ช่างภาพ
821 Words
คิมหันต์ มองป้ายหน้าร้านแล้วดูนาฬิกาข้อมือที่สวมอยู่ ก่อนจะผลักประตูเข้าไป เสียงงกระดิ่งดังกรุ้งกริ้ง บอกว่ามีคนมาที่ร้าน สาวสวยรูปร่างดี ไม่มีที่ติ เดินยิ้มหวานมาหาเค้าทันที
"คิมหันต์ ใช่ไหมจ้ะ " เค้าพยักหน้า "ครับ" สาวสาวลูบไหล่เค้าเบาๆก่อนจะบีบแขนเล่น
"กล้ามแน่นมาก เหมาะที่สุดเลย " ยังไม่ทันได้พูดอะไร หญิงสาวอีกคนก็ส่งเสียงมา
"แพมมี่ รับตากล้องยะ ไม่ใช่นายแบบ หล่อนไม่ต้องเทสต์ขนาดนั้นหรอก "
แพมมี่ยิ้มออกมา แล้วพูดเป็นงานเป็นการทันที "เจ๊วีวี่ไม่อยู่ พวกเราจะเป็นคนเลือกช่างภาพเอง เพราะฉนั้น ถอดเสื้อออก"
คิมหันต์วางของลงบนโต้ะแล้วเตรียมจะถอดเสื้อคลุมของตัวเองออกทันที สาวๆส่งเสียงกรี้ดออกมาลั่น
"ตาบ้า พวกพี่ล้อเล่น " ชายหนุ่มยิ้มอายๆ อย่างใสซื่อเต็มที่
สมุดภาพผลงานของเค้าถูกส่งมาให้สาวๆที่นี่ดูกันอย่างสนุกสนาน เสียงวิพากษ์วิจาร์ณอย่างออกรส เรื่องแสงของภาพ องค์ประกอบของรูป และการจัดวาง
"โอเค รับ แพมมี่สรุปทันที ทดลองงาน4เดือน เงินเดือนสองหมื่น เข้างานแปดโมงเช้า เลิกงานตามเวลาไม่แน่นอน แต่รับรองว่าที่นี่เงินดีสุด น้องคิมหันต์ขึ้นตรงกับเจ๊วีวี่แกโดยตรง เคไหมคะ ฟังทันป่าว" แพมมี่รัวไม่ยั้ง ชายหนุ่มพยักหน้ารับคำ
"ครับพี่ฟังทัน"
ชายหนุ่มโทรไปหาแม่ทันที ที่เดินออกมา
"ผมได้งานแล้วแม่ เงินเดือนสองหมื่นแหนะ ยังไงก็ไม่ต้องขอแม่แล้ว"
ลูกชายอวดแม่อย่างดีใจ ปลายสายปาดน้ำตาตัวเอง "ดีแล้วคิม ตั้งใจนะลูก พระเจ้าคุ้มครองลูกนะ "
แม่อวยพรลูกชายเสร็จสรรพ คิมหันต์มองดูตึกสองข้างทาง ก่อนจะหาที่พักนอนคืนนี้ก่อน เค้าต้องหาที่อยู่ถาวรซะแล้ว ชายหนุ่มบอกกับตัวเอง แล้วเรียกวินมอเตอร์ไซด์แถวนั้นทันที
วีวี่เดินเข้าออกห้องเสื้อร้านดังอยู่หลายร้าน กำไรจากงานแต่งงานสองงานทำให้เธอบินมาที่นี่ได้อย่างสบายใจ หญิงสาวลูบไล้เนื้อผ้าของชุดแต่งงานแล้วยิ้มออกมา อย่างน้อยที่สุด เธอก็ได้ทำงานที่รัก แม้จะไม่มีคนรัก วีวี่เลือกชุดแต่งงานเข้าร้านอย่างสนุกสนาน เธอมองดูป้ายราคา ก่อนจะกดเครื่องคิดเลขตามอย่างหัวไว เช่ากี่ทีถึงจะคืนทุน เธอไม่ได้มีเงินถุงเงินถังจากไหน ทุกอย่างต้องระมัดระวังและรอบคอบที่สุด
ลูกน้องสาวโทรมาหาจากเมืองไทย
"เจ๊จ๋าา หนูรับช่างภาพมาแล้ว หล่อแซ่บมาเลย อายุน้อยน่ากินที่สุด "
แพมมี่รายงานสรรพคุณ "หนูให้น้องเค้ามาเริ่มงานเลยนะเจ๊ พรุ่งนี้จะลองให้ไปกับช่างประจำที่ร้าน ลองดูงานก่อน จะได้ศึกษาเอาไว้"
วีวี่ยิ้ม "ทำดีมาก อีกไม่กี่วันก็กลับแล้ว เบื่ออยู่ที่นี่ใช้แต่เงิน "
เจ้านายบ่นออกมา "เจ๊ขา ลูกผัวไม่มี ไปคลายเครียด ลองฝรั่งบ้างก็ได้ เผื่อจะติดใจ
" แพมมี่แนะนำ วีวี่ส่ายหน้า "ไม่เอายะ กลัวติดใจ อยากลองต้องคนไทยยะ สื่อสารรู้เรื่อง แถมยังซ้ำได้อีกถ้าต้องการ "
วีวี่ตอบกลับด้วยความเผ็ดร้อน
"ลองนะเจ๊ สามสิบแล้ว ลองซักที ขนาดหนูมีไม่เท่าเจ๊ หนูยังฟิ้นฟิน อย่างเจ๊ทั้งอวบ อึ๋ม ซิงแบบนี้ รับรองว่าใครได้ไป เพ้อหาแน่ๆ "
ลูกน้องสาวหยอกเย้า ก่อนจะตัดสายไป วีวี่ปิดโทรศัพท์ลงแล้วถอนหายใจออกมา ใครจะไปรู้ ว่าเธออยากจะฟิน อยากจะโดน แค่ไหน แต่อายลูกน้องพวกนี้ต่างหาก คอยแต่แชะอยู่ตลอด ถ้าไปคนเดียวสิไม่แน่
วีวี่จัดการโทรไปเลื่อนตั๋วของตัวเองทันที เธอจะกลับเมืองไทย แล้วไปกำจัดซิงของเธอเอง ให้มันรู้ไปว่า อย่างวีวี่คนนี้ จะยังซิงไปจนแก่ ก็ให้มันรู้ไป เธอหอบถุงของที่ช้อปปิ้งมา เดินกลับโรงแรมอย่างเร่งด่วน
"ผู้ชายจ๋า รอวีวี่แปปน้าาาาา" เธอบอกอย่างอารมณ์ดี แล้วยัดเสื้อผ้าลงกระเป๋าทันที
คิมหันต์เดินตามช่างภาพประจำร้านไปทำงาน ชายหนุ่มวัยกลางคนพูดน้อย แต่ทำให้เห็นเสียมากกว่า และใจเย็นกว่าที่เค้าคิด ท่ามกลางแดดร้อนในสวน แต่ช่างภาพคนนี้ยังยิ้มได้โดยไม่หงุดหงิดเลย
"เค้าเลือกเราแล้ว เราต้องทำให้ดี ตามที่เค้าเลือกเรา " นี่คือคำสอนสั้นๆ ของช่างภาพมือเก๋า คิมหันต์ยิ้มออกมา
"ครับ เค้าเลือกเรา เราต้องทำให้ดี ผมจะจำไว้ "
- Writer
