🦅วิศวะคลั่งรัก EP.1

1473 Words

บรื้นนนนน! เอี๊ยดดดๆๆ เสียงล้อบดไปกับพื้นถนนของรถหลายคันที่กำลังแข่งเบียดเสียดกันไปมาในสนามแข่ง โดยมีรถที่นำห่างอยู่สองคันกำลังแข่งขันกันอย่างดุเดือด การแข่งครั้งนี้เป็นการแข่งแบบไร้กฎ ไร้กติกา ใครที่ไปถึงเส้นชัยก่อน คนนั้นคือผู้ชนะ! และของเดิมพันก็จะตกเป็นของผู้ชนะไปในทันที! บรื้นนนนน! บรื้นนนนน! รถยนต์พุ่งเข้าสู้เส้นชัยอย่างฉิวเฉียด หลังจากสลัดรถคันที่พยายามเบียดเขาจนหลุดตกไปข้างหลัง นั่นทำให้ผู้ที่เป็นคนขับเข้าเส้นชัยถึงกับแสยะยิ้มออกมา "หึ!" เอี๊ยดดดด! พรึ่บ! ปัง! เสียงตะโกนเชียร์มากมายดังไปทั่วสนามหลังจากที่ชายหนุ่มผู้ที่เป็นคนขับเข้าเส้นชัยมาเป็นอันดับหนึ่งก้าวขาลงจากรถด้วยชุดนักแข่ง แต่สิ่งที่ทำให้คนในสนามต่างฮือฮาขึ้นมาอีกครั้งเมื่อเขาถอดหมวกกันน็อกออกและจอฉายขนาดใหญ่ที่แสดงใบหน้าของเขาขึ้นมาบนจอ ใบหน้าที่หล่อเหล่าสุดแสนจะเย็นชาในมาดอย่างกับคุณชาย นัยน์ตาคมกริบที่ดูดุดันราวกับเหยี่ยวนั้นทำให้ผู้หญิงที่มองเขาผ่านจอที่ฉายกับมองลงมาชั้นล่างต่างส่งเสียงกันขึ้นมา เพราะไม่ใช่แค่ความเก่ง ความเท่ แต่ความหล่อของเขามันยิ่งเพิ่มความคลั่งไคล้ของสาวๆ ไปทั่วสนาม แปะ! แปะ! มือหนาแปะมือกับชายหนุ่มอีกสองคนที่ยืนยิ้มรอเขาอยู่ด้านในทางเข้าห้องพัก "ขยี้ซะแหลกเลยนะมึงไอ้ลูซ" "ดีเหมือนเดิมนะครับคุณลูเซี่ยน" ลูซ หรือลูเซี่ยนคือชื่อของชายหนุ่มทั้งสองชื่อ ชื่อแรกเป็นชื่อสำหรับคนสนิทเท่านั้นที่จะเรียกเขาด้วยชื่อนี้ เขาเป็นผู้ชนะการแข่งรถในรอบนี้ ซึ่งเป็นการแข่งที่ไร้กติกา และนานๆ ทีที่นี่จะจัดการแข่งขันแบบนี้ นั่นจึงทำให้วันนี้คนค่อนข้างเยอะเป็นพิเศษ ชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งผู้มีใบหน้าสุดแสนจะเย็นชาพร้อมกับนัยน์ตาที่ดุดันและมีบุคลิกที่น่าเกรงขามที่ใครๆ ต่างเกรงกลัวด้วยความเย็นชาที่เป็นคนพูดน้อย แต่จริงจังกับทุกเรื่อง! "หึ!" เขาแสยะยิ้มออกมา "เดี๋ยว! ไอ้ลูเซี่ยน!/ไอ้ลูซ!" เสียงของเพื่อนเขาและเสียงใครอีกคนจากด้านหลังดังขึ้นพร้อมกัน แต่เพราะเขาไม่ทันระวังทำให้โดนหมัดของใครบางคนชกเฉียดเข้าที่ใบหน้าของเขาอย่างเฉียดฉิว เพราะถึงยังไงมันก็โดนเขาอยู่ดี ผลัวะ! "Damn!!" เขาสบถอย่างหัวเสีย ลูเซี่ยนจับมือมันไว้แล้วสวนหมัดชกเข้าที่หน้ามันอย่างแรงและไม่ใช่แค่หมัดเดียว! สตาร์ฟที่อยู่บริเวณนั้นไม่มีใครกล้าเข้ามาห้าม เพราะรู้ว่าคนคนนั้นเป็นเจ้าของที่นี่ และยังมีอีกคนที่ยืนส่งสายตาเย็นชาไปยังคนรอบๆ เพื่อไม่ให้ใครเข้ามายุ่งกับเรื่องนี้! หมับ! ผลัวะๆๆ ตุบ! "ผมว่าพอแค่นี้เถอะครับ ไม่งั้นมันจะตายก่อน!" เพื่อนของเขาที่ยืนกอดอกมองด้วยรอยยิ้มเอ่ยขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง พลั่ก! ตุบ! เขาผลักมันไปติดกับกำแพงอย่างแรง ก่อนที่จะกระชากคอเสื้อมันขึ้นแล้วจ้องมองด้วยความดุดัน "แพ้แล้วพาลเหรอวะ!!" "ซี๊ดดดด! มึงกับกูมาแข่งกันอีกครั้ง!!" คนแพ้ตะโกนใส่หน้าลูเซี่ยนด้วยน้ำเสียงโกรธจัด "ครั้งนี้กูไม่มีทางแพ้มึงไอ้ลูเซี่ยน!" "อย่าทำตัวเป็นเด็กที่พอแพ้แล้วงอแง!" "มึง!" "แพ้แล้วพาลว่ะไอ้ฟรอส" เสียงหนึ่งแทรกขึ้นมา นั่นก็คือเสียงเพื่อนของเขาที่มันกำลังยิ้มเยาะให้กับคนขี้แพ้อย่างมัน! "อย่าเสือกได้มั้ยวะ! นี่เป็นเรื่องของกูกับไอ้ลูเซี่ยน!" ฟรอสหันกลับมามองลูเซี่ยนอย่างโกรธแค้น "มาแข่งกันอีกรอบ!" "เสียใจด้วยว่ะ ไม่ว่าจะรอบไหน! กูไม่มีทางแพ้มึง!!" น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความมั่นใจของเขา ทำให้มันยิ่งเพิ่มความโกรธแค้นให้กับไอ้ฟรอสมากขึ้น แต่เขาก็ไม่ได้สนใจ! "ไอ้ลูเซี่ยน!" "ถ้าไม่ใช่ว่ามึงเป็นน้องเพื่อนกู กูไม่ปล่อยมึงแน่ไอ้ฟรอส!" ปึก! "สักวันกูจะชนะมึงให้ได้!!" เขาพูดจบก็เดินออกไปทันทีด้วยความหงุดหงิด โดยไม่สนเสียงตะโกนดังจากด้านหลัง เพราะถ้ามันไม่ใช่น้องเพื่อนสนิทเขา เขาไม่ปล่อยให้มันปากดีแบบนี้แน่นอน! "ผมว่าคุณทำแบบนั้นมันรุนแรงไปนะครับ" "นั่นดิวะ รุนแรงเกินไป" "กูเห็นพวกมึงยืนยิ้ม" "ช่างสังเกตจริงๆ เจอกันที่มออาทิตย์หน้า" "อืม คืนนี้มึงไปผับ?" "คงไม่ แต่คุณคงไปที่อื่นต่อใช่มั้ยครับ" "อย่าทำเป็นรู้ดี!" หลังจากนั้นชายหนุ่มก็ขับรถออกไปจากสนามแข่งทันที โดยที่ทิ้งของเดิมพันให้กับพนักงานที่นั่น เพราะเขาไม่ชอบของที่ผ่านการใช้งานมาแล้วหลายต่อหลายครั้งไม่ซ้ำคน! __________________ CONDO "รอด้วยค่ะ!" พรึ่บ! ชายหนุ่มที่เปลี่ยนชุดจากชุดนักแข่งรถเป็นเสื้อคลุมมีฮู้ดสีดำที่สวมทับกับหมวกแก๊ปด้านในสีเดียวกันทำให้ดูเท่ ลึกลับหน้าค้นหา และมันจึงทำให้หญิงสาวคนหนึ่งที่รีบวิ่งแทรกตัวเข้ามาในลิฟต์ชะงักเล็กน้อยเมื่อเห็นเขาที่แต่งตัวมิดชิดกับหมวกที่ใส่จนแทบไม่เห็นใบหน้า "ขอบคุณค่ะ" เขาขยับออกห่างเธอทันทีและเคลื่อนตัวไปทางด้านหลังก่อนที่เธอจะเป็นฝ่ายขยับตัวไปกดชั้นที่ต้องการจะไป เพราะอะไรบางอย่างที่ทำให้เขาเงยหน้าจากจอมือถือเพื่อมองผู้หญิงตัวเล็กคนหนึ่งที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาแล้วคิ้วก็ต้องขมวดเป็นปม "หาววว ง่วงจริงๆ เลยแฮะ" ติ๊ง! ลิฟต์เปิดออกซึ่งเป็นชั้นของเขาก่อนเธอ ทำให้เขาเดินออกไปทันที แต่เมื่อลิฟต์กำลังจะปิดชายหนุ่มกลับหันกลับไปมองด้านหลังอีกครั้ง เขาเงยหน้าขึ้นมองผู้หญิงที่อยู่ในลิฟต์ด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง แต่เธอไม่ได้เห็นหน้าเขาเพราะเธอกำลังกดโทรศัพท์อยู่ หลังจากนั้นเขาจึงเดินไปที่ห้องหนึ่ง ซึ่งเขาซื้อไว้นานมากแล้ว แต่นานๆ ทีจะเข้ามาและเขาก็ไม่ได้เป็นเจ้าของห้องนี้แล้ว เพราะซื้อให้กับคนที่อยู่ข้างใน แกร๊ก! รอไม่นานประตูก็ถูกเปิดออกพร้อมกับหญิงสาวคนหนึ่งที่มีเพียงผ้าเช็ดตัวผืนเดียวกำลังยืนยิ้มยั่วยวนเขาอยู่ แต่เขากลับมองเธอด้วยแววตาเรียบนิ่ง ไม่ได้แสดงถึงความต้องการอะไรเลย ซึ่งเขาจะเป็นแบบนี้เสมอและเธอคนนี้ก็รู้ดี "ลูซ!" ผู้หญิงข้างในเอ่ยเรียกเขาด้วยรอยิ้มแห่งความดีใจ "มาแล้วเหรอคะลูซ...เอ่อ...ลูเซี่ยน" หมับ! ปัง! มือหนาบีบเข้าที่คางของหญิงสาวแล้วผลักเธอเข้าไปในห้องอย่างแรงก่อนที่จะจ้องมองเธอด้วยความไม่พอใจและพูดกับเธอด้วยน้ำเสียงดุดัน "อย่าให้ต้องพูดซ้ำ! เธอไม่มีสิทธิ์เรียกชื่อนั้นของฉัน จำไว้!" พรึ่บ! "เฮือกๆๆ ฉะ...ฉันขอโทษ อย่าโกรธฉันเลยนะลูเซี่ยน" เธอพยายามพูดจาออดอ้อนเขา ถึงแม้จะรู้อยู่แล้วว่ามันก็ได้เท่านั้น! เพราะเธอมันก็เป็นได้แค่คู่นอนของเขา แต่ถึงอย่างนั้นอีกไม่นานเธอคิดว่าจะสามารถครอบครองเขาเป็นของเธอคนเดียวได้แน่นอน เพราะเธอเป็นผู้หญิงคนเดียวที่อยู่กับเขามาตลอด! "ไปอาบน้ำซะ!" "ได้สิคะ แต่ว่านี่ก็ดึกมากแล้ว นอนที่นี่ด้วย..." "รีบไปอาบน้ำ!" เขาเดินเข้าไปด้านในอีกห้องหนึ่งอย่างรู้ทาง ซึ่งเป็นห้องของเขาที่นานๆ ทีจะเข้ามาและก่อนที่เขาจะเริ่มทำอะไรเขาจะมาห้องนี้เพื่ออาบน้ำชำระล้างกายของตัวเอง ซ่าาาา...ซ่าาาา ซ่าาาา... ระหว่างที่อาบน้ำอยู่นั้นชายหนุ่มปล่อยให้น้ำไหลอาบไปทั่วร่างกายของตัวเอง เขาชอบที่จะทำให้ตัวเองสะอาดอยู่เสมอ เพราะอย่างนั้นเวลาที่เขาอาบน้ำมักจะนานกว่าใครๆ จู่ๆ ชายหนุ่มก็คิดถึงบางสิ่งบางอย่างที่มันย้อนกลับเข้ามาในความคิดของเขาหลังจากที่มันผ่านไปนานมากจนเขาลืมเสียสนิทเลยว่ามันเคยมีความรู้สึกแบบนี้เกิดขึ้น! "หึ! เร็วกว่าที่คิด!" 🔷🔷🔷🔷 📌EP. แรกมาแล้วนะค่าาา 🦅ฝากพี่ลูเซี่ยน คนเย็นชาผู้รักความสะอาดเป็นที่สุด😍ขอฝากไว้ในอ้อมอกอ้อมใจรีดด้วยน๊าาา ถ้าชอบอย่าลืมกดไลก์👍 คอมเมนต์👇หรือกดติดตาม👉ให้กับนิยายเรื่องนี้ด้วยนะคะ🙏🙏

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more