เจ๊ครับ...รับรักหน่อย

เสียงเด็กสาววัยรุ่นเดินกันขวักไขว่ในโรงเรียนประจำชื่อดัง วีรดา เด็กสาว วัยสิบเจ็ดปี ยิ้มอายๆกับกลุ่มเพื่อน เธอเป็นเด็กเรียนดีที่สุดในระดับ รูปร่างอวบระยะสุดท้าย มีสะโพก อก เอว อย่างที่เพื่อนๆในวัยเดียวกันไม่มี ผมดำยาวสลวยถักเปียเอาไว้อย่างเป็นระเบียบ ด้วยความที่พ่อของเธอเป็นลูกน้องคนสนิทของท่านผู้ว่าราชการจังหวัด มักจะต้องเดินทางไปด้วยบ่อยๆ วันหนึ่งเกิดอุบัติเหตุ พ่อของเธอช่วยท่านผู้ว่าเอาไว้ จนตัวเองตาย ตั้งแต่บัดนั้นจาก เด็กหญิงวีรดาธรรมดา จึงกลาย เป็นคุณหนูวีรดา ลูกสาวบุญธรรมของท่านผู้ว่าราชการจังหวัด แม้คุณพ่อจะย้ายไปทำงานที่อื่นแล้ว แต่ความเป็นไปของเธอยังเช่นเดิม เธอได้รับการดูแลเอาใจใส่อย่างดีจากคุณครูที่โรงเรียน และเพื่อนๆในห้อง อาจจะมีบางคนชอบ และไม่ชอบเธอบ้าง แต่วีรดาก็ยังคงสงบเสงี่ยมอยู่เช่นเคย งานเลี้ยงจบการศึกษา เด็กสาววัยรุ่นในโรงเรียนประจำ น้อยกว่าน้อยที่จะได้เจอ ชายหนุ่มรุ่นราวคราวเดียวกัน เพื่อนคนนึงในห้อง อาสาจัดงานเลี้ยงที่บ้านของตัวเอง พร้อมกับบอกว่า จะพาหนุ่มต่างโรงเรียนมาด้วย เด็กสาวตื่นเต้นกันใหญ่ จัดงานเลี้ยง เปิดเพลง เต้นรำ และมีชายหนุ่มต่างโรงเรียน ทุกคนต่างรอให้ถึงวันนั้นเร็วๆ บ้านหลังใหญ่ที่เปิดให้จัดงาน เป็นบ้านของผู้มีชื่อเสียงในจังหวัดนี้ มีลูกสาวรุ่นเดียวกับเธอ และมีชายหนุ่มเป็นลูกชายที่โตกว่าอีกหลายคน ในงานมีสาวๆจากโรงเรียนเดียวกันมาหลายสิบคน และมีฝ่ายชายที่โตกว่าพวกเธอ เป็นเพื่อนของพี่ชายเพื่อนมากันหลายสิบคน เสียงเพลงวัยรุ่นเปิดคลออย่างสนุกสนาน อาหารนานาชนิด สปายรสหวานสำหรับสาวๆ และเบียร์รสขม ของหนุ่มๆ วีรดาแอบมานั่งหลบมุมอยู่เพียงลำพัง เธอไม่ชอบงานนี้เลย เสียงเพลงกับบรรยากาศแบบนี้ชวนให้รู้สึกแปลกๆ ชายหนุ่มหลายคนแสดงกิริยาน่าเกลียดกับหญิงสาวที่เพิ่งพบกัน บางคนพยายามจับมือแบบถึงเนื้อถึงตัวเธอ วีรดาวางแก้วเครื่องดื่มลงแล้ววิ่งออกมาจากในบ้าน "ไม่สนุกหรอ" ชายหนุ่มท่าทางสุภาพเอ่ยถาม เธอเงยหน้ามองเค้า แล้วยิ้มแทนคำตอบ "พี่ชื่อบอย เรียนอยู่กรุงเทพ" เค้าแนะนำตัว วีรดายกมือไห้วเค้า "สวัสดีค่ะ หนูชื่อวีค่ะ" เค้ายิ้มออกมา "ครับ รู้แล้วว่าชื่อวี ถึงได้ตามมา" เค้าบอกจุดประสงค์ทันที ก่อนจะดันตัวเธอให้ชิดกับชิงช้าอีกฝั่ง แล้วสบตาคนตรงหน้า "เคยจูบหรือยัง" วีรดาทำตาโตกับคำถาม "ไม่เคยหรอ ดีมาก พี่จะสอนเอง" คนข้างๆพยายามจะยื่นหน้ามาจูบเธอ แต่เธอไม่ยอม มันบีบปากเธอเอาไว้ แล้วประกบปากเธอแทน วีรดากลั้นใจ กัดปากมันอย่างแรง แล้ววิ่งเข้ามาในบ้าน ภาพที่เห็นทำให้เธอต้องตกตะลึง ทุกคนในบ้านจับคู่นั่งกันแล้วนัวเนียกันอย่างน่าไม่อายที่สุด วีรดาหันหลังกลับทันที เธอจะต้องออกไปจากที่นี่ เด็กสาวหันหลังกลับ แต่ก็ต้องตกใจสุดขีด เมื่อรู้สึกถึงคนข้างหลังที่เธอชนเค้า ชายหนุ่มคนนั้น เดินตามเธอเข้ามา สีหน้าโมโหสุดขีด เค้ามีเลือดออกที่ริมฝีปากล่าง เธอแอบยิ้มอย่างสะใจ "กูจะจูบมึงดีๆ มึงไม่ชอบใช่ไหม" มันเริ่มก้าวร้าวด้วยความโกรธ เสียงของทั้งคู่ดังลั่นทำให้คนอื่นๆหันมามอง ผู้ชายหลายคนขำออกมา ที่เห็นเพื่อนตัวเองเป็นแบบนี้ "มันไม่ยอม มึงก็ปล้ำแม่งเลย" เพื่อนยุ วีรดาตวัดสายตามอง เธอไม่น่ามาที่นี่เลย พรุ่งนี้เธอจะต้องไปรายงานตัวที่กรุงเทพแล้ว แค่มาเลี้ยงส่งกัน ไม่คิดเลยว่าจะเป็นแบบนี้ มันลากเธอไปที่ห้องเก็บของ แล้วปิดประตูล้อกห้องทันที เธอพยายามร้องให้เพื่อนช่วย แต่ไม่มีใครสนใจเธอเลยสักคน วีรดาร้องไห้ออกมาด้วยความกลัว ไอ้บ้านั่นมันถอดเสื้อออกจากตัวช้าๆแล้วโยนทิ้ง วีรดาร้องกรี้ดออกมาด้วยความกลัว มันถอดกางเกงขายาวออก แล้วเดินตรงมาที่เธอด้วยร่างกายเปลือยเปล่า เธอตกใจกับภาพที่เห็น วีรดาคว้าไม้กวาดที่วางอยู่ฟาดลงไปอย่างนับไม่ถ้วน เธอได้ยินเสียงร้องโอดโอยของมัน แล้วจึงวิ่งหนีออกมา นางสาววีรดาจึงไม่เคยมีแฟน ไม่เคยคบใคร และไม่เคยมองใครอีกเลย