“…..”
ปึก!
อุก!
ฉันพลิกหน้ามาอีกฝั่งแต่กลับชนเข้ากับอะไรบางอย่างที่แข็งๆ เหมือนกำแพงเข้า ทำให้ฉันต้องลืมตาขึ้นดูด้วยความงัวเงีย ผ้าสีดำที่อยู่ห่างไม่กี่เซนต์ฉายชัดเข้ามาในสายตาเป็นสิ่งแรก นี่มันอะไรกัน? เกิดคำถามมากมายขึ้นในหัวของฉัน และพอลองมองดูดีๆ ฉันก็ได้รู้ว่าสิ่งที่อยู่ตรงหน้าไม่ใช่กำแพงอย่างที่คิดแต่เป็นมนุษย์ผู้ชาย
“อืม... เช้าแล้วเหรอ?” เสียงครางเบาๆ จากลำคอแข็งแรงตรงหน้า ฉันยังไม่ทันหายตกใจก็ต้องแตกตื่นเป็นสองเท่าเมื่อรู้ว่ามนุษย์ผู้ชายที่ขึ้นมานอนกอดฉันบนเตียงเป็นใคร
“คิเรย์!” ฉันดีดตัวลุกขึ้นจากเตียงอย่างตกอกตกใจ ก่อนจะกัดฟันแน่นเพราะอาการปวดแผล
คิเรย์อ้าปากหาวอย่างไม่ทุกร้อนทีหนึ่งก่อนจะกะพริบตาพลางส่ายหน้าไล่ความง่วงงุนออกไป
“หืม? มองหน้าฉันแบบนั้นอย่าบอกนะว่าจำอะไรไม่ได้เลย”
หัวใจฉันกระตุกวูบ
“พะพูดแบบนั้นหมายความว่ายังไง?”
“ก็เมื่อคืนเธอร้องเรียกหาแม่ยังกับเ
