ตอนที่ 18 ไถ่โทษครั้งที่ 1
จ้าวเยว่ฉินตื่นแต่เช้ามายืนรอหญิงสาวหน้าห้อง โดยที่ยังมีถานเอ๋อร์คอยขวางไม่ห่าง ทำให้แม้เวลาจะล่วงเลยมาจนเกือบชั่วยามเขาก็ยังไม่ได้พบหน้าบุตรและภรรยาเสียที ได้ยินเพียงแค่เสียงร้องของเจ้าก้อนแป้งที่ดังออกมาเป็นระยะเท่านั้น
แต่ทว่าเท่านี้ก็ทำให้จิตใจผู้เป็นบิดาฟูฟ่องขึ้นมาได้บ้าง
ชายหนุ่มยังคงปักหลักรออยู่หน้าห้อง เขาขนตำรามานั่งอ่านจนเวลาล่วงเลยเข้ายามบ่าย ในที่สุดเขาก็ได้พบหน้าภรรยาและบุตรชายทั้งสอง ลู่เหลียนอยู่ในอาภรณ์สีขาวสะอาด เป็นสัญลักษณ์ของสตรีที่ไว้ทุกข์ นางเดินออกมาโดยมีบ่าวรับใช้อุ้มบุตรชายทั้งสองตามออกมาด้วย หญิงสาวเดินผ่านหน้าชายหนุ่มไปราวกับไม่เห็นเขา การกระทำนั้นทำให้จ้าวเยว่ฉินรู้สึกเจ็บปวดเป็นอย่างยิ่ง
เขารีบสั่งบ่าวคนสนิทให้นำตำราไปเก็บที่ห้อง ก่อนที่ตัวเขานั้นจะเดินตามภรรยาและบุตรชายทั้งสองไปที่ศาลากลางน้ำ ลมเย็นๆที่พัดผ่านในช่วงบ่ายเช่นนี้
