย!! อย่านะพี่เทม...อย่าทำอะไรบ้าๆนะหยุดเดี๋ยวนี้...กรี๊ดดดดดดด" ทันทีที่ปราณวิ่งขึ้นมาชั้นสอง ก็ได้ยินเสียงของเพียงฝัน และภาพที่เห็นคือ แฟนเก่าของเธอกำลังลวนลามเธออยู่

พลั่ก ตุ๊บ ผั๊วะ!!

ปราณวิ่งไปถีบเทมออกจากตัวของเพียงฝัน ก่อนจะตามไปซัดหมัดหนักๆไปที่ใบหน้าของเทมไม่ยั้ง

"มึงนี่มันระยำจริงๆนะไอ้เวร!!!"ปราณเอ่ยขึ้นด้วยความโมโห และต่อยไปที่หน้าเทมไม่ยั้ง ไม่เว้นจังหวะให้เทมได้สวนกลับมาเลยแม้แต่น้อย

"มึงอีกแล้วหรอ!!...เสือกเชี้ยไรเรื่องของผัวเมีย?"เทมกล่าว ก่อนจะตั้งลำแล้วซัดหมัดคืนบ้าง

ผั๊วะ!

"ผัวเมียเชี้ยอะไรมึง!!"

พลั่ก!!

ปราณพูดจบก็ถีบไปที่ท้องของเทมจนร่างสูงนั้นล้มไปกองอยู่ที่พื้น ด้วยสภาพที่ค่อนข้างจะเละ

ส่วนเพียงฝันก็เอาแต่ยืนตัวสั่นอยู่หน้าประตูห้อง ใบหน้าหวานมีคราบน้ำตาอาบไปทั่วแก้มนวล มันทั้งรู้สึกดีที่ปราณเข้ามาช่วยเธอ แต่ก็รู้สึกผิดหวังในคราเดียวกันที่ดันไปหลงรักคนผิดแบบเทม

"เป็นอะไรไหม?"ปราณเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง ก่อนจะเดินเข้าไปหาร่างบางที่เนื้อตัวสั่นเทาราวลูกนกตกน้ำ

"ขอบคุณนะคะ"ร่างเล็กเอ่ยขอบคุณ รู้สึกอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูกที่เป็นเขา

"ไปเก็บของ...ไม่ต้องอยู่แล้ว..."ปราณบอกเพียงฝันเสียงเรียบ

"คะ?"

"ไว้ใจพี่ได้...ถ้าไม่ไว้ใจระหว่างอยู่ด้วยกันโทรหาปรายได้ตลอดเลย...พี่สัญญาว่าพี่จะไม่ทำอะไรฝัน...ไปเก็บของ...ย้ายไปที่อื่น...ที่นี่มันไม่ปลอดภัย"

"มันดึกแล้ว...อีกอย่างฝันไม่รู้จะไปอยู่ไหน"

"ไปเก็บของก่อน...แล้วเรื่องนั้นเดี๋ยวพี่จัดการเอง"น้ำเสียงอบอุ่นของปราณ ทำให้เพียงฝันยอมไขกุญแจเข้าไปเก็บของในห้องตามที่ปราณบอก

"ส่วนมึง...ถ้าไม่อยากตายอย่ามายุ่งกับฝันอีก!!"ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องเพียงฝันปราณได้หันไปชี้หน้าเทม และทิ้งท้ายประโยคให้เทมได้รับรู้ มันทำให้เทมโมโหเอามากๆ แต่เนื่องจากสภาพร่างกายของเขาตอนนี้มันเสียเปรียบ เขาจึงทำได้แค่พยุงร่างกายของตัวเองออกจากตรงนั้นไป

"ฝากไว้ก่อนเถอะมึง!!"เทมเอ่ยคาดโทษปราณ

"ให้พี่ช่วยเก็บของไหม?"ปราณเอ่ยถามร่างเล็กที่กำลังเดินเก็บของมายัดใส่กระเป๋าเดินทาง2ใบ

"เอ่อ...ไม่เป็นไรค่ะ...แค่นี้ก็เกรงใจมากแล้ว"ร่างบางเอ่ยตอบก่อนจะเก็บข้าวของเครื่องใช้ต่อ

ปราณนั่งมองร่างเล็กง้วนอยู่กับการเก็บของอยู่ที่โซฟาตัวเล็กในห้อง ดวงตาแพรวพราวมองไปรอบๆห้องเช่าขนาดเล็กที่มีห้องนอนห้องน้ำ และระเบียงเล็กๆ ยิ่งมองก็ยิ่งรู้สึกอึดอัดแทน

"พี่ปราณจะพาหนูไปอยู่ไหนคะ?...ขอค่าเช่าถูกๆนะ...ถ้าแพงหนูคงไม่มีปัญญาจ่าย"ร่างเล็กเอ่ยขึ้นขณะที่เดินตามปราณที่ถือกระเป๋าสัมภาระของเธอมาไว้ในรถ

"คอนโดพี่เอง..."

"ห๊ะ?"ร่างเล็กขมวดคิ้วมุ่นไม่เข้าใจ หรือว่าเขาคิดไม่ดีกับเธอ ช่วยเหลือเธอเพราะหวังผลตอบแทนหรือเปล่านะ ร่างเล็กคิด

"หยุด!! ไม่ต้องทำหน้าแบบนั้นใส่พี่เลย...หน้าพี่มันดูไว้ใจไม่ได้เลยหรือไง?"ปราณเอ่ยปรามความคิดของสาวร่างเล็กตรงหน้า ที่เดาก็รู้ว่าเธอต้องคิดไม่ดีแน่ๆ

"ถ้าให้หนูตอบตรงๆก็ไม่ค่ะ...ดูไม่น่าไว้ใจเลย"ร่างเล็กตอบตรงๆอย่างไม่คิดจะปิดบัง

"เฮ้อ...เอาเถอะ...พี่เข้าใจ...เอาเป็นว่าคอนโดนั้นพี่ซื้อไว้...แล้วไม่ค่อยได้ไปอยู่เพราะส่วนมากพี่กลับไปนอนบ้าน...พี่ให้ฝันไปอยู่ฟรีๆเลยไม่คิดตัง"

"ไม่เอาหรอกค่ะ...พี่ช่วยหาห้องเช่าถูกๆให้ฝันก็พอ"ร่างเล็กปฏิเสธ ปฏิเสธเขาอีกแล้ว คนอุตส่าห์หวังดี เดี๋ยวก็จับปล้ำทำเมียซะเลยนี่ ผู้หญิงอะไรดื้อขนาดนี้ ปราณคิดในใจ

"พี่ทักบอกปรายแล้ว...แล้วปรายก็ตกลง...อยู่ไปเถอะอีกอย่างมันใกล้มหาลัย เดินทางมาร้านกาแฟก็สะดวกด้วย...ถ้าเกรงใจพี่คิดค่าเช่าถูกๆก็ได้จ่ายเท่าที่ไหว"

"เอ่อ...หนูจะแน่ใจได้ไงว่าพี่จะไม่เข้าไปปล้ำหนู!"

"เฮ้อ...จริงๆเลย...กุญแจกับคีย์การ์ดมี2ชุด...พี่จะให้ฝัน1ชุดให้ปราย1ชุด...แบบนี้สบายใจหรือยัง?"

"งั้นก็ได้ค่ะ..."ร่างเล็กเม้มปากแน่น อย่างรู้สึกประหม่าเล็กน้อย ก่อนจะเอื้อมมือไปเปิดประตูรถด้านข้างคนขับ ส่วนปราณก็เดินอ้อมไปนั่งประจำที่ก่อนจะขับรถออกไปยังคอนโดหรูของเขา