สุริเยนทร์พาพอวาเดินกลับไปยังค่ายทหารเมื่อรุ่งอรุณมาถึง หลังจากค่ำคืนอันพิเศษรัญจวน จะทำให้คนทั้งคู่สนิทสนมกันมากกว่าเดิม มอบความหวานให้กัน จนลูกน้องของชายหนุ่มและคนอื่นๆ ในค่ายสังเกตเห็นได้อย่างชัดเจน และเขาเองก็ทำหึงหวงออกนอกหน้าทุกครั้งที่มีผู้ชายเข้าใกล้คุณหมอสาวในรัศมีสิบเมตร จนผู้ใต้บังคับบัญชาคนสนิทต้องคอยเตือนให้เก็บอาการอยู่บ่อยๆ แต่ชายหนุ่มก็ทำมึนทั้งที่แสดงอาการหึงหวงออกมาอย่างชัดเจน
“คุณหมอ! คุณหมอครับ!” ชายคนหนึ่งในชุดชาวเผ่า วิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาขณะที่เธอเพิ่งเสร็จสิ้นการรักษาทหารคนหนึ่ง หญิงสาวจำได้ทันทีว่าเขาคือลูกชายของผู้นำหมู่บ้านที่มีบ้านพักของเธออยู่ ก่อนที่จะปลีกตัวมาประจำที่หน่วยแพทย์ชั่วคราวแห่งนี้
“มีอะไรเหรอ?”
“มีชาวบ้านป่วยเป็นไข้ป่าครับ คุณหมอช่วยกลับไปดูหน่อยครับ” น้ำเสียงกระหืดกระหอบอย่างร้อนรนนั้น ทำให้หัวใจของพอวาพลอยเป็นกังวลไปด้วย
“งั้นรอฉันแป๊บนึง ฉั
