เช้าวันต่อมา
กริ๊งๆๆๆ
เสียงนาฬิกาปลุกดังสนั่นขึ้นในตอนเช้า ทำให้หญิงสาวที่หลับฝันหวานอยู่ถึงกับสะดุ้งตื่นขึ้นมาปิดนาฬิกาปลุกที่ส่งเสียงเตือนอย่างดัง
"หาววว หลับสบายจัง" เธอเลื่อนเปิดม่านพร้อมกับนั่งเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างพลางคิดถึงฝันเมื่อคืนที่อยู่ๆ เธอก็ฝันถึงพี่ลูเซี่ยน "พี่ลูเซี่ยน! เฮือกกก!"
พรึ่บ!
เธอรีบลุกจากที่นอนแล้วเดินออกไปจากห้องนอนทันที แต่เมื่อเปิดประตูที่ห้องรับแขกกลับพบแต่ความว่างเปล่า เธอจึงเดินหาชายหนุ่มไปทั่วห้องแต่ก็ไม่พบ
หรือว่าจะกลับไปแล้วนะ...
เธอนั่งลงที่โซฟาพลางนึกถึงเรื่องเมื่อคืนที่เธอนั่งอยู่ตรงนี้ แต่เพราะรอพี่ลูเซี่ยนที่ยังไม่ออกจากห้องนานและไฟก็ดับอีกทำให้เธอรู้สึกง่วงนอน ตอนแรกเธอคิดว่าจะพักสายตาสักหน่อยแต่กลับเผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ ตื่นมาอีกทีก็อยู่บนเตียงแล้วแถมยังเป็นตอนเช้าด้วย
"ทำไมเธอถึงไปอยู่ที่ห้องนอนตัวเองได้ล่ะ..." เธอมึนงงกับตัวเองอย่า
